Op de Lutgerdina, waar ik 3 jaar als maatje heb gevaren, had ik een schipper die vroeger bij de zeeverkenners heeft gezeten. Hij vertelde me eens dat zijn lol van de edele knoopkunst dààr ontstaan is. Nu moet je op een schip heel wat knopen maar de meesten knopen zijn bepaald: dat lijntje moet je op die kikker beleggen, om die twee touwen aan elkaar te fabriceren moet je een schootsteek gebruiken, om daar een lus in te krijgen moet je een paalsteek gebruiken........
Maar de Lugerdina heeft ook een heel ingenieuze loopplank om iedereen, met en zonder rolstoel, de mogelijkheid te bieden om aan land te gaan. In welke gekke haven dan ook, met welke waterstand dan ook. Je begrijpt; bij die loopplank daar moet echt creatief geknoopt worden, ik heb dus bij elkaar opgeteld over die drie jaar aardig wat tijd met mijn schipper zitten knopen (Als het water 2 uren aan het zakken is, moet de loopplank alweer aangepast worden....... )
Hier op de boerderij blijkt dat mijn ervaring op zeilschepen voornamelijk passen in de hokjes 'mooie herinneringen' en 'stoere verhalen' (die door mijn boer toch niet begrepen worden dus waar ik niet zo heel veel mee kan). Behalve de knoopkunsten!
Ik maak weinig paalsteken en schootsteken, er zijn ook geen kikkers te beleggen maar bij elke keizersnede mag ik de koe vastzetten met een slippende mastworp en voor de rest knoop ik gewoon alles aan elkaar wat ik aan elkaar wil hebben. Bezem van de steel gevallen? Mooie knoop erin en ik veeg alweer een jaar vrolijk verder. Felix die zijn wateremmer steeds omgooit met als gevolg een hoop derrie? Ik knoop de emmer in een zware autoband en voor de zekerheid knoop ik het hele gebeuren vast aan het hek zodat hij 'em ook niet weg kan duwen. Hekken waarvan de sluiting niet meer betrouwbaar is? Maaike knoopt wel.
De olijke tweeling die minimaal 2x per dag ontsnapt en steeds verder op ontdekkingsreis gaan? Een stang voor het voorhek geknoopt, zodanig dat moeder er nog wel goed kan eten maar dat de rakkers geen kans meer hebben om de wereld te ontdekken (ik was steeds bang dat we eens een telefoontje van het 3-sterren restaurant uit het dorp zouden krijgen met de mededeling dat de tweeling het duurste gerecht had besteld en als minderjarigen er wijn bij wilden drinken)
Dus kan ik zeggen: naast een hele mooie tijd en een paar fijne vrienden heeft de Lugerdina me een hele hoop handigheid opgeleverd!
Dank je wel skip!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!