een grauwe dag met een wit randje

Gisteren heb ik foto's gemaakt van mijzelf op de grote groene trekker met een kar vol mest erachter. Oh, wat was ik trots op mezelf; ik kon en mocht helemaal alleen die volle karren mest naar een weiland rijden en daar de mest verspreiden. Hopelijk kunnen jullie wijs worden uit de foto:



Vandaag was ik lang niet zo trots meer........: het was de hele dag al grijs en grauw, ik had de halve nacht niet geslapen vanwege de rugpijn, mijn boer had de hele ochtend al aan de telefoon gezeten voor overleg over de gemene leugens die de dealer en grote verkopende partij van de perswikkelcombinatie allemaal aan de rechtbank schreven, door het grijze weer wilde de kachel ook al niet goed branden,............. ik zal vast ongesteld moeten worden want niets, werkelijk niets kon me opvrolijken: geen dropjes, geen boterhammen met hagelslag, geen eindelijk rijpe peer van eigen boom, geen vrolijk liedje op de radio, nee zelfs werd ik niet vrolijk van de eerste keer dat het achteruit rijden met die kar achter de trekker vrijwel foutloos ging!

Jullie kennen dat vast; typisch een dag die je maar als verloren moet beschouwen.........
Ik stond me dat juist te bedenken toen ik "onze" witte reiger voorbij zag vliegen. Majesteitelijk zo mooi; een sierlijke witte vogel scherp afgetekend tegen de grijze lucht........ Ik hield gewoon mijn adem in zo indrukwekkend.
En het mooiste van alles: daarna geen seconde meer last gehad van al mijn zieligheid!