Oh, wat begon de dag toch weer leuk! Zo gezellig die kleine kalfjes. Ik ging snel de koeien hun korrels geven terwijl mijn lief Earik en Eerdbeer de speenemmer gaf. Dat betekende dat Elle-est-belle alle ruimte had voor haar training tot sprintkampioen. Daarna kon de boer een paar jonge kalfjes helpen met drinken bij mama. De ene mama snapt maar niet dat dat rare gevoel aan haar uiers haar lieve kindje is. Zolang ze lekker aardappels eet en over haar rug en staart geborsteld en gekroeld wordt, gaat alles goed. Het andere kalfje snapt nog niet dat je geen melk krijgt als je gewoon een beetje aan de vacht van mama sabbelt. Ik loop dan trots door de stal. Trots op mijn lief die zo zorgzaam met zijn beesten is en trots op mezelf dat alle beesten lekker te eten hebben. Dan komt het moment dat onze wegen zich scheiden; hij gaat met de trekker de koeien in de twee andere stallen voeren terwijl ik met de hand de koeien in de 'kalfjesstal' strooi. Dat wil zeggen plakken stro in het hok gooien en met de hooivork los schudden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan! Of de plakken zijn zo strak geperst dat ik ze amper loskrijg, met als gevolg pijn in mijn polsen en een minder goed humeur, of de plakken zijn zo los dat ze uit elkaar vallen op het moment dat ik ze in het hok wil gooien. Met als gevolg een halve plak stro op de voergang, een kwart plak in het hok en een kwart plak in mijn overall, onder mijn t-shirt! En dus ook een minder goed humeur............. Even later breng ik mijn lief een boterhammetje en een fles sap en loop ik vol trots door de stal; wat liggen ze er tevreden bij in hun mooi gestrooide hokken!
En ik wordt nog blijer want het voorjaar zit in de lucht! In de plantenbak in aan de zuidzijde tegen het huis staat steken de eerste tulpen hun blaadjes al boven de grond. Wat een heerlijk weer, het ruikt dan ook al echt anders.
Nu ga ik verder met Frans leren want dat blijft maar op een akelig laag pitje staan. Gisteren waren hier twee mannetjes van de vrije tijds vereniging van het dorp. Zij wilden de stal zien want ze hadden gehoord dat hier ook Belgisch witblauwe koeien waren en dat de boer zelf insemineerde, dat vonden ze wel cool. Ik heb gelijk laten informeren hoe het zat met die vereniging want voor mijn Frans is het best goed om met de bejaarden van het dorp rieten mandjes te vlechten! Ze zouden de president van de club op me af sturen.
Maar dat betekent dat ik nu een goede stok achter de deur heb om iets meer Frans te kunnen dan ik nu kan, want met alleen bonjour en au revoir kom je niet ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!