Rustig platteland

Het leven op het platteland is rustig. Zo stil, je hoort bijna niets. Nou ja, wat kikkers en krekels dan en als je heel stil bent de route national die hier 2 km vandaan ligt. En de komende paar dagen en nachten hartverscheurend geloei............

We hadden in een hok drie mama's en drie kalfjes (2 jongetjes en 1 meisje). Al best grote kalfjes hoor en voordat de jongetjes hun mama zouden gaan dekken, moesten ze maar gescheiden worden. En een van de mama's (Anissa) is al drachtig dus die kan fijn naar buiten.

Was het plan......

Eerst Anissa maar in een leeg hok zodat ze even later met drie andere koeien tegelijk naar het weiland kon en dan de kalfjes in een ander leeg hok.

Was het plan......

Anissa was nog maar net in het hok en ze begon gek te doen! Heen en weer rennen, loeien, proberen of ze door het voerhek heen naar buiten kon komen en haar kalfje deed al net zo gek mee in het andere hok! De plannen werden dus licht gewijzigd want als ze nu al zo gek doet......; ze zou zo uit het weiland breken om naar haar kalfje te gaan!

Nu hebben we dus in een hok 2 koeien, in een ander hok Anissa en in nog een ander hok drie kalveren die met z'n zessen een ongelooflijk lawaai produceren omdat ze elkaar missen. En dat zal nog wel een paar dagen zo doorgaan totdat ze gewend zijn aan de nieuwe situatie.

Ik heb ze echt gezegd dat het voor hun eigen bestwil is maar ze geloven me niet of horen me niet door het lawaai!

Enters

En dan bekijk ik mijn blog eens en lijkt het af en toe erg slordig, zo zonder alinea's.
Nou, dat lijkt maar zo: ik snap niet waarom bij het ene berichtje het programma wel luisterd als ik op de 'entertoets' druk en bij het andere berichtje niet...

Is iemand die mij kan helpen?

Ach, en anders moet ik misschien maar accepteren dat ik het niet snap en dat er soms een berichtje tussen glipt zonder lege regels........!

Suffe dag?

Gisteren was het zondag en erg warm. Een echte suffe dag dus. Zo'n dag waarop je niet veel doet.......

Een beetje dood gras en mos uit de tuin harken zodat we er vergeet-me-nietjes kunnen zaaien....... geen zin om het ontstane hoopje rommel op te ruimen........ Wat koeien van het ene naar het andere weiland loodsen...... Erg belangrijk: lekker door het weiland struinen onder het mom van afrastering controleren.......... Op de terugweg een jong egeltje redden dat de straat over wilde steken....

Nu rijden er hier niet veel auto's maar wat er rijdt, rijdt gruwelijk te hard en zouden dus nooit deze overstekende voetganger zien.

Ja, en dan met dat egeltje?

Gelukkig hadden we een suffe dag en was daarom het nieuwe 'huisje' voor hem al klaar!

We hebben er dus een dier bij: in de tuin onder een hoopje dood gras en mos. Gezellig!

Zonde om op te eten?

Dit is de laatste week dat Laurent, onze stagiair hier is. Als hij vrijdag wordt opgehaald is hij hier 3 keer twee weken geweest; in oktober, april en nu dus juni. Zo heeft hij in verschillende seizoenen kunnen 'snuffelen' aan een boerenbedrijf.

Zijn moeder wilde ons bedanken voor de goede zorgen en de tijd en energie die we in die jongen gestoken hadden en ze had een heel leuk kado bedacht: afgelopen zondag kwam ze als een echte traiteur met de heerlijkste Franse gerechten aan! Heerlijke onverstaanbare lekkernijen.

Het zag er zo mooi uit! Haast zonde om op te eten.

Maar we hebben het toch opgegeten; als je het laat staan wordt de tafel er ook niet mooier op (dan komt er schimmel en misschien wel beestjes..... brrrrr!)

Zo is het ook met onze 'natuur-weilanden'. We hebben een flink aantal hectares met prachtig gras, wat we de afgelopen weken gemaaid en geperst hebben, maar we hebben ook een aantal hectares met "natuurgebied". En mooi dat die weilanden zijn! Veel te drassig om gewoon gras op te hebben en de koeien lopen er als het wat regenachtig is geweest ook niet graag in, laat staan dat we er (kunst)mest strooien. Met andere woorden; we pachten een paar weilanden waar we geen rendement van halen. Maar ondanks dat zij het juweeltjes van weilanden met prachtige wilde bloemen waar ik de namen niet van ken, en ook veel orchideeen.

Om dit soort gebieden te behouden doen we in samenwerking met de Franse natuurbescherming aan 'landschapsbeheer'; wij krijgen betaald om er voor te zorgen dat deze weilanden geen strakke raaigras weilanden worden.

Maar net als bij een tafel vol lekkers, moet je die natuurweilanden, als het droog genoeg is, wel maaien anders ben je zo van je orchideeen af en groeit er van alles wat je juist niet wil!

Afgelopen dagen heb ik dus met pijn in mijn hart op de trekker rondgeglibberd (ondanks de droogte is het her en der nog steeds erg drassig!) om te schudden en te harken. Nu weet ik wel dat het voor het goede doel is; volgend jaar weer juweeltjes, maar toch......

Dames in de regen

Een regenachtige maandagochtend (het lijkt wel herfst!) en we hebben onze stagiair weer twee weken dus ik hoef weinig te doen in de stal. Dat is fijn want dan kan ik eindelijk die kilo's verregende aardbeien in jam en siroop stoppen.

Terwijl ik sta te wachten totdat de aardbeien koken, kijk ik naar buiten en zie deze twee koeien naar elkaar kijken. Ze bewegen amper.

Dan ben ik zo nieuwsgierig! Wat bekijken of bespreken deze dames? In de stromende regen nog wel?

Ik weet het niet en zal het wel nooit te weten komen, 'k ga maar verder met waar ik mee bezig ben........

Rust in de tent?

De afgelopen weken stonden helemaal in het teken van de gras opbrengst. We hebben uren op de trekker gezeten. Wat helemaal niet erg is want je zit vrij hoog en hebt dus een geweldig uitzicht! En ook het rijden, schudden en harken zelf is een leuke klus. Maar, nu was het grootste gedeelte binnen en er kwam regen dus we hadden even rust. Tijd om een fijne wandeling in de omgeving te maken!

En dat is fijn want ondanks dat ik hier woon, is of blijft het buitenland en dus heb ik na 20 minuutjes in de auto al echt een vakantiegevoel. Wat is het hier toch mooi!

We zitten hier in een streek waar veel boeren zitten, het is dan ook leuk om daar met een boer doorheen te wandelen, overal is wel wat over te vertellen. Vooral over het ruige gebied met schrale gronden en kleine percelen ('hoe doet die boer dat? Hij kan hier amper met een trekker in!' , 'Ojee, deze boer heeft gemaaid maar is overvallen door de regen, hij wist toch dat het zou gaan regenen?' , 'Wat heeft deze boer zijn weiland slecht onderhouden maar hij heeft wel hele mooie koeien' etc etc etc) Er zijn toch veel cultuurverschillen tussen een jonge boer uit Nederland die hier zijn bedrijf nog moet opbouwen en een traditionele boer die hier op zijn boerderij geboren en getogen is en die financieel en uit traditie gezien heel kleinschalig en extensief kan boeren.

Maar op een gegeven moment werden we allebei stil..... We liepen langs een kleine boerderij waar de tijd leek stil te hebben gestaan: een paar koeien in het weitje, een heel klein oud trekkertje, een mesthoop die duidelijk met de hand was opgeworpen, verschillende kipjes en ganzen op het erf, allemaal potten met geraniums en ander fleurige bloemen en een pracht van een moestuin. In de deuropening stond een heel oud boertje geleund..........

Dat is toch een plaatje uit een droom? Uit mijn droom in ieder geval wel!

Moeilijke melk

Ja, ze hadden het erg gezellig met elkaar: Egel met zijn semi-broer Earik. Waar Earik lag, lag Egel en als Earik om melk stond te bleren, hoorde je Egel ook heel zachtjes 'mwoeh mwoeh' roepen. Maar die melk gaf ook het probleem! We hebben wel twee emmers maar eigenlijk maar 1 goede speen. De anderen doen het ook wel maar als je een koppig kalfje bent of je bent een kalfje met een scheef tongetje, dan is er echt maar 1 speen fijn! Dus het was een paar dagen proberen: of Earik de fijne speen en de arme Egel verslikte zich steeds of kreeg amper melk binnen, of Egel de fijne speen waar Earik zo driftig om werd dat hij zo hard tegen de emmer stootte dat er steeds wel een liter over de rand vloog (over mij!) en uiteindelijk de emmer stuk gemaakt was..........

Er moest dus iets gebeuren, maar wat?

In ieder geval Earik moest leren om zo uit een emmer te drinken. De meeste kalfjes doen dat vanzelf wel maar Earik niet. Vandaar dat hij ook nog steeds melk krijgt, hij zou anders uitdrogen.

En hoe leer je een kalf uit de emmer te drinken? Nou, gewoon je vinger in zijn bekje en als hij daar op begint te sabbelen alsof het een speen is, dan vinger met de kop van het kalfje naar beneden tot hij, met dat hij aan je vinger sabbelt, ook melk mee omhoog slurpt. Dat klinkt al niet echt gewoon he? Nee, dat bleek het met Earik in ieder geval ook niet te zijn! Het kereltje weigerde eerst zijn kop in de emmer te steken dus op een gegeven moment hield ik Earik in een soort houdgreep tegen de muur gedrukt terwijl mijn lief de emmer tussen zijn knieen hield, met 1 vinger in Earik's bek en met de andere hand zijn kop omlaag duwend. Als ik me niet zo moest concntreren op het vasthouden van het kalfje zou ik echt heel hard moeten hebben lachen!

Maar gelukkig leerde Earik snel en na twee keer hardhandig helpen kon hij de derde keer helemaal zelfstandig melk drinken!

En Egel dan? Denk je nu vast. Ja, Egel hebben we direct ook maar uit een emmer leren drinken maar met zo'n melkmonster naast hem kan hij dat natuurlijk nooit rustig doen. Dus het ritueel was als volgt: Egel in het lege buurhok, dan Earik melk, dan Egel melk, ondertussen stonden Eduard en Eekhoorn te zeuren om aardappels en gras dus maar snel de rest voeren, ondertussen had Egel een heerlijke 'after dinner dip' en had op het moment dat ik hem terug bij Earik wilde zetten, helemaal geen zin want hij lag zo lekker.....!

Uiteindelijk zijn de twee makkers dus maar buren geworden................................

Egeltje en Earik

Joepie!! Egeltje is weer helemaal in orde! Een paar dagen geleden dronk hij zijn melk en ging daarna niet meteen liggen; hij bleef wat rond drentelen en keek me aan alsof hij wilde zeggen: 'wat een dooie boel hier, valt er niet wat te beleven?'
Toen wist ik: het is weer helemaal goed met hem.

Gelukkig maar want we hadden het druk zat; er moest voordat gisteren de eerste regendruppels zouden vallen, zoveel mogelijk gras van het land. Dus voor mij was het wel tijd voor mijn "eerste examen boerin". Dat examen hield in: 7 dagen achter elkaar op de trekker over het land crossen met of een schudder achter me of een hark. Mijn lief deed het maaien en persen/wikkelen. Ik vond het erg leuk maar ook erg hobbelig; ik snap dat boeren graag een trekker met goede stoel en vering hebben! En tussen het 'getrekker' door was ik druk bezig om, voordat de mieren ze hadden ontdekt, de rijpe aardbeien te plukken en te verwerken.

Dat is me een examen he?! Helaas, de examinator was zelf te druk met maaien en persen om me een voldoende te geven...........

Enfin, je begrijpt dat een ziek Egeltje ervoor zorgt dat ik niet voor 100% heb kunnen genieten van het werk op de trekker en uitzicht vanaf de trekker (wel voor 98% hoor!)

Maar nu is er relatief rust in de tent: gisteravond toen we de laatste buitenklusjes gedaan hadden begon het te regenen, maar dat was niet erg: Het gras staat ingepakt in mooie ronde balen op het land, Egeltje is beter, De twee kleine kalfjes die net deze drukke tijd hadden uitgekozen om geboren te worden, dartelen vrolijk rond hun moeder en gisteren hebben we zelf nog wat koeien naar buiten kunnen jagen!

In de oude stal is het nu heel rustig geworden nu Eva en haar mama, Elle-est-belle en haar mama, Eusebius en zijn mama en de mama's van Eerdbeer en Egel naar buiten zijn. De mama van Egel??? Ja, de mama van Egel ook. Ze kon hem toch geen melk geven en nu Egel weer beter was, hoefde ze hem ook niet meer te verzorgen. En dan is het voor een koe toch veel fijner om buiten te lopen.

Inderdaad, ik vond het ook zielig voor Egel dat hij nu alleen in zijn hok zat, en ook voor Earik nu zonder zijn vriendinnetje. Dus we hebben de proef op de som genomen en de twee jongens bij elkaar gezet. Ik heb ze snel hun melk gegeven en toen een foto gemaakt: Egel uitgeput van alle emoties en drukte en Earik bekijkt het eens: 'moet ik hier mee spelen??' Ik ben benieuwd of het vriendjes gaan worden!

Lief klein Egeltje......

Het gaat niet zo goed met Egeltje. De eerste dagen was het een erg lief en hongerig kalfje en nu is hij nog steeds heel lief maar hij drinkt niet! Een paar dagen geleden begon het; hij lag lusteloos te soezen en wilde geen melk. Eerst dachten we dat hij die ochtend gewoon te veel had gedronken; hij was ook zo gulzig! Maar toen we het een dagje hadden aangezien en hij ook nog koorts bleek te hebben, heeft hij toch maar in overleg met de vee-arts wat 'kalfjesparacetamol' gekregen en een klein beetje antibioticum.

Het probleem is dat je er niet goed achter kan komen wat er mis is, maar als een pasgeboren kalfje geen trek in melk heeft, het natuurlijk heel snel echt bergafwaarts kan gaan. Gelukkig knapte hij snel op en had weer zin in melk. Zijn moeder was er ook blij mee want ondanks dat haar uiers zo gevoelig zijn dat ze al begint te schoppen als je er alleen maar over aait (laat staan wat er gebeurt als er een kalfje aan komt te sabbelen) en Egel dus poedermelk krijgt, is ze wel beschermend en zorgzaam. Ik was heel blij toen hij gisteren ochtend al weer 2 liter melk kon drinken!

Maar wat gebeurde er toen? Hij ging gelijk weer liggen en was hangerig. Pas deze ochtend dronk hij weer met hetzelfde gedrag als resultaat......... Gelukkig wordt hij goed beschermt door zijn mama en vriend Eduard maar toch hoop ik dat wat er ook met hem aan de hand is, hij snel weer beter wordt!!