Een paar dagen geleden hebben we geknutseld met hekken en touw. We hebben een klein hokje in een groter hok 'gebouwd'. Het is echt een heel klein hokje, we noemen het al gekscherend de gevangenis. Waarom zul je denken? Dat verdient uitleg:
Koeienmoeders zijn meestal heel zorgzaam met hun kindje. Dan heb ik het niet over bijzondere gevallen als Earik en Eduard maar gemiddeld gezien. De mama's worden onrustig als je in hun hok komt om stro te verdelen; ze gaan dan echt voor hun kalfje staan om te verdedigen en regelmatig krijgt het kalfje een wasbeurt in de vorm van grote likken met de ruwe mamatong. Ook zie je ze regelmatig lekker tegen elkaar aan liggen.
Maar als er eten bij komt kijken veranderd er veel! Dan is er een survival of the fittest en komt er een kalfje soms in verdrukking. Maar het loopt altijd goed af! Zo gebeurde er laatst iets dat het enige lid van de Eerdbeer-fanclub in woede deed uitbarsten: Eerdbeer stond braaf en rustig te wachten op zijn melk toen zijn eigen mama zag dat er nog wel 1 aardappel lag! Zij was zo gulzig in het te pakken krijgen van die aardappel dat ze de arme Eerdbeer letterlijk door het hek heen duwde! Arm kereltje; zo sta je te wachten op je melk, zo sta je op de voergang! Maar gelukkig heeft hij er niets aan over gehouden. Ook Earik huppelt nog vrolijk rond ook al heeft hij af en toe een flinke kopstoot gekregen omdat hij net bij een openming stond waar misschien ook wel wat korreltjes lagen.
Met andere woorden: de jongens en Elle-est-belle moesten maar eens rustig kunnen eten. En dus zijn wij aan het knutselen gegaan. Nu hebben ze een mooi plekje waar ze niet weggeduwd worden. Ze hebben nu ook ruimte voor een emmer met speciale kalfjeskorreltjes zonder dat een mama die wegkaapt.
Ook al is het een klein hokje; het lijkt erop dat ze er heel tevreden mee zijn, ze gebruiken het nu zelf als 'dining-room', 'kleinste kamertje' en slaapzaal ineen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!