Het leven op het platteland is rustig. Zo stil, je hoort bijna niets. Nou ja, wat kikkers en krekels dan en als je heel stil bent de route national die hier 2 km vandaan ligt. En de komende paar dagen en nachten hartverscheurend geloei............
We hadden in een hok drie mama's en drie kalfjes (2 jongetjes en 1 meisje). Al best grote kalfjes hoor en voordat de jongetjes hun mama zouden gaan dekken, moesten ze maar gescheiden worden. En een van de mama's (Anissa) is al drachtig dus die kan fijn naar buiten.
Was het plan......
Eerst Anissa maar in een leeg hok zodat ze even later met drie andere koeien tegelijk naar het weiland kon en dan de kalfjes in een ander leeg hok.
Was het plan......
Anissa was nog maar net in het hok en ze begon gek te doen! Heen en weer rennen, loeien, proberen of ze door het voerhek heen naar buiten kon komen en haar kalfje deed al net zo gek mee in het andere hok! De plannen werden dus licht gewijzigd want als ze nu al zo gek doet......; ze zou zo uit het weiland breken om naar haar kalfje te gaan!
Nu hebben we dus in een hok 2 koeien, in een ander hok Anissa en in nog een ander hok drie kalveren die met z'n zessen een ongelooflijk lawaai produceren omdat ze elkaar missen. En dat zal nog wel een paar dagen zo doorgaan totdat ze gewend zijn aan de nieuwe situatie.
Ik heb ze echt gezegd dat het voor hun eigen bestwil is maar ze geloven me niet of horen me niet door het lawaai!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!