Zondagswerk is niet sterk?

Wij zijn geen trouwe kerkgangers, maar op zondagen proberen wij niets extra's te doen. Wees gerust: het dagelijkse noodzakelijke werk zoals voeren en strooien gaat door en neemt, vooral in de winter, nog genoeg tijd in beslag dus onze zondag duurt in de winter niet veel langer dan 3 uren.

Maar deze zondag was anders. De weilanden zijn witgeel als gevolg van de poolkou, gecombineerd met weer eens een extreme droogte. We hebben zelfs angst dat het gras helemaal niet meer gaat groeien. Voor deze week was regen voorspeld dus we wilden graag, om zoveel mogelijk groei te stimuleren, alle stalmest over de weilanden uitgereden hebben. En met alle, bedoelde de boer ook ALLE.

Normaal redden we dat niet met ons kleine mestkarretje; we krijgen een hectare per uur klaar en dat schiet niet op als je 100 hectares hebt en, even belangrijk; 200 beesten die mest produceren! Dus dat moest anders. Gelukkig hoorden we via-via dat er, een uurtje rijden bij ons vandaan, een betrouwbare loonwerker bestond (jaja!) Dat wilden we zien!

De goede man begreep niet dat de boer de hele Morvan door wilde rijden om hem aan het werk te zien, maar ach, als die gekke Hollander dat in zijn kop heeft, moet'ie het maar doen. En die gekke Hollander kwam, zag, en was blij verrast: een Fransoos die zorgvuldig werkte, die duidelijk zuinig was op zijn materiaal en die ook geen astronomische bedragen vroeg: De boer viel nog net niet op zijn knieen maar was wel duidelijk: Meneer de loonwerker waneer kunt u bij ons komen mestverspreiden????

Tsja, en dat heb je met een goede betrouwbare man: Hij kon niet, hij was de komende twee weken finaal volgeboekt. Tenzij..... de boer het niet erg vond om op zondag te werken?
Nee, de nood was hoog en onze-lieve-heer zou hier toch wel begrip voor hebben? Komt u maar meneer!

Dus afgelopen zondag om 8 uur 's ochtends kwam er een gigantische trekker het erf op rijden met achter zich een mega-kar. En daar achteraan kwam hijgend onze 15-jarige stagiair aangefietst die zò graag mee wilde rijden dat hij daar graag zijn zondag voor op gaf (Oké; heel graag want de jongen heeft 1 hobby en dat is werken. Met zijn vader in het bos, bij zijn stageboer; werken werken en het liefste nooit meer naar school)

En daar begonnen ze: Stagiair Yann stralend naast de loonwerker, de boer met onze trouwe Merlo de bak volscheppend en de loonwerker sjeesde 5 hectare per uur vol vruchtbare mest. Als een speer ging het: Zondagswerk leek toch sterk!

Tot een uur of 5 's middags de vonken onder de motorkap vandaan spoten: de waterpomp van de grote trekker was kapot gegaan....... De arme man verontschuldigde zich duizendmaal, maar ja; hij kon er ook weinig meer aan doen. De volgende dag zou hij direct het reparatiebedrijf laten komen.

Maandagmiddag stond de loonwerker verslagen op de stoep: er was niets in voorraad, we moesten nog een dag wachten.
Dinsdagochtend belde de loonwerker roodgloeiend op: het reparatiebedrijf was vergeten om een nieuwe pomp te bestellen; we zouden nòg langer moeten wachten. (C'est la France)
Nee, zondagswerk leek ineens helemaal niet meer zo sterk.......

Totdat mijn boer bedacht dat onze John Deere dan wel een stuk kleiner was, maar toch ook een beste trekker; zou die niet voor de kar kunnen? De loonwerker vond het een prima plan; op deze manier konden wij door en kon hij, zodra zijn trekker gerepareerd was, bij andere klanten verder zonder eerst hier nog wat karren te rijden.

Zo gezegd zo gedaan, en voor een vrienden huurprijs konden wij de hele middag nog mestrijden! (Met  uiteraard die hele vakantiemiddag lang Yann op de bijrijdersstoel).

En nu wachten op regen.........