Als je als braaf (of niet zo braaf) vaarmeisje op een boerderij komt wonen, moet je natuurlijk van alles leren. Vooral ook over koeien. De enige koeien die ik kende waren die magere melkkoeien. En die ook nog eens voornamelijk van foto's of ver weg op een weiland. Maar ik vond hier de zoogkoeien dus maar dikke wezens. En net zoals Chinezen vinden dat wij westerlingen op elkaar lijken en wij westerlingen nog geen twee Chinezen uit elkaar kunnen houden, zo kon ik de witte Belgisch Witblauwe koeien niet onderscheiden van een Charolaise (die standaard wit zijn). Ook het zien in de trant van: dat is een mooie koe, of: dat is een fijne dikke koe, daar snapte ik niets van. Dus toen Dirk werd geintroduceerd met de woorden: 'Dit wordt onze nieuwe geile dekstier' Was het enige dat ik dacht: Wat knap dat je dat nu al kan zien.
Naarmate ik hier langer rondloop kan ik de Belgische van de Charolaisen onderscheiden en begon ik me heel langzaam af te vragen hoe je kon zien dat Dirk de nieuwe dekstier werd. Ik vond het maar een beetje een sukkeltje dat zich door zijn "roomie" Dido liet wegduwen bij het eten en verder maar wat dom lag te herkauwen. Nu is herkauwen wel een wezenlijk onderdeel van het koe-zijn maar toch....... als er in de stal een koe tochtig is, staan de 6 stiertjes tegenover Dirk met z'n allen gek te doen en te loeien terwijl monsieur rustig ligt toe te kijken.
Elke keer als ik bij Dirk en Dido in het hok ben om te strooien vraagt mijn lief: 'durf je wel in het hok bij zo'n gevaarlijke stier?' Ik wist nooit hoe ik moest reageren; die sukkel is toch niet echt gevaarlijk? Maar ja, zeker weten deed ik het niet. Totdat ik een beetje bang begon te worden voor de 6 stiertjes en niet meer bij hun ik het hok durf als er een koe tochtig is...... Heel langzaam begon ik te beseffen dat ik er misschien weeeeeeer ingetuind was! Zou ik het toch goed gezien hebben? Zou Dirk toch niet de nieuwe geile dekstier worden?
Op een gegeven moment versprak mijn lief zich toen hij tussen neus en lippen door eens vertelde dat je bij het vaststellen van een prijs voor een koe natuurlijk ook rekening moet houden met verlies op andere koeien zoals bijvoorbeeld Dirk. Aan de ene kant voelde ik me zo dom dat ik zo lang niet echt in de gaten had dat ik voor de gek werd gehouden, aan de andere kant ook wel een beetje trots; ik had per slot toch zelf ontdekt dat Dirk nog wel heel erg zou moeten groeien om indruk te maken op de dames!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!