Zonde om op te eten?

Dit is de laatste week dat Laurent, onze stagiair hier is. Als hij vrijdag wordt opgehaald is hij hier 3 keer twee weken geweest; in oktober, april en nu dus juni. Zo heeft hij in verschillende seizoenen kunnen 'snuffelen' aan een boerenbedrijf.

Zijn moeder wilde ons bedanken voor de goede zorgen en de tijd en energie die we in die jongen gestoken hadden en ze had een heel leuk kado bedacht: afgelopen zondag kwam ze als een echte traiteur met de heerlijkste Franse gerechten aan! Heerlijke onverstaanbare lekkernijen.

Het zag er zo mooi uit! Haast zonde om op te eten.

Maar we hebben het toch opgegeten; als je het laat staan wordt de tafel er ook niet mooier op (dan komt er schimmel en misschien wel beestjes..... brrrrr!)

Zo is het ook met onze 'natuur-weilanden'. We hebben een flink aantal hectares met prachtig gras, wat we de afgelopen weken gemaaid en geperst hebben, maar we hebben ook een aantal hectares met "natuurgebied". En mooi dat die weilanden zijn! Veel te drassig om gewoon gras op te hebben en de koeien lopen er als het wat regenachtig is geweest ook niet graag in, laat staan dat we er (kunst)mest strooien. Met andere woorden; we pachten een paar weilanden waar we geen rendement van halen. Maar ondanks dat zij het juweeltjes van weilanden met prachtige wilde bloemen waar ik de namen niet van ken, en ook veel orchideeen.

Om dit soort gebieden te behouden doen we in samenwerking met de Franse natuurbescherming aan 'landschapsbeheer'; wij krijgen betaald om er voor te zorgen dat deze weilanden geen strakke raaigras weilanden worden.

Maar net als bij een tafel vol lekkers, moet je die natuurweilanden, als het droog genoeg is, wel maaien anders ben je zo van je orchideeen af en groeit er van alles wat je juist niet wil!

Afgelopen dagen heb ik dus met pijn in mijn hart op de trekker rondgeglibberd (ondanks de droogte is het her en der nog steeds erg drassig!) om te schudden en te harken. Nu weet ik wel dat het voor het goede doel is; volgend jaar weer juweeltjes, maar toch......