Excuses en uitleg

Wat een lieve en hartelijke reacties op mijn frustratie-stukje van een paar dagen geleden! Dat heeft me echt goed gedaan, maar ook een beetje een schuldgevoel gegeven. Ik denk/vind dat ik de mensen die mij niet persoonlijk kennen moet teleurstellen, hen mijn excuses moet aanbieden en (hopelijk willen ze het daarna nog lezen!) een uitleg geven.
Ik vrees namelijk dat ik makkelijk de indruk gewekt kan hebben dat ik bijna opper-heilig ben in het duurzaam produceren. En dat is niet het geval. Ik zou het graag willen, heel heel graag, maar financieel-technisch en Brussel-technisch is dit (nog) niet mogelijk......
Waarschijnlijk scoor ik op 3 punten 'matig tot slecht' qua duurzaamheid. En ik zal eerlijk vertellen hoe dat komt.

De eerste: Wij gebruiken kunstmest. Niet veel, maar toch. De gronden hier in de Morvan zijn zò schraal en zuur dat je zonder kunstmest erg slecht gras krijgt. En goed gras in nou eenmaal heel erg belangrijk voor koeien. Niet alleen worden ze hier lekker dik van maar vooral ook gezond! Ik zie het aan collega's in de buurt die geen geld willen uitgeven aan kunstmest; zij zijn veel geld kwijt aan aanvullend voer (zeg maar voedingssupplementen) en inentingen tegen van alles omdat hun koeien en kalveren gauw last hebben van zaken als kalverdiarree etc. Wij enten tegen niets (behalve als het Europees verplicht is).

De tweede: Wij mesten onze koeien zelf af en hiervoor krijgen ze een paar kilo krachtvoer per dag (alleen degenen die bijna naar de slager gaan hè, het is veel te duur om ze allemaal te geven, en absoluut niet nodig bovendien). Graag zou ik afmesten met een mengsel van eigen granen en luzerne, wat voor onze koeien net zo goed zou zijn, maar helaas: wij hebben 100% grasland en mogen vanwege natuurrichtlijnen uit Brussel nog niet een hectare omploegen om zelf te telen. We zijn dus naarstig op zoek naar 20 hectare bouwland (als iemand iets weet?!) om op die manier niet meer mee te hoeven werken aan de idote machtspositie van de krachtvoer-industrie.

De derde (Deze is voor de meesten waarschijnlijk het ergst, terwijl ik hier zelf de minste problemen mee heb): Wij hebben, naast een grote club authentieke rustieke Charolais-koeien, een club Belgisch Witblauwen. Je weet wel, die koeien die te ver doorgefokt zijn en niet natuurlijk meer kunnen kalven. Ik vind het erg jammer dat dit gebeurt is met het ras, ik ben ook erg blij dat men druk bezig is met terugfokken. Maarrrrrr...... Ik haat het als mijn koeien pijn hebben (ook een reden waarom we niet willen inenten, hierdoor staan onze koeien bij de vee-artsen wel bekend als die kleinzerige aanstellers die niets gewend zijn, maar dat vind ik niet erg), dus als ik had gemerkt dat een keizersnede niet bevorderlijk was voor hun welzijn, had ik direct al die dieren verkocht. Ik hoop dat iedereen dit van mij wil aannemen!
Helaas zijn we financieel-technisch nog niet zo ver dat we ethisch verantwoord kunnen doen; de consument wil zo verschrikkelijk veel meer betalen voor dit vlees, dat het voor ons de belangrijkste bron van inkomsten is.

Je ziet; hoe extensief we ook zijn, hoe bewust we ook proberen te werken en leven, als zoogkoeienboer zitten we ook met handen en voeten gebonden. Ik duim voor betere tijden en eerlijker prijzen zodat we nòg duurzamer kunnen produceren!