Leuke lijken in de kast

Eerder schreef ik al dat we hier op de boerderij af en toe vervelend verrast waren door diverse lijken in de kast. Binnenshuis bleef dat vooral bij de suggestie van isolatie (dubbele beglazing) maar de eerste winter was al duidelijk dat de wind overal nog genoeg ruimte had om ervoor te zorgen dat het binnen, ondanks fanatiek kachelstoken, niet warmer kon worden dan 16 graden.

Maar wat ik heb begrepen: In Frankrijk hoef je, bij verkoop van huis en haard, niet alles te vertellen. Liegen mag natuurlijk niet! Maar als je een stal verkoopt en erbij verteld dat je ook wel 200 koeien binnen hebt gehad, lieg je niet: In de stal passen, ondanks dat er inderdaad 200 eetplekken zijn, zo'n 115 beesten omdat de stal niet diep genoeg is. In de garage, de schuren, de oude varkensstal, de oude paardenstal en het werkatelier passen tezamen echt wel 85 beesten. Oké, voor 1 jaar en daarna nooit meer. Maar dat vertel je gewoon niet. (Als je de vee-arts er naar vraagt, grijpt hij met zijn handen in het haar: het scheen vreselijk te zijn geweest).

Diezelfde stal waar 115 beesten in passen moet natuurlijk af en toe uitgemest worden. Kijk, hier staat mijn trekker met voorlader.
Als zelfstandige, hardwerkende en op bepaalde wijze intelligente Hollandse boer tel je 1 en 1 snel bij elkaar op:  Hier een trekker en daar een stal die af en toe uitgemest moet worden.....: Ach, dat zal 1x per maand met die trekker gebeuren.

De verkoper heeft niet gelogen: af en toe uitmesten kan ook heel best elke 2 weken betekenen. En als je met een boer uit de buurt afspreekt dat hij weilanden mag gebruiken en in ruil daarvoor met zijn dikke nieuwe trekker de stal uitmest, wil dat niet zeggen dat de trekker die je hebt laten zien géén voorlader heeft! (Dat je er werkelijk geen stal mee kan uitmesten vertel je niet)

En zo vlogen de lijken ons om de oren; rotte daklatten die met touwtjes aan elkaar waren gebonden, dus bij de eerst storm vlogen de dakpannen je om de oren, weilanden waar soms wel een nieuwe afrastering was, terwijl de oude langzaam wegkwijnde en dus levensgevaarlijk bleek voor de uiers van de koeien, graslanden die in het voorjaar best groen zijn maar die al 30 jaar geen (kunst)mest hebben gezien, en dus na 1x maaien weigeren verder te groeien......

Kortom: De op bepaalde wijze intelligente Hollandse boer heeft ietsjepietsje te veel vertrouwen gehad in de verkoper en de immigratie-begeleider.........

Maar....... Soms vinden we ook leuke lijken in de kast! Vorige maand heel letterlijk zelfs. Of nou ja, de man die we vonden is allang vergaan, en zijn grafsteen vinden we misschien wel op een begraafplaats, zijn afbeelding daarentegen vonden we in een afgsloten, verborgen muurkast:


 Naast een krant uit 1929 en een noodmunt uit 1924, vonden we een stukje glas met wat vlekken. Nadat we dit stuk glas onder de scanner hadden gelegd en het fotoprogrammaatje om 'negatief' hadden gevraagd, kwam er zomaar een man tevoorschijn!

Sinds gisteren zijn we ook blij met een ander lijk. Of..... heel veel lijken: De vorige eigenaar heeft in 1992 kleine baaltjes hooi gemaakt maar vond dat blijkbaar toch te veel moeite; na 1 winter is hij over gestapt op een ander systeem en heeft, heel lui, de rest van de baaltjes boven in de schuur laten liggen.

Wij hebben op dit moment een voederprobleempje: door de droogte van vorig jaar hebben we nu geen enkele baal voer meer; de koeien eten stro, gemengd met aardappels en draf.

En........ 20 jaar oude baaltjes hooi!!!