Ode aan Guillaume

Vandaag was er carnaval in ons dorp. "Huh??" Hoor ik u zeggen. "Carnaval is toch altijd vlak vòòr de vasten?" Ja, dat dacht ik ook, maar volgens Guillaume, de grote organisator en voortrekker van het Saulieuse carnaval, hoeft dat niet persé. En bovendien, ons muzikale partnerdorp had vorige maand carnaval en ze wilden elkaar het gras niet voor de voeten wegmaaien. Vandaar dat wij vandaag het feest hadden.

Mijn lief, geboren en getogen Limburger, ging niet mee: "Ik denk dat ik ervan moet huilen". Wat geen rare gedachte was want wij beiden denken nog vaak met tranen in de ogen terug aan de eerste keer dat wij de beroemde lente-kermis van ons dorp bezochten: er was werkelijk niemand te bekennen behalve twee dronken 16-jarige jongens en het even oude hoogzwangere vriendinnetje van een van hen. Zelfs Dombo in de draaimolen keek treurig.......

Maar Guillaume is de begeleider van mijn zangclubje dus om hem moreel te steunen ging ik wel.


En..... het was leuk! Er was 1,5 praalwagen, zo goed als geen verklede volwassenen... Er was geen fanfare of harmonie.

Wel andersoortige muziek maar dat werd enigszins overstemd door het enthousiasme van de kinderen van de muziekschool achter ze:

Die hadden blikken busjes met bonen om mee te 

rammelen en een soort bel-achtige triangels om op te slaan.......

Onder bezielende leiding van Guillaume op de grote trom:














Bij terugkomst op het beginplein stond de 'prudhomme' al klaar om in de fik te gaan. Maar eerst werden er door een kinderkoortje nog wat liedjes gezongen.


Maar ik ben om: Leve het carnaval en leve Guillaume!!
Komt allen volgend jaar in grote getalen hierheen! Neem je beste feestkostuum mee en je zonnigste humeur! Kom het liefst enige dagen eerder zodat jullie me kunnen helpen met de 'one-and-only-ferme-des-plaines-praalwagen' en we maken met zijn allen de optocht zomaar twee keer zo lang en Guillaume twee keer zo blij!