Bezoek

Vandaag waren vrienden bij ons langs en zij hadden weer vrienden van hen meegenomen. Deze vrienden-van-vrienden hadden mijn blog gelezen en waren wel nieuwsgierig naar de boerderij 'in real life'. Heel leuk natuurlijk en vooral als je iets lekkers meeneemt!
Maar ook heel moeilijk, want het is altijd te kort!

Hoe kan ik ze een goed beeld geven van onze levende have? We lopen door de stal en we lopen te hard! Te hard om te vertellen over Grandy die de eerste weken na zijn geboorte zò onhandig was dat hij wel de uier van mama kon vinden maar de speen nog geen twee tellen in zijn bekje omdat hij zo stond te springen en dansen? Hoe kan ik in die korte tijd vertellen hoe klaaglijk zijn mama kon loeien als hij wèl (met veel moeite) bij mij uit de speenemmer dronk maar niet uit haar volle uier?
We lopen te hard om te wijzen op Violette en haar tweeling waarvan er eentje bijna elke dag wel een keer ontsnapt....
En hebben ze wel gezien dat die dikke theemuts echt ons zielige kipje is?

Hup, daar zijn we al bij Gompie met zijn gekke tongetje. Daar staan we even stil maar kijken niet lang naar het hok achter ons waar Facom met zijn vrienden zit. Facom geeft wel een show "oenig zitten" weg maar kwiek-kwiekt niet met zijn grappige korte staartje en steekt ook niet zijn tong uit om te laten zien dat die inderdaad over de gehele lengte verdeeld is en aan de linkerkant roze en rechts zwart is.
En dan heb ik het bezoek nog niet eens gewezen op de gekke haardos van Fabrice!

Sjoefff daar lopen we langs Fortuna en Fantasia en kijken ze vertederd naar Fedossia terwijl er geen tijd is om te vertellen dat Fedossia eigenlijk gewoon een krengetje is.
Ik kan nog net vertellen dat Gloria zo'n nuffig kalfje is en daar staan we alweer in de grote stal! En daar staan/zitten/liggen nog veel meer rare en unieke gevallen: De stier die onfortuinlijk ge-aaid werd, Felix die zo dapper was toen zijn mama was overleden, Esquimaux die een korte tijd flimster wilde worden, dikke Troika, Escargot van bijna 2 die nog steeds bij zijn mama drinkt,...... en en en......

Dat we te snel lopen ligt niet aan het bezoek hoor, dat we te snel lopen ligt aan het feit dat er zòveel te vertellen is, zòveel te wijzen en zòveel te ervaren, dat kan je mensen niet in een paar minuten meegeven. Zelfs niet in een hele dag. Dat zie je als je een tijd lang 2x per dag Gloria haar melk geeft, ziet hoe Fedossia elke keer een stoot verkoopt aan Fantasia en als je Facom parmantig door de wei ziet paraderen.
En dat voorrecht hebben alleen mijn lief en ik.....Sorry bezoek!

Rustige kerst

Dit jaar hadden we, voor het eerst sinds ik hier woon, geen bezoek met de kerstdagen. Op zich wel jammer natuurlijk, want ik vier graag kerst met familie, maar ook wel rustig. Geen taferelen zoals vorig jaar toen we beide kerstdagen nog vòòr het toetje de zitting moesten opheffen omdat er een koe moest kalven. Natuurlijk was er alle begrip, maar toch voel ik me op zo'n moment een beetje ongemakkelijk.

Dit jaar was het ook rustig in de stal; geen kalvende koeien, geen zieke dieren, alleen wat tochtige koeien. Dit betekende ook dat we ons kerstmaal ruim een half uur later dat gewenst aten omdat Equise ge-insemineerd moest worden en zij daar he-le-maal geen zin in had. Maar zoals gezegd: geen bezoek geeft mij de rust om alle tijd te nemen om Equise wat toe te spreken en over de staart te kroelen in de hoop dat ze stil blijft staan.

Kortom: een rustige kerst voor ons.
En de avond van eerste kerstdag? Die was wel heel erg rustig voor mij: die bracht ik in mijn eentje door in een verder verlaten wachtkamer van de eerste hulp in het ziekenhuis van Semur (hier ruim 30 minuten rijden vandaan)!

Eerder die avond, tegen het einde van de voederronde, liep mijn liefje langs; zijn linkerhand hield hij stevig vast met zijn rechter en het enige dat hij bleef herhalen was: 'wat ben ik stom wat ben ik stom wat ben ik stom'

En ja, eigenlijk is het ook wel stom om de liefste stier van de stal eens lekker over zijn kop te aaien en dat die stier juist op dat moment zijn kop met een ruk optilt...... Een bedrijfsongeval zonder stoere verhalen, zonder tractoren, woeste stieren, dolle koeien, zonder trappen, hoorns, stuif- en snuifwerk.

In tegendeel zelfs: een vinger gehecht en nu dik in het verband omdat je op eerste kerstdag blij en gelukkig was en je je lieve stier daarom even wilde aaien.... Gevaarlijk beroep dat boer zijn!

De beste wensen

Charolais in de regen

Wij zijn Charolais.
Wij worden geroemd om onze zilverwitte vacht.....

...MAAR NU EVEN NIET!

Mijn zielige sinterklaas... ;-)

Sinterklaas heeft heel duidelijk niet met zoogkoeienboeren overlegd over het tijdstip van zijn feestje. Natuurlijk, je verjaardag is handig, maar had hij niet een datum van een andere heugelijke gebeurtenis kunnen kiezen? De verjaardag van zijn moeder of de eerste keer zoenen met een meisje (of jongetje, we weten per slot niets over zijn geaardheid)....... Maar in de drukste periode van het jaar je verjaardagsfeestje willen vieren, dat is vragen om moeilijkheden!

Wij wonen hier met 200 koeien, 9 kippen, 2 hanen, een hondje, een kat en 2 mensen (de muizen tel ik niet mee, die hebben hier in het huishouden geen inspraak). Van deze 215 levende wezens is er welgeteld één die echt verzot is op Sinterklaas. En die ene heeft geprobeerd haar enthousiasme over te brengen maar moet concluderen dat ze verloren heeft.

Dit jaar was mijn laatste poging. De boer had al aangegeven dat hij me graag kadootjes geeft maar dat het nu echt te druk is dus dat ik zelf maar iets moest regelen als ik dat graag wilde. Nou, dat wilde ik graag dus met vol enthousiasme ben ik begonnen om het perfecte kado te maken, om er gisterochtend achter te komen dat het idee leuk was, de uitvoering netjes maar de bruikbaarheid nihil.

Maar ach, dacht ik; het gaat om het idee, met wat leuke gedichten erbij zal het toch nog knus worden.

Natuurlijk dacht Bijou daar anders over. Die wilde gisteravond wel door middel van een keizersnede verlost worden van haar kalfje. De vee-arts die kwam was niet onze oude vertrouwde snel en kundig werkende mopperpot, maar een nieuwe onervaren jongeling. Uiteraard durude de grap veel langer dan dat mij aanstond, en helaas ook langer dan dat Bijou leuk vond. Madam vond het nodig om erbij te gaan liggen (Stress, want ze moet natuurlijk dan wel op de goede kant gaan liggen! En een eigenzinnige dame van 600 kilo laten doen wat jij wilt is nog een kunst op zich).
Dit betekende weer extra traagheid bij de vee-arts want dit had hij nog nooit meegemaakt.

Het kalf was rap genoeg, dus terwijl de vee-arts nog bezig was, Bijou zich stierlijk lag te ergeren, Maaike oplette of ze wel rustig op de goede manier bleef liggen, was de boer druk in de weer met een kalf dat al op ontdekkingstocht wilde!

Maar goed, uiteindelijk was alles achter de rug dus konden we het heerlijk avondje vieren!
Dacht ik...... Maar weer dacht Bijou anders: die had er zò de pest in en dan ook nog eens een springend en buitelend kalf om zich heen...... Dat monstertje zou ze wel eens laten vliegen, waarop het arme kalf op de hoorns werd genomen en door het hok zeilde. Dit hield natuurlijk in dat wij een provisorisch hokje in elkaar moesten knutselen zodat de mamakoe wel haar kindje bleef zien en ruiken zodat, als haar onaardige bui voorbij was, ze het kalf weer bij zich kon krijgen en zou herkennen als de hare.

Enfin, om half twaalf waren we blij dat we niet een enorme mand met kado's en gedichten hadden maar werd het nog wel heerlijk dankzij het lekkers van diverse hulpsinten uit Nederland!

N.B. Het gaat heel goed met het kalf; Bijou is nu een echte lieve moeder!

De snelle of de langzame methode?

Als je in Frankrijk woont, moet je ook een Frans rijbewijs kunnen tonen. Dit omdat de straffen niet alleen uit boetes bestaan maar ook uit puntenaftrek.
Nu zijn er twee methodes om legaal aan een Frans rijbewijs te komen: de snelle en de langzame. Als je bij aankomst hier al een (Nederlands) rijbewijs hebt, mag je kiezen. Heb je er geen dan verval je automatisch in de snelle procedure.
Waar mijn boer dus mocht kiezen, werd ik tot snelheid gedwongen.

Wat houdt de langzame methode in? Ik zal de stappen nalopen:
Je begint met eerst gewoon te doen alsof je neus bloed. Dan, na een x aantal maanden hier gewoond te hebben, spreek je met vrienden af in het dorp. Je moet zoeken want je kent het circulatieplan hier niet, maar na ergens gevraagd te hebben blijkt dat je alleen nog die hoek om moet en dan bij het meeting-point bent! Blij stap je weer in je auto en even blij vergeet je voor die paar meter je gordel om te doen.
Uiteraard ziet oncle agent dat en wil je punten aftrek geven. Hierdoor wordt de langzame procedure in gang gezet: je doet weer alsof je neus bloed.
Naar een kleine drie jaar ontvang je een brief waarin gevraagd wordt of je je Nederlandse rijbewijs al hebt omgezet naar een Frans, want ze willen je graag wat punten afnemen. Zonder problemen regel je dit (na eerst te hebben begrepen dat dit heel erg lang gaat duren, daarna blijkt het toch sneller te kunnen je moet wel/niet/wel/niet je rijbewijs door een gecertificeerd vertaal-bureau in het Frans laten vertalen, met als gevolg dat je je stagiair een briefje laat schrijven en de hele bubs 100 kilometer verderop ruilt tegen een voorlopig rijbewijs annex verklaring dat het omzetten in behandeling is).
Een goed jaar later krijg je bericht dat je je rijbewijs kan ophalen. Wanneer je dit doet is naar eigen inzicht. Ik gok als de inkt van het voorlopig rijbewijs echt volledig verbleekt is.

De snelle methode is helaas wel de dure: een half jaar oefenen oefenen oefenen voor je theorie en na daarvoor geslaagd te zijn een half jaar rijles. Even afrijden, drie weken wachten en tadààà: meneer de postbode brengt het roze papiertje zonder iets te hoeven aftekenen bij je thuis!