Vraagtekens

Wie schrijft, die blijft. Een bekend gezegde dat helaas waar is als een koe. En vooral als je 200 eigenwijze beesten hebt, waar je weigert om 'industriematig' mee om te gaan, in een land met hele flexibele regels en gebruiken (lees: onbegrijpelijke), op een boerderij waar meer lijken uit de kast komen dan voor mogelijk gehouden en weilanden die al zeker 20 jaar niet onderhouden waren.
Dat had ik gauw in de gaten toen ik hier kwam!

Dus als absolute non-boerin had ik mijn taakje gauw gevonden: documenteren, opschrijven, lijsten maken, overzichten printen. Vol optimisme en enthousiasme met het programma waar ik nog steeds de finesses niet van kan vinden: Excel. Ik heb eindeloos koeien geteld en nummers genoteerd, ook als ik een week later te horen kreeg dat koe die-en-die bij of juist uit een club koeien was gehaald (Oh help, mijn systeem! Excel kan dit soort wijzigingen niet aan, althans ik weet niet hoe ik dat moet doen! Dus maar weer een nieuwe lijst met 1 koe extra/minder)

Helaas kreeg ik het gevoel dat mijn boer het erg fijn voor me vond dat ik zo fanatiek bezig was, maar dat hij bijzonder weinig met mijn lijsten en overzichten deed. Na drie jaar heb ik dus de brui eraan gegeven; ik noteer wie hij wanneer heeft geinsemineerd zodat we een verwachte afkalfdatum hebben, en daar bleef het in 2011 bij.

Oja, ik houd ook bij wie drachtig is gescand door de expert van de KI-club. En als Barbie dan drachtig wordt gescand, zonder dat ze op mijn lijst voorkomt, geven boer en ik elkaar de schuld dat we iets niet goed hebben opgeschreven.

En als een pinkje ineens uier krijgt en, na voelen, al hoogdrachtig blijkt, weten wij niet welk stiertje dat gedaan zou kunnen hebben want er zijn geen lijsten van wie wanneer waar liep. (En het maakt qua geboortegemak wel uit of het een Charolais stiertje of een Belgisch Witblauw stiertje is!)

Vandaag had Cornette ineens uier! Nou ja, vandaag zagen wij het want ze was eigenlijk al verkocht. De veehandelaar stond klaar en Cornette zou uit haar hok gehaald worden en juist op dat moment denkt de boer: 'Hé wat een uier! Even voelen' En ja hoor; ook hoogdrachtig! (Ze is dus niet met de handelaar meegegaan)

Maar hoe kan dat nou? Heb je mijn lijsten wel goed overgetypt Maaike? 'Ja hoor, jij hebt gewoon niet opgeschreven dat je haar hebt geinsemineerd!' Ehm, nee ik weet zeker dat ik haar niet heb geinsemineerd want ze was al lange tijd bestemd voor de slager.

Euuuhhhhh......... wie schrijft die blijft: gelukkig heb ik mijn blog! Want nu ik dit stukje weer eens lees, herinner ik me dat zowel Cornette als Barbie, ondanks dat ze mama van een meisje waren, ook van de club zijn weggehaald omdat ze dus voor de slager bestemd waren!

Ook als je dus op een andere manier schrijft, blijft je wel eens iets bij. Maar ondanks dat 2012 al een tijdje aan de gang is, presenteer ik bij deze mijn nieuwe voornemen: ik ga weer Excellen en vooral goed bijhouden wanneer jonge stiertjes dekrijp zijn!

Buiten spelen

Vandaag hebben we de koeien en kalveren uit de nieuwe stal naar buiten gelaten.

Eigenlijk min of meer uit noodzaak want er werd èn maar geen stro geleverd èn maar geen kalfjes gewogen.

En dan sta je klem: als je de stal wil uitmesten, (wat heel erg dringend nodig was, de koeien waren gewoon weg vies te noemen) heb je veel stro nodig om er daarna weer in te strooien. Nu hebben we wel nog wat stro hoor, maar dat is erg goed en lekker stro en we krijgen weer zo'n spannend jaar als in 2011: vanaf begin januari hebben we nog geen druppel regen gehad en die regen komt de eerste 10 dagen ook niet.

Wat doe je dan als je niet te veel voer op voorraad hebt (inderdaad ja; vanwege de droogte vorig jaar)?? Dan moet je met de billen bloot en je koeien uitleggen dat het gewikkelde gras inderdaad erg lekker is maar dat ze dan nu echt gemengd met stro moeten eten omdat ze anders over 3 weken helemaal niets meer te eten hebben.

En wat heeft dat wegen er dan mee te maken?

Nou, de kalfjes uit de nieuwe stal zijn een beetje viezig en voddig. Dat komt vooral omdat ze last hebben van luizen (hmmmm lekker dik kalvervachtje, af toe wat nat omdat mama of hij/zijzelf zich likt of fijn bezweet omdat hij/zij lekker met vriendjes heeft gespeeld... mjammie, hier ga ik wonen en mij vermenigvuldigen!!)

Nu kunnen wij zelf wel een constructie maken waarin we de kalfjes vangen om ze tegen de luizen te behandelen, maar om die constructie te maken moet er...... heftig uitgemest worden! 

En dat ging dus nu net even niet.....

Dus: Kom maar jongens, lekker naar buiten! Gras om in te spelen, bomen om je aan te schurken, struiken om je aan te kammen, héérlijk! Wordt maar weer schoon! (En zelfs, ondanks de droogte, al wat verse sprietjes om te smikkelen)

De dames wisten nog precies hoe het ging! De kalfjes vonden het wat enger.

En dan in volle galop eens even verkennen hoeveel percelen ze wel niet hebben gekregen: Joepie jongens, rennen want we hebben wel 3 weilanden! Rondje gerend? Dan weer gauw terug naar de stal!

Stelletje gekken, wilden ze ècht zo de stal weer in stuiven??

Ode aan Guillaume

Vandaag was er carnaval in ons dorp. "Huh??" Hoor ik u zeggen. "Carnaval is toch altijd vlak vòòr de vasten?" Ja, dat dacht ik ook, maar volgens Guillaume, de grote organisator en voortrekker van het Saulieuse carnaval, hoeft dat niet persé. En bovendien, ons muzikale partnerdorp had vorige maand carnaval en ze wilden elkaar het gras niet voor de voeten wegmaaien. Vandaar dat wij vandaag het feest hadden.

Mijn lief, geboren en getogen Limburger, ging niet mee: "Ik denk dat ik ervan moet huilen". Wat geen rare gedachte was want wij beiden denken nog vaak met tranen in de ogen terug aan de eerste keer dat wij de beroemde lente-kermis van ons dorp bezochten: er was werkelijk niemand te bekennen behalve twee dronken 16-jarige jongens en het even oude hoogzwangere vriendinnetje van een van hen. Zelfs Dombo in de draaimolen keek treurig.......

Maar Guillaume is de begeleider van mijn zangclubje dus om hem moreel te steunen ging ik wel.


En..... het was leuk! Er was 1,5 praalwagen, zo goed als geen verklede volwassenen... Er was geen fanfare of harmonie.

Wel andersoortige muziek maar dat werd enigszins overstemd door het enthousiasme van de kinderen van de muziekschool achter ze:

Die hadden blikken busjes met bonen om mee te 

rammelen en een soort bel-achtige triangels om op te slaan.......

Onder bezielende leiding van Guillaume op de grote trom:














Bij terugkomst op het beginplein stond de 'prudhomme' al klaar om in de fik te gaan. Maar eerst werden er door een kinderkoortje nog wat liedjes gezongen.


Maar ik ben om: Leve het carnaval en leve Guillaume!!
Komt allen volgend jaar in grote getalen hierheen! Neem je beste feestkostuum mee en je zonnigste humeur! Kom het liefst enige dagen eerder zodat jullie me kunnen helpen met de 'one-and-only-ferme-des-plaines-praalwagen' en we maken met zijn allen de optocht zomaar twee keer zo lang en Guillaume twee keer zo blij!

Rustig integreren

Het is rustig op deze blog. Op de boerderij niet daarentegen!
Maar soms is het moeilijk te beschrijven waar we zoal mee bezig zijn. Uiteraard met het gewone leven tussen de koetjes en de kalfjes, met voeren, strooien, melk geven, tegen beter weten in proberen ze op te voeden ('Nee Gompie, jij hebt je melk gehad, je mag Gina niet weg duwen' en 'Kom maar Grandy, leer toch eens dat ik hier met de melk sta, ik klim echt het hok niet in om naar je toe te gaan hoor! Oh, je bent bang dat die grote koeien gemeen tegen je doen? Nee dat zullen ze niet. Cora en Blanche, weg met die dikke hoorns van jullie, laat Grandy drinken. Oeps sorry Grandy, ze luisteren toch niet naar me, heb je je bezeerd?'), insemineren en de administratie.

Verder zijn we vooral bezig de gedachtegangen van de Fransozen te begrijpen:
- Waarom brengt meneer Leveque het hek niet dat we zo nodig hebben en al 2 maanden geleden hebben besteld? (Lees: minimaal 1x per week een telefoontje naar firma Leveque, blijven we vriendelijk op zoeken we toch eens in het woordenboek op hoe je zegt dat hij dat hek in zijn achterste mag steken en daar mag laten?)
- Waarom snapt het computersysteem van de Chambre d'agriculture niet dat de mama van Hannibal een koe is die in Belgie leeft en woont, dat Davina alleen maar zijn drààgmoeder is? (Ja meneer ik weet nog wie u bent, we hebben vorige week nog telefonisch contact gehad, u wilde Wagyu-embryo's importeren toch?)
- Waarom zegt Henri al 4 maanden dat hij komt om onze weegschaal te ijken en zegt de club waarvoor hij werkt dat ons dossier 'goed gevolgd' wordt, dat de ijkgewichten nog steeds in Nevers liggen, maar dat Henri ècht gauw zal komen. (Wat zegt u meneer? De oudste kalveren van de te wegen club is al bijna 6 maanden? Maar u weet toch dat ze voor de statistieken rond de 3 maanden gewogen moeten worden? Oja, Henri zou komen met de ijkgewichten....)

Raadsels raadsels raadsels......

Maar dan ineens zie of lees je iets dat weer zò bekend menselijk is dat je gelijk weet dat niet alle Fransozen slapen en toch net mensen lijken:
Een aantal weken geleden is er een heftig debat geweest over het Halal slachten van runderen. Het blijkt dat steeds meer slachthuizen overgaan op Halal slachten en dat de consument dit niet op de etiketten kan vinden, en dat consumenten, slagers en boeren dus geen keuze hebben.
Nu heb ik absoluut geen problemen met mensen die uit geloofsovertuiging Halal eten, maar ik heb liever niet dat mijn lieve koeien en stieren onverdoofd geslacht worden; ze weten niet wat hun overkomt terwijl wij ze uit principe geen pijn doen! Daarbij is het bewezen dat er meer gezondheidsrisico's aan Halal slachten kleven (de inhoud van de maag stroomt naar buiten langs het snijvlak, bacterien hoeven dus niet eens moeite te doen om over te stappen van maag-inhoud naar consumenten vlees) en dat strookt in mijn beleving ook niet met de manier waraop wij met onze koeien om (moeten) gaan, wij werken heel hard om de volksgezondheid te beschermen door onder andere zo goed als geen antibiotica toe te dienen, en de boete van onze slechte medicijnregistratie kan iedereen zich nog herinneren.

Maar dit terzijde; er was dus een 'polémique' van jewelste.
Vandaag kregen wij de reclamefolders weer binnen en ja hoor, je had er op kunnen wachten: de Auchan heeft het gat in het debat gevonden: Saveurs oriental: alles Halal!

If you can't beat them, join them!

(Toch even voor de goede orde: ik heb dus niets tegen Halal uit geloofsovertuiging, ik heb problemen met het feit dat de consument, de slagers en de boeren geen keuze hebben omdat grote slachthuizen alleen maar naar hun portemonnee kijken)

Rondje Vic-sous-Thil

Als het op zondag niet héél erg lekker wandelweer is, vinden we het vaak wel leuk om een stukje met de auto te rijden. Even van de boerderij weg en even gluren bij de buren: Hoe staat het met het perceel van Jean-Paul dat vorig jaar zo verwoest is door de wilde varkens? Heeft Daniel dit jaar voor de verandering eens wèl op tijd gezaaid? Hoe dik zijn de jonge stieren van meneer Rouleau? Heeft de topfokker van de regio, meneer Beaudot, zijn koeien nog of alweer buiten?

Maar gisteren hebben we 'onbekend terrein verkend': via achteraf weggetjes hebben we een rondje Vic-sous-Thil gereden, en dan ben je gelijk weer in het buitenland! Alles onbekend en omdat je de boeren zelf niet kent, is het gissen naar beweegredenen achter schijnbaar bizarre constructies.
Onze eerste indruk was: wat een arme en traditionele streek! We zagen zelfs nog een weiland van zo'n 2 hectare waar met de kruiwagen hoopjes mest waren verdeeld die dan, net als 50 jaar geleden, met de hooivork nog verspreid moeten worden! Ook zagen we eindeloos veel verlaten, half afgefikte huizen die desolaat in het landschap stonden en huizen die desolaat verlaten leken maar stiekem tòch nog bewoond werden.

Wel zijn de mensen in deze buurt erg creatief heb ik gezien:

Creatief met afrasteringen bijvoorbeeld.......

En ze horen zeker niet bij de wegwerp-maatschappij:

De jonge woudlopers uit de Donald Duck kunnen nog een puntje zuigen aan deze constructie (de schuur is nog in gebruik als hooibalen opslag)

Wat de boeren willen met de vele, vele percelen doodgevroren haver, weet ik niet. Wachten ze op een wonder? Of op een flinke schade-hulp vanuit de staat??

Het ergste kwam even later. Ik heb er geen foto's van kunnen maken want ik zat met open mond van verbazing te tellen wat ik zag. Rond één boerderij was uitgestald:
3 maaidorsers, in bouwjaar varierend tussen 1950 en 1980
5 verroeste ploegen
3 platte karren
9 trekkers van bedenkelijke staat
7 vergane auto's
1 iets wat ooit een caravan was
een zwik werktuigen, begroeid met bramen, waaronder een klepelmachine en een houtklover
kilo's en kilo's ondefinieerbaar oud staal
meer dan 100 balen stro in diverse staten van ontbinding
en.... en.... en.....

Dus mensen, u bent gewaarschuwt: de eerste die hier bij ons op het erf durft te beweren dat het hier een zooitje is, gaat linea recta mee in de auto voor een rondje Vic-sous-Thil! Wees gewaarschuwd!

Zondagswerk is niet sterk?

Wij zijn geen trouwe kerkgangers, maar op zondagen proberen wij niets extra's te doen. Wees gerust: het dagelijkse noodzakelijke werk zoals voeren en strooien gaat door en neemt, vooral in de winter, nog genoeg tijd in beslag dus onze zondag duurt in de winter niet veel langer dan 3 uren.

Maar deze zondag was anders. De weilanden zijn witgeel als gevolg van de poolkou, gecombineerd met weer eens een extreme droogte. We hebben zelfs angst dat het gras helemaal niet meer gaat groeien. Voor deze week was regen voorspeld dus we wilden graag, om zoveel mogelijk groei te stimuleren, alle stalmest over de weilanden uitgereden hebben. En met alle, bedoelde de boer ook ALLE.

Normaal redden we dat niet met ons kleine mestkarretje; we krijgen een hectare per uur klaar en dat schiet niet op als je 100 hectares hebt en, even belangrijk; 200 beesten die mest produceren! Dus dat moest anders. Gelukkig hoorden we via-via dat er, een uurtje rijden bij ons vandaan, een betrouwbare loonwerker bestond (jaja!) Dat wilden we zien!

De goede man begreep niet dat de boer de hele Morvan door wilde rijden om hem aan het werk te zien, maar ach, als die gekke Hollander dat in zijn kop heeft, moet'ie het maar doen. En die gekke Hollander kwam, zag, en was blij verrast: een Fransoos die zorgvuldig werkte, die duidelijk zuinig was op zijn materiaal en die ook geen astronomische bedragen vroeg: De boer viel nog net niet op zijn knieen maar was wel duidelijk: Meneer de loonwerker waneer kunt u bij ons komen mestverspreiden????

Tsja, en dat heb je met een goede betrouwbare man: Hij kon niet, hij was de komende twee weken finaal volgeboekt. Tenzij..... de boer het niet erg vond om op zondag te werken?
Nee, de nood was hoog en onze-lieve-heer zou hier toch wel begrip voor hebben? Komt u maar meneer!

Dus afgelopen zondag om 8 uur 's ochtends kwam er een gigantische trekker het erf op rijden met achter zich een mega-kar. En daar achteraan kwam hijgend onze 15-jarige stagiair aangefietst die zò graag mee wilde rijden dat hij daar graag zijn zondag voor op gaf (Oké; heel graag want de jongen heeft 1 hobby en dat is werken. Met zijn vader in het bos, bij zijn stageboer; werken werken en het liefste nooit meer naar school)

En daar begonnen ze: Stagiair Yann stralend naast de loonwerker, de boer met onze trouwe Merlo de bak volscheppend en de loonwerker sjeesde 5 hectare per uur vol vruchtbare mest. Als een speer ging het: Zondagswerk leek toch sterk!

Tot een uur of 5 's middags de vonken onder de motorkap vandaan spoten: de waterpomp van de grote trekker was kapot gegaan....... De arme man verontschuldigde zich duizendmaal, maar ja; hij kon er ook weinig meer aan doen. De volgende dag zou hij direct het reparatiebedrijf laten komen.

Maandagmiddag stond de loonwerker verslagen op de stoep: er was niets in voorraad, we moesten nog een dag wachten.
Dinsdagochtend belde de loonwerker roodgloeiend op: het reparatiebedrijf was vergeten om een nieuwe pomp te bestellen; we zouden nòg langer moeten wachten. (C'est la France)
Nee, zondagswerk leek ineens helemaal niet meer zo sterk.......

Totdat mijn boer bedacht dat onze John Deere dan wel een stuk kleiner was, maar toch ook een beste trekker; zou die niet voor de kar kunnen? De loonwerker vond het een prima plan; op deze manier konden wij door en kon hij, zodra zijn trekker gerepareerd was, bij andere klanten verder zonder eerst hier nog wat karren te rijden.

Zo gezegd zo gedaan, en voor een vrienden huurprijs konden wij de hele middag nog mestrijden! (Met  uiteraard die hele vakantiemiddag lang Yann op de bijrijdersstoel).

En nu wachten op regen.........