Het geluk.....

Achteraf ben ik liever een type van 'geluk is met de dommen' dan van 'une travaille bien préparé est une travaille moitié fait' (oftewel; een goede voorbereiding is het halve werk).
Waarom?

(terwijl de veearts de buik dichtnaait,
 ligt het kalf onder een dike deken van stro)

Een aantal dagen geleden ging mijn boer zoals gewoonlijk, midden in de nacht uit bed om de kachel bij te stoken. Maar deze keer ook om in de stal te kijken want hoogdrachtige Astrid had kolieken, en zo'n bewegend kalf is meestal wel een teken van een dicht naderende bevalling. Maar om 3 uur 's nachts leek het erop dat het kalf in de buik gewoon wat drukkig was; Astrid lag rustig te herkauwen. De andere hoogdrachtige koeien vertoonden ook geen tekenen van naderende bevallingen dus mijn lief kon rustig weer gaan slapen.

Maar wat bleek de volgende ochtend bij het voeren? Er liep een kalfje in een hok waar die nacht nog geen kalfje had gelopen! Nog nat en het stukje navelstreng was al bevroren, maar met het kalf en met mama Cora leek alles in orde. Dat is toch typisch een geval van 'geluk is met de dommen'!

Wel kregen wij gelijk de schrik, want wat zou er gebeurt zijn in die koude nacht met 15 graden vorst, als het niet zo'n levenslustig kalf was geweest? Als het niet al binnen het uur op was gestaan maar liever was blijven liggen? Zo'n klein weerloos mormeltje vriest natuurlijk zo dood!
Snel hebben wij mama en kalf in de oude paardenstal gedirigeerd, alle gaten afgesloten met stro- en hooibalen en op de vloer ook een pak stro van-heb-ik-jou-daar gelegd. Daar, in de relatieve warmte ligt ligt, eet en drink mama nu al een paar dagen als een prinsesje en rent het kalf zo hard ze kan rondjes (als ze niet bij mama aan het drinken is)

Wij hadden duidelijk wat geleerd: ondanks dat er absoluut geen tekenen waren; een kalf kan zomaar geboren worden!
Dat deden wij met Umalie dus anders: gisterochtend leek ze te zijn begonnen met kalven en: 'une travaille bien préparé est une travaille moitié fait', dus na lang beraad (krijgt ze een hokje in de oude stal, waar veel licht te maken valt en waar ze vastgezet kan worden voor het geval ze hulp nodig heeft, of laten we haar lekker bij Cora kalven?) stopten wij Umalie lekker bij Cora en kalf in de oude paardenstal.

Waar Umalie helemaal niets deed dat op kalven leek......!
Eten, drinken, een beetje de boel verstoren, ja dat kon ze wel, maar rustig gaan liggen om haar kalf ter wereld te brengen wilde ze niet. Iets te goed voorbereid dus en daardoor iets te vroeg in opperste alertheid want pas tegen elf uur 's avonds begon ze echt tekenen te vertonen!

Neemt niet weg dat ik om één uur mijn bed uit werd gehaald; we waren dan wel erg vroeg geweest met de paraatheid, helemaal onterecht was het niet want Umalie's kalf bleef waar het zat: in de buik van mama.
Dus alsnog een hok in de oude stal vorobereid, Umalie erheen en voelen.

(de jonge vee-arts rond 5 uur 's ochtends, met naast een bouwlamp ook nog een
warmtelamp om  te voorkomen dat de open buik van Umalie te veel afkoelt)

Terwijl ik nog een paar uurtjes ging slapen, bleef de boer wakker om goed de vorderingen waar te nemen. Vorderingen die er niet waren. Maar zo'n kalf kan niet te lang in de buik blijven als "de vliezen al zijn gebroken"

Om 4 uur werd de vee-arts wakker gebeld en om half 5 werd ik weer gewekt of ik toch even wilde helpen omdat we door de vorst ook geen warm water meer in de stal hebben.

 'Une travaille bien préparé est une travaille moitié fait', bijna 24 uur nadat we ons druk begonnen te maken om Umalie heeft de veearts een prachtig kalf uit de buik gehaald......... Nee, geef mij Cora dan maar!