woensdag 30 oktober 2013

Die brave buurman stokkemans

Stokkemans heet in het echt helemaal geen stokkemans natuurlijk, hij heet gewoon Daniel maar wij noemen hem Stokkemans.

Waarom? Jàààren geleden, toen ik hier nog niet bestond zou de boer een club koeien van het ene weiland naar het andere brengen. Niet moeilijk; een klein stukje over een vrijwel nooit gebruikt weggetje, de weg naar het dorp goed afzetten, schoonmoeder met een emmer lekkere korreltjes voorop, boer erachter om de treuzelkonten wat achter de broek te zitten en gaan met die karavaan.

Totdat er een hardloper MET HOND uit het bos opdook! De koeien schrokken zich rot en waren van plan om overal maar heen te vluchten, weg van die enge man in glimpak met rare viervoeter om zich heen. Gelukkig kwam juist Stokkemans aangereden, met inderdaad twee stokken in zijn auto.
Niet om de koeien mee te slaan, maar als je levend hek wil spelen en je spreidt je armen, dan heb je een spanwijdte van zo'n twee meter. In elke hand een stok geeft je ineens een spanwijdte van vier meter! En dan kan je met je armen wijd en een boze brul ervoor zorgen dat de koeien niet de verkeerde weg oplopen.

Lang leve Stokkemans!

Mais na de nachtvorst

Maar zo goed al Stokkemans hierboven reageerde, zo goed is hij niet altijd...... Hij boert in zijn eentje en heeft nogal eens de neiging om met alles iets te laat te zijn. Met het repareren van een afrastering bijvoorbeeld, maar ook met het zaaien van zijn mais. Dit laatste heeft meestal tot gevolg dat zijn oogst niet te groot is en hij dus meer geld kwijt is aan ploegen, zaaien, een keer spuiten en oogsten, dan dat hij wint bij de aankoop van voer.......

Mààr, dit jaar zou alles anders worden! Hij had gezien dat wij al onze stalmest in twee dagen hadden laten uitrijden door een loonwerker; een klus waar je als armzalig boertje in je eentje rustig twee weken voor mag tellen. Ha, dacht Stokkemans: 'als ik eerder mijn mest op het land heb, dan kan ik ook eerder ploegen en zaaien!' Slimme gedachte, niet?!

Helaas voor Stokkemans: twee dagen nadat hij gezaad had, begon de moesson..... Vier weken na de moesson bleek dat hij juist dit ene aar beter later had kunnen zaaien: bij een trage collega stonden de minimaisplantjes er beter bij dan bij die bovenstebeste Stokkemans.

Maar wat niet is kan nog komen en wonder boven wonder kreeg Stokkemans nog best mooie maisplanten! Netjes twee dagen na de eerste nachtvorst bestelde hij de loonwerker om te hakselen, zodat zijn mais in de kuil zou zitten voordat ze dood was gegaan.

Het aanrijden van  de maiskuil
En wat gebeurd? De loonwerker belt 2 uren tevoren af, de mais wordt geel onder de ogen van Stokkemans en een heftige herfststorm legt veel plat.....
Arme beste brave Stokkemans........

Gisteren heeft mijn boer geholpen bij het inkuilen van de magere oogst en toen bleek dat Stokkemans een veerkrachtig persoon is: 'Ja, het is geen top-opbrengst' waren de enige woorden die eraan vuil werden gemaakt. Mijn lief reed de maiskuil aan en het gros van de boeren in de omgeving (iedereen was al klaar met zijn eigen maisoogst) hielp mee door met eigen trekker en kar mais te rijden. Het gevolg was wel dat iedereen met halfvolle karren van de maispercelen naar de boerderij reed want anders moest iedereen zo lang wachten en dat was ook niet leuk.....

Tussen de middag werd uitgebreid gegeten en gedronken en werden diverse theorien vergeleken, waarvan de belangrijkste vraag was: als je je lunch begint met een goed glas Kir, eindig je dan wel of niet met een koffie om af te blussen?

Enfin, iedereen had zeker 4 glazen wijn achter de kiezen toen ze uit het restaurant kwamen, maar ach, dat betekende hooguit dat ze nog harder reden en is de hele oogst van 8 hectare in een dag geklaard.

Mooi uitzicht!

(En ja, over 8 hectare doet men in Nederland een paar uurtjes. Is sneller en kost minder wijn. Maar is het ook gezelliger?)


dinsdag 29 oktober 2013

Angstaanjagend gedicht

Onderstaand gedicht heb ik integraal gegapt, maar ik weet niet van wie.....:

The people of the world
woke one day to find
that disaster had occurred
Right before their eyes.

No food on the shelves,
no milk in the case
And they cried aloud
in frightened dismay

What happened to our food?
Where did it all go?
Where can we get more?
Tell us! We must know!

Well, an old man answered
In a voice still and sad
"We farmers gave up,
Things just got too bad"

And the people asked as they
wandered through the store
"A farmer, what's he?
What do we need him for?"

"To grow our food"
The farmer replied
"Don't tell me you thought
It just fell from the sky"

"Well, actually we never
really gave it much thought
We just came to the grocery,
made our choices and bought"

"That's where you went wrong"
The farmer said with a frown.
"If people would have cared
May be we'd still be around"

"Instead you build houses
Where we once plowed our fields
And from concrete and asphalt
we don't get much yield"

"Then the government came in
with their red tape and laws
No one can escape
the grasp of their claws"

"Also the weather
is not always our friend
One flood or freeze
can mean the beginning of the end"

Now this was all
the farmer had to say
He slowly turned
and faded away

And the peopla asked
"Could this really be true?
Could ths happen to me?
Could it happen to you?"

They then returned to see
Food upon the bare shelves
It must heve been a bad dream
they all told themselves

But deep in their memory
they now realized
The fate of the farmer
affects all our lives......

(als iemand de auteur en/of jaartal weet, vertel het me!)

zaterdag 27 april 2013

Die arme lieve sukkel

Sukkel heet niet sukkel. Maar sukkel is het wel. Op 12 mei 2008 werd ze geboren als 'Delady', ruim 2 weken na de Charolais-tweeling 'Ditte' en 'Dotte'. Ze kwamen na een paar weken bij een kudde koeien waar meer kalveren bij zaten, maar die kaleveren waren al ietsjes ouder en lang niet zo leuk: Delady, Ditte en Dotte waren vanaf dag 1 hartsvriendinnen.

De kudde had veel wei ter beschikking dus er werden wat metertjes afgelopen. Dan zag je de kudde al grazend ergens heen bewegen met méters erachter Ditte en Dotte en daar weer meters achter onze dappere Delady. Die toen dus al de naam 'Sukkel" kreeg. Niet omdat ze een sukkel is maar omdat ze er zo achteraan sukkelde.

Sukkel bleek toch ook wel een beetje een sukkel: groeien deed ze niet echt dus na een half jaartje waren haar hartsvriendinnen twee keer zo groot als zij en dus iets minder vriendin. Sukkel bleek en bleef een einzelganger.

Nu heeft ieder vrouwelijk dier dat hier op de boerderij geboren word het recht om te tonen wat voor mooie kalfjes ze kan krijgen. Want ook een sukkel kan mooie kanlfjes krijgen! Mooie grote stoere sterke Dotte bleek niet erg goede kalfjes te geven en ze had ook niet echt melk voor haar kalf. Dotte hoort niet meer bij onze veestapel.

Maar wat zou sukkel doen?? Ze liet ons lang in spanning want het lukte maar niet om haar drachtig te krijgen. Groeien deed ze ook nog steeds minimaal.......... Tot een negen maand geleden! Ze was drachtig en door de hormomen die nou eenmaal vrijkomen bij een zwangerschap (ik weet er alles van) groeide ze uit tot een mooi koetje.

En wat gebeurde er? We weten het nog steeds niet. In ieder geval baarde ze een doodgeboren kalfje. Een prachtig kalfje daar niet van, maar zou het een prachtig kalfje zijn gebleven? Zou het kalfje een mooie koe zijn geworden? Wie zal het zeggen? En wie zal zeggen wat we nu met sukkel moeten?

Arme arme sukkel....... Lief ben je in ieder geval wel!