Oproep voor het testen van een theorie

Een tijdje geleden las ik op een blog van iemand anders dat je, als je iets wenst, die wens moet uitspreken. Voor je het weet blijkt er iemand te zijn die je kan helpen die wens te vervullen!
Nu is het uiten van mijn wensen niet mijn sterkste kant maar toch heb ik besloten de gok te wagen en deze theorie te testen (en als het niet lukt schrijf ik de dame in kwestie gewoon een boze mail!)

Zoals jullie allemaal wel weten is mijn rug behoorlijk versleten. Nu moet ik natuurlijk leren om voorzichtig met mezelf om te gaan (wat niet makkelijk is) en leren om braaf elke dag mijn oefeningen te doen (wat een stuk makkelijker is want ze helpen goed!) Maar toch, vooral nu in de winter waarin het werk op de boerderij lichamelijk een stuk zwaarder is dan in de zomer, wreekt het zich.

En toen ik zojuist weer eens eerder naar binnen moest dan mijn liefje, gewoon omdat ik niet meer kon, besloot ik dat ik de theorie van de bloggende dame ga testen. Ik ga mijn wens uitspreken:
Een bank die niet uitgezakt is, die niet te laag is zodat ik niet meer overeind kom, die niet te groot is zodat hij naar Frankrijk vervoerd kan worden en waar ik 's avonds fijn met de benen opgetrokken (want dan is de onderrug wat opgerekt en de druk eraf) kan zitten.
Oef. Dat is eigenlijk wel een hele grote wens!

Nu denk je natuurlijk: waarom kijk je niet op weeweewee punt marktplaats punt en el dommerdje? Nou, zo dom ben ik niet want op die site staat geen antwoord op mijn wens!
Dus ik test de theorie zo want misschien kennen jullie iemand die juist dat bankje boven in een hoekje op zolder heeft staan. Of in de woonkamer maar met vlekken of te klein of past niet in het nieuwe interieur ofzo. Dan zou het toch geweldig zijn als één en één samen drie zou zijn, niet?

Maar misschien is mijn bankwens wel te groot........ Misschien moet ik de theorie testen met een andere wens........ Want tsja, ik kan de dame wel een boze mail sturen maar voor hetzelfde geld reageert ze met: 'een bankje is een te grote wens, dan klopt de theorie niet'!
Dus dan maar een andere wens:
Wie heeft er eettafel stoelen die aardig voor mijn rug zijn?
(Wij hebben zelf zoveelste hands mooie stoelen maar ze zijn zò recht dat ik er nauwelijks op kan zitten en er is ook geen ruimte om iets met een kussentje te verbeteren...)

Nou, spannend hoor, dit wetenschappelijk onderzoek! Ach, en als de theorie niet klopt zal ik daar niet wakker van liggen, dan wens ik gewoon dat ik met iedereen die me hier komt bezoeken naar de kringloop kan om de theorie actief een handje te helpen!

Friday

Ik zal maar met de deur in huis vallen: ons kistkalfje is dood. Ja; wij hadden bijna een dag lang een kistkalf en haar naam was Friday.

Friday is - hoe origineel- op een vrijdag geboren, nu ruim 3 weken geleden. Een mooi kalfje was het met een hele lieve mama maar het ging niet zo goed met het kalfje. Een week na de gevboorte had ze hele vreemde diarree en edroeg ze zich ook zodanig dat we de veearts maar eens hebben laten kijken. Ik begreep niet veel van zijn diagnose maar het woord 'bizar' werd vaak herhaald. Hij wist het dus duidelijk ook niet.

Het zou van alles kunnen zijn, waaronder het hart, een slecht reageren op moedermelk, iets anders in de darmen,..... En het kalfje kon ons natuurlijk niet vertellen wat ze voelde! Met veel moeite en geduld kregen we elke dag in kleine beetjes 2,5 liter melk bij haar naar binnen, waar haar leeftijdsgenootjes al ruim meer dan het dubbele opslokten!

Friday had af en toe een dagje dat het beter leek te gaan, dan stond ze op haar pootjes wat te blèren om een slokje melk. Dan waren we blij! Maar langzaamaan ging het bergafwaarts, ze wilde steeds minder drinken en lag maar wat te liggen. De veearts wist het ook niet.

We hadden gisteren nog de stiekeme hoop dat ze ongezien bij haar mama dronk en dat ze toch niet goed tegen de moedermelk kon dus we hebben van pallets een klein beschut hokje voor haar gemaakt, zodat ze op een dikke warme laag stro als een soort bizar kistkalfje lag. Maar drinken? Ho maar!

En vanmorgen, een paar minuten nadat we weer tervergeefs een flesje melk voor haar neus hadden gehouden, is ze overleden.

Jammer maar we waren er wel van overtuigd dat we niets anders of beters voor haar hadden kunnen doen. Maar vreemd was het wel, dus toch de veearts maar gevraagd voor een autopsie.

En toen was ik blij dat jullie allemaal ver weg wonen en niet zomaar even aan kunnen lopen: op het erf, bijna recht voor het woonkamerraam heeft de veearts gekeken wat er met Friday aan de hand was, geen fijn gezicht voor iemand die nietsvermoedend aan zou komen zijn gelopen!

(En voor de nieuwsgierigen: ze had een vreemd vergroeid hart. De veearts was verbaasd dat ze het nog 3 weken had uitgehouden)

Tsja, dat zijn de minder fijne dingen die ook bij het heerlijke boerenleven horen......... Maar ik heb er vrede mee hoor!

Koning Winter

Gisteren is koning Winter gearriveerd. Zomaar, zonder aankondiging. Nou ja, een kleintje dan; afgelopen week was het buiten al niet te warm, maar binnen kon de kachel het huis nog wel tot bòven de 20 graden stoken. Vandaag is het pas tegen de avond warmer dan 17 graden geworden........ Alles al 2 dagen prachtig wit en het blijft maar sneeuwen!

Nu weet ik dat de winters hier verdomd lang, grijs, koud en nat kunnen zijn maar we zijn nu gewoon een beetje overdonderd door de snelheid van zijn komst.

Totaal onvoorbereid werkten we ons dus door de eerste dagen heen; oja we moeten alle kieren en gaten in huis weer dichten, oja we moeten de waterslang 's nachts opruimen, oja we moeten mutsen sjaals en handschoenen aan, oja we moeten de zwakkere kalfjes wat extra beschutting geven, oja we moeten er 's nachts weer uit om de kachel bij te stoken, oja we moeten de laatste club koeien ook gauw naar binnen halen.

En dan komen 'oja, zaterdag waren er grote kortingen bij de Gamm Vert en kan ik dan dus goed werkschoenen kopen' en het 'oja ik moet nog even naar de supermarkt' wel echt op de laatste plaats.

Bij mij dan want mijn allerliefste lief had er wel aan gedacht! Dus wij glibberden naar de auto om er op de openbare weg achter te komen dat de gemeente òòk verrast was door de snelheid van koning Winter; er was amper gestrooid! Via mogelijkheid 1 lukte het niet om zonder gevaar het dorp in te rijden, via mogelijkheid 2 en 3 ook niet. Het dorp ligt namelijk in een dal en je moet vrij steil naar beneden. Nadat we tot 2X toe bijna niet konden keren en 1X stapvoets rijdend tòch de bocht uit waren gevlogen was voor mij de koek op, we moesten die korting maar laten voor wat het was en die dingen van de supermarkt waren ook niet echt noodzakelijk.

Haha, en toen bleek de geheime agenda: we moesten ècht naar het dorp want de benzine voor de motorzaag was op en zonder motorzaag kan je geen hout zagen en zonder gezaagd hout kan je de kachel niet laten branden.........

Dus wij zijn gezellig gaan shoppen met de tractor en ik heb heerlijk warme voeten in mijn nieuwe schoenen!

Requiem pour un con

Bovenstaande titel is een bestaande titel van een Franse chanson, maar past ook erg goed bij de fotoserie van 'le con, le fou, putain!' Misschien is het eerlijker om te zeggen dat het 'les cons' waren, en 'les fous' want de slaapkop die de vrachtwagen in de berm heeft gereden was de volgende dag niet alleen. Zijn directe baas was er ook en deze meneer wilde met onze verrijker de wagen leegscheppen zodat we de combinatie daarna met onze tractor vlot konden trekken.

Mijn liefje vertelde nog dat het niet zou lukken, dat de verrijker onherroepelijk vast zou komen te zitten maar de eigenwijzerik was niet overtuigd. Met als gevolg:

Een vastgereden Merlo en een boze boer. Met de grote groene tractor konden we dit probleempje wel oplossen en de mannen mochten het nu echt zelf uitzoeken.

Blijkbaar waren ze toch niet heel erg dom want binnen 20 minuten hadden ze een kraan en een wagen met laadbak geregeld. De kraan schepte de vrachtwagen leeg:

En schepte daarna de laadbak vol. De laadbak kiepte het voer in een weiland (Ja de weg was geblokkeerd dus hij kon het niet ons de grote bult kiepen!) Waar mijn liefje daar de boel wat mocht ordenen:

Na een tijdje was het de mannen gelukt om de aanhanger van de vrachtwagen recht op de weg te trekken maar de wagen zelf zat nog diep vast in de modder. De 'helden' hadden bedacht dat de kraan de aanhanger moest optillen en dat wij dan de wagen recht zouden trekken.

Ik weet niet of ze hier op school wiskunde en natuurkunde krijgen maar zelfs voor een blondje als ik was het duidelijk dat je, als je aan de achterkant de aanhanger omhoog tilt, hij aan de voorkant dieper de modder in wordt geduwd.

De mensen waren blijkbaar niet gewend dat boeren ook hersens hebben dus het duurde een tijdje voordat ze deden wat wij ze voorstelden: kraan in het weiland en aan de voorkant tillen:

Zodat we inderdaad de wagen de weg op konden trekken:

En, hoera! Het kleine beetje voer wat nog in de wagen zat kon netjes op de grote bult gestort worden!

Het enige wat me ècht stoort is dat de heren direct daarna weg zijn gereden onder het mom van 'we hebben nog een lange rit te gaan'. Dat wij vervolgens de rest van de middag in de regen de kuilhoop mochten afdekken, en een enorme lading drab op en naast de weg hadden liggen, deerde hun blijkbaar niet.

En nu is het wachten op de stappen die hun verzekering neemt; de weg is niet van ons maar van de gemeente en die zullen graag een nieuw stuk wegdek op andermans kosten laten leggen denk ik zo!

Veerkracht

Soms verbaasd het me wel eens hoeveel veerkracht een mens kan hebben. Op dit moment zit ik met rode konen van de veerkracht mijn rugpijn te verbijten terwijl mijn lief met een bleek koppie van de veerkracht de laatste doos vlees naar binnen sjouwt Oojee; en straks komt er nog een buurman vlees halen, moeten we nog 1x veerkrachtig aardig zijn en dan kunnen we hopelijk even in een veerkrachtige stoel instorten.

Oei, wat klinkt dramatisch......... Ik kan nog lachen hoor dus ik zal de reden van dit geklaag maar gauw verklappen:

Vorige week hadden we het erg druk: er zijn toen veel kalfjes geboren en als er veel kalfjes worden geboren betekend dat dat vlak ervoor ern veel koeien hoogdrachtig waren. En hoogdrachtige koeien moet je goed in de gaten houden, voor hetzelfde geld is ze bezig met baren en heeft ze een helpend handje nodig! Dit laatste is dus ook regelmatig gebeurt en bij voorkeur midden in de nacht. Je begrijpt: na de 'kalfjeshausse' verlangde ik stevig naar een rustig avondje. Maar voordat dat avondje kon beginnen zouden we nog even de arme beesten in het weiland een lekkere baal hooi brengen. Daar waren ze erg blij mee en het kon hun niets schelen dat op de weg terug de 'green mean machine' (11 februari 2009) er mee ophield.

Nou, dat kon ons wel schelen want ergens in de week erna zou er voer geleverd worden ('ja, week 45....', 'oh nee, week 46 komen we.' 'Oh nee, toch week 47.....', 'Meneer we komen ècht week 46') Dus mijn lief kon zich een viertal dagen onder die machine verstoppen om te repareren wat hij moest repareren. Ondertussen kwam het vlees van Chaperonne hier; de veehandelaren wilden geen lieve gehandicapte koe kopen, dus ze was voor ons privé (en de buren mogen meegenieten). Maar vòòrdat het vlees kwam, kwam de stagiaire!

Met andere woorden: terwijl de machine gerepareerd werd, kon ik overdag in mijn beste Frans een meisje hier wegwijs maken en in de avonduren het vlees in de vriezer.

Maar gelukkig: na donderdag zou het rustig worden; dan waren de kalfjes gewogen voor het stamboek, dan was het spontane lek van de boiler op zolder gerepareerd, dan was de vloer van de w.c., de bijkeuken, de keuken, de woonkamer en de gang droog gemaakt en vrijdag alleen nog even het voer in ontvangst nemen. ('Meneer er komen 5 vrachtwagens, we weten niet hoe laat......', 'oh nee, de 5e vrachtwagen heeft panne, er komen dus maar vier'). Nou je raadt het: Nummer vier is van de weg geraakt, zit helemaal vastgereden in de blub nààst de weg en we krijgen hem er niet uit getrokken..........

Maar gelukkig rest ons nu niets dan de veehandelaar bellen dat hij de 7 stieren morgen niet kan komen halen omdat we geblokkeerd zijn en daarna lekker genieten van een verdient wijntje! (En het raam van de bijkeuken open, dan blijft het vlees echt wel een nachtje goed met deze temperaturen; mijn veerkracht is op!)

Een drama

Een drama! Nou ja, zo voelde het vanmiddag toen we ontdekten dat onze club van 25 pinken het nieuwe gras hadden verwoest. De drie hectare waar we zo druk mee zijn geweest: het oude pluizige halfdode gras helemaal doden, dan alles omploegen, egaliseren, gras zaaien, aandrukken, mollen bestrijden,.......... ik wil niet weten hoeveel uren we er bezig zijn geweest en wat er nu is: een grote modderbende........

Wat een ellende. Voor ons maar waarschijnlijk ook voor de pinken want wat zullen ze in paniek zijn geweest dat ze dwars door de afrasteren heen moesten rennen. We denken wel te weten wat er is gebeurt: het jaagseizoen is weer begonnen en direct aan hun weiland grenst het bos waarin gejaagd word. We weten dat het "normaal" is als de jagers over andermans (dus ook onze) weilanden lopen en we weten ook dat onze beesten wel van ons houden maar niet zo van vreemden.

Dus we denken dat één en één drie is: de beesten zijn door lawaai en/of jagers in paniek geraakt en gevlucht.

Nou is dat op zich niet zo erg als het dròòg was, maar nu na drie dagen regen heeft elke koeienstap een krater als gevolg en elk renspelletje een veldslag: alles modder en geen egaal stukje te herkennen op het hele weiland! Oh oh oh oh......... en we kunnen niets.

Ja toch wel: Afwachten tot de grond droog genoeg is om weer opnieuw te egaliseren en wachten tot het voorjaar om te zien hoeveel jonge grassprieten dit drama hebben overleefd. En vooral in de tussentijd niet te veel naar links kijken als we naar het dorp rijden..........

Dag Cécile

Afgelopen dagen hebben we enkele vaste klanten uitgezwaaid. Nee, dit is niet de openingszin van onze vrienden van Maison Bellevue, maar echt mijn openingszin. We weten en we doen er niet moeilijk over: als je koeien kunt hebben, moet je ook afscheid van ze kunnen nemen.

Zo is gisteren Chapperone weg gegaan: de gehandicapte koe die ontbijt op bed kreeg. Daar kan ik goed mee leven hoor; naar omstandigheden heeft ze een prima leven gehad maar ja, als je niet rechtop kan staan omdat je geboren bent met een misvorming, is het acceptabel om eens in de vriezer te eindigen.

Vanmiddag zijn Cécile, Bruintje en een vriendinneke van ze weggegaan. Van Bruintje weet ik al twee jaar dat ze eens weg zou moeten: haar Belgisch Witblauwe mama is gedekt door een Charolaisstiertje en Bruintje is dan helaas van geen waarde voor nakomelingen. Bruintje is ook lange tijd de grootste stresskip van haar vriendinnenclub geweest en mede daardoor ben ik in mezelf wel eens boos op haar geweest ('waarom moet je de hele boel nu weer op stelten zetten? Doe eens rustig!'). Dus ook bij Bruintje kon ik met mijn rede mijn gevoel overtuigen.

Maar ohhhh Cécileke, wat moet ik zonder jou? Ik weet; je was onvruchtbaar dus kon geen kalfjes krijgen en om dan hier lekker te blijven eten is voor onze portemonne en onze bedrijfsresultaten geen goed plan, maar toch: hoe krijg ik een club schuwe koeien dan daar waar ik ze hebben wil?

Onze koeien lopen lang buiten en hebben in die tijd weinig te maken met mensen. Ja, af en toe komt er eens een boer of boerinneke kijken hoe het met de dames is, maar niet van heel dichtbij en al helemaal niet om dagelijks ergens heen te gaan (zoals bij melkkoeien natuurlijk wel het geval is)

Dus wat doe je dan als je zo'n club koeien van het ene weiland naar het andere wil krijgen? Je houd een emmer met lekkere korreltjes omhoog, roept heel hard 'Céééééécileke!!' En ja hoor, daar komt het korreltjesmonster aangestormd. Haar vriendinnen, nieuwsgierig als ze zijn, durven dan ook te komen en terwijl ik op moet passen dat Cécile me niet omver loopt om maar bij de korreltjes te komen, lopen we met zijn allen zò het andere weiland in!

Dus je begrijpt dat ik het vertrek van Cécile het moeilijkste vond. Zijzelf denk ik ook want ze wilde de kar niet op. Nog één keer mocht ik met een emmer korreltjes Cécile lokken en toen ben ik gauw gaan afwassen (ik had beter uien kunnen gaan snijden of een fishermen's friend kunnen nemen: sterk spul hè?)

Notre voisin

Notre voisin betekent: onze buurman. En onze buurman is een man om héél goed te vriend te houden! Onze buurman is een groot uitdrager van het begrip 'noaberschap'; burenhulp, het zijn van buren. (Volgens wikipedia: Vanouds was het een heel ruime en intensieve vorm van burenhulp, die onontbeerlijk was voor de bewoners van boerderijen en in dorpen die niet kunnen rekenen op goede openbare voorzieningen)

Beter een goede buur dan een verre vriend gaat in ons geval helemaal op met zo'n buurman: natuurlijk willen alle verre vrienden graag helpen, maar ja; als je er achter komt dat je stagiaire niet goed op een tractor kan zitten en je hebt wel veel gemaaid en er komt regen aan, dan heb je echt meer aan onze buurman dan aan onze verre vrienden: huppetee, buurman springt op zijn vrije zaterdag op de tractor en na ee kleine twee uur was het weiland geharkt.

En als je een speciaal apparaat nodig hebt om grond te bewerken zodat je er nieuw gras kan zaaien zijn we ook heel blij met alle verre vrienden, maar nog blijer met de buurman!

En daarbij allerlei kleine maar essentiele bijspringmomenten: we hadden problemen met een ziek kalf en de buurman rent even naar binnen om zijn vrouw te vertellen dat ze het eten maar even in de oven moet bewaren omdat hij ons 'moet' helpen, als we een stuk materiaal of gereedschap nodig hebben staat de burrman altijd klaar, als er iets gelast moet worden draaft de buurman op.

Met andere woorden: waar zouden we zijn zonder onze buurman?

En dan wil je natuurlijk graag iets terug doen. Maar wat? Natuurlijk; als bij hun de bloemkolen niet groeien en bij ons wel krijgen ze de dikste van ons, als de vos al hun 40 kippen heeft dood gebeten gaan er twee hanen van ons naar hun, als hij mest nodig heeft weet hij dat hij altijd langs kan komen om wat wagens vol te halen............

Maar toch, het is en blijft moeilijk. Zo zijn we gisteren bij ze langs geweest met een kistje lekker Nederlands bier als bedank voor het lenen van een machine maar we komen daar niet weg zonder een fles porto van druiven die ze zelf geplukt hebben en door een vriend in Portugal is verwerkt tot dit verslavend lekkere drankje............ Met andere woorden: ze hebben alles, doen alles en kunnen alles en zijn compleet gelukkig met hun leven zoals ze het leven.

Nou ja, ik moet me maar berusten in het feit dat wij gewoon een superbuurman hebben en daar ben ik heel erg blij mee!