Sifdda

De akelige Sifdda moet vandaag besteld worden...... Niet dat deze club akelig is hoor, of dat de chauffeurs onaardig zijn, maar het is en blijft akelig. Ik hou niet van de papieren waar Sifdda op staat.
Sifdda betekent dat er een dier ongewenst dood is gegaan (met het slachthuis hebben ze namelijk niets te maken).
En deze keer is het extra treurig: het kalfje van Extase is dood.....
En dat na zo'n spannende geboorte!

En die spannende geboorte is indirect ook de oorzaak:
Normaal gesproken staat een kalf enige uren na de geboorte al op zijn pootjes, op zoek naar de uier van mama. Maar een geboorte die zo zwaar was als die van Extase, heeft natuurlijk ook op het kalf zijn weerslag! Zo'n kalf is vaak iets later in het staan en zoeken omdat het simpelweg effe moet bijkomen van alles. Zo ook de mama.

Dus de eerste uren vonden wij het niet raar dat kalf en mama lekker naast elkaar lagen; we gunden die twee hun moment wel! De volgende dag liep mama alweer vrolijk rond en het kalf lag ook op een andere plek dan waar we haar de avond ervoor hadden gezien. Niets aan de hand lijkt het.
Na het voeren weer eens goed gekeken en mama stond lekker te eten terwijl het kalf vrolijk in het rond keek. Alles lijkt normaal.

Totdat we ons, zo'n 24 uur na de geboorte, toch licht zorgen begonnen te maken: moeder en kind zien er blij en alert uit, ze bewegen ook duidelijk want elke keer als we langskomen en kijken liggen de dames op een andere plek. Maarrrrrr..... Wij hadden het kalfje nog niet zien bewegen. Kan ze wel goed staan? En als ze dat niet kan, kan ze dan wel drinken? Dat laatste maar direct eens geprobeerd maar hoe vrolijk het kalf ook keek; poedermelk bliefde ze niet. Staan ging inderdaad moeilijk; ze zwikte steeds door een achterpootje.

En dan sta je als boer te twijfelen: het kalf heeft bewogen (maar hoe?), het kalf kijkt alert en heeft geen zin in melk (maar we weten niet zeker of ze echt bij mama heeft gedronken!) Wat nu? Koorts had ze niet en mama klaagde niet. Hum. Moeten we voor vage vermoedens op een zondag voormiddag de vee-arts laten komen? Wat zou hij kunnen zonder duidelijke tekens en alleen vage vermoedens?Kijken we het dus nog even aan?

We besluiten het laatste.
En dit besluit bleek niet het juiste...
'S avonds ging het kalf ineens snel achteruit. Midden in de nacht tòch de vee-arts gebeld die een noodinfuus aanlegde maar we waren te laat: de volgende ochtend was ze dood. Een bloedvergiftiging, waarschijnlijk doordat ze toch geen biest had gekregen en daarmee dus geen goede antistoffen.

En dat is zwaar. Dat is moeilijk. Dan hoor ik in mijn achterhoofd de felle fanatieke dierenliefhebbers weer roepen dat voor een boer een koe maar een ding is. En daar heb ik geen energie voor na zoveel zorgen voor het kalf. Een kalfje is geen ding. Een koe ook niet. Natuurlijk zou dit kalfje 10 jaar later in het slachthuis eindigen. Maar dan wel na een fijn leven, lekker eten, eigen kalfjes en eigen avonturen met mama en vriendinnen. Niet na 36 uur geleefd te hebben, vrolijk rondkijkend, oortjes gespitst op alle nieuwe geluiden en schoongelikt door mama.

Soms is boer zijn niet zo leuk.Gelukkig heel vaak wel!