Diamante

De boer zou even naar vrienden die 30 kilo broodmeel voor ons hadden. Maaike hoefde helemaal niets te doen, behalve af en toe even in de stal kijken hoe het met de hoogdrachtige koeien was.
Makkie toch? Ik zag het wel zitten: muziekje aan, wat rommelen, wat freubelen, even in de stal kijken; alles rustig.
Na een uurtje keek ik weer even in de stal en wat zag ik?
Oh nee hè?! Diamante had de waterblaas al! Help, stress en paniek! En wat het erger maakte: ik wist dat Diamante een keizersnede moest krijgen! Nog meer stress en paniek!


- Ho! Stop Maaike, dit trucje ken je goed genoeg, je weet best wat je moet doen.
- Ja! Direct mijn liefje bellen, ik moet eerst even van hem horen dat ik heel goed ben en dat ik dit heel best kan organiseren.
- .......... **In gesprek**.....
Oja was ook zo; in dat gat was geen mobiele dekking....... Dan de mensen maar op de vaste telefoon bellen...... 'Hoi Maaike, nee hij is juist vertrokken, alles goed?'
- Nee! Oh, ehm, ja hoor, alles oké, ik hang maar weer op, dàg!

Goed, rustig blijven en nadenken Maaike, Diamante moet naar het keizersnedehok.
-Help, daar zit Umalie nog! (hartslag onderhand minimaal 180) Ehm.... sorry pinkjes, jullie moeten maar even wat krapper zitten, is heus wel gezellig, want dan kan Umalie met haar kalf in een van jullie hokken.

Stap 1 gelukt!
Nu Diamante nog. Oké; een gangetje voor haar maken kan ik wel; alle mogelijke ontsnappingswegen blokkeren en dan Diamante uit haar hok. Hoe doet liefje dat ook al weer???
-Ja niets, mijn liefje heeft dan geen dartelende pinkjes bij het koetje in het hok en ook geen eigenwijze oude koeien die denken 'he, het hek gaat open, we mogen vast naar buiten'
ROT OP STOMME KOEIEN!
Aaahhh nee, Diamante jou bedoelde ik toch niet!

Hoe los ik deze situatie nu weer op? 6 dikke koeien willen wel naar buiten, 6 pinkjes denken tikkertje te kunnen spelen en Diamante staat helemaal achterin en denkt er het hare van .......
Ach ja, korreltjes; die domme beesten zijn daar zo verzot op, dus voor ieder een handjevol en klaar is Maaike: de schrokoppen staan vast aan het voerhek en ik kan Diamante rustig naar buiten dirigeren.

Stapje voor stapje lopen we richting het keizersnedehok want madam is dan wel bezig met bevallen, her en der liggen toch nog genoeg lekkere aardappeltjes en plukjes hooi die ze 'hulpvaardig' opruimt.

Maar mijn hartslag begon te dalen; na een wandelingetje ('Nee koetje, jij krijgt straks wel wat lekkers, kom maar, nee je hoeft niet met die stier te kletsen, loop maar door, ja ik weet dat het lekker gras is, krijg je straks, kijk hier is de oude stal die ken je toch nog?') stapt Diamante braaf het goede hok in en rijdt mijn liefje het erf op.

Stomverbaasd ontvangt hij een snauw dat hij de vee-arts maar moet gaan bellen en dat hij in het vervolg zijn mobiel op moet nemen.

Waarop hij rustig een boterham gaat eten, her en der wat gras voert en mij vragend aankijkt: 'Je hebt om drie uur gekeken en toen was er niets, om vier uur was de waterblaas er maar ze is nog niet aan het persen? Dat betekent wel dat ze begonnen is maar ook dat we nog rustig de tijd hebben hoor. Dat wist je toch nog wel?'

Aaaarrrggghh nee, dat was ik in de stress vergeten....... Boerin ben ik wel, zal ik ooit boer worden?