Diepvriesmaaltijden

Wat krijg je als je een stads meisje zonder rijbewijs laat samenwonen met een zuinige boer op het Franse platteland?

Antwoord: bijzondere discussies in de supermarkt!

Omdat ik best op mijn fietsje naar de supermarkt kan, maar dan met volle tassen die drie kilometer niet terug de berg omhoog kom, doen wij altijd samen boodschappen.

Iedereen kan zich voorstellen dat dit niet de grootste hobby van mijn boer is; werkkleren uit, nette kleren aan, opletten of je niet te veel naar mest ruikt, de drukte in en na onbepaalde tijd mag je je eigen werkkloffie weer aan!

Dat die tijd onbepaald is, komt vaak door de discussies in de supermarkt:

"Nee, die bloemkool koop ik niet, ik weiger. Ik weet hoeveel de boer ervoor krijgt en dit is ongehoord!" Of;

"Wat? Belachelijk! Durven ze dit voor appels te vragen? Weet je wel hoeveel die arme boer ervoor krijgt? Hier doe ik niet aan mee!"

De oplossing was simpel: een eigen moestuin! Tijdens het spitten werd al uitgerekend hoeveel minder we zouden gaan uitgeven de komende winter en natuurlijk waren we blij dat we door eigen groentes te telen, minder vaak het verkleedfeestje hoeven uit te voeren.

Als je dan ook nog een tienerkalf hebt dat als gevolg van een infectie blind werd en "dus" (? Het klinkt vreselijk maar het is helaas echt zo) onverkoopbaar, dan is de rekensom niet moeilijk:

In onze bijkeuken staan drie vrieskisten; eentje voor de biest voor de kalfjes, eentje voor de groentes (deze winter kunnen we 30 dagen bloemkool eten, 60 dagen sperziebonen, 20 dagen soep en dan staan de rode en witte kolen nog in de tuin, evenals de prei en de spruiten), en eentje voor het vlees.

En dat is makkelijk hoor! Ik moet wel goed opletten dat ik op tijd het vlees uit de vriezer haal maar voor de rest ben ik in de drukke winter een groot fan van mijn diepvriesmaaltijden!