Soms (vaak) vragen mensen mij of ik het varen niet mis. Heel eerlijk kan ik ze dan vertellen dat ik het geen seconde mis. Mijn laatste jaar op zee was er natuurlijk een waardoor ik veel plezier in het varen heb verloren, maar voor de rest heb ik hier alle voordelen die je op een schip hebt ook: je zit en werkt op je eigen 'eilandje', bent eigen baas, elke dag ziet er anders uit, een fijne afwisseling van binnen en buiten werken, volop natuur om je heen, en als mensen ons bezoeken zijn ze op vakantie waardoor ik dan ook een beetje een vakantiegevoel krijg.
Maar, als ik dan heel eerlijk ben vertel ik de mensen ook dat ik het typische 'scharrelen op het oostwad' wel eens mis; de spanning of de geul nog wel ongeveer loopt zoals je 'm verwacht, de prachtige luchten, het droogvallen in de blub,...... moeilijk om uit te leggen wat ik precies bedoel.
Maarrrrrr volgens mij heeft het hondje het wel een beetje begrepen: van dat kleine stukje vaarhistorie heeft hij een klein vlakje uitgeknipt en mij hier op de boerderij mee "verblijd":
Ik weet niet waar hij in heeft rondgebaad maar hij stinkt naar de haven van Schiermonnikoog bij laag water! Ik voel me thuis.............
Volgens mij hebben wij ons als kind (vanaf opa's boot) weleens verbaasd wat er allemaal in de haven-bij-laag-water ronddwarrelt en langsdrijft.... En ik hoop eigenlijk niet dat die "dingen" aan Hondje kleven...!! Hahaha.....
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Theda
Wat een mooie tekst Maaike!
BeantwoordenVerwijderenJe bent gewoon een boerin met zeebenen! ;-)
Mijn ouders (en met name mijn vader hahaha) denken nog regelmatig met weemoed terug aan toen we droog vielen op het Wad met jouw opa's boot, dankzij de stuurmanskunsten van mijn vader :-P
Ik weet het ook nog: we lagen helemaal scheef en we gingen van de boot af om die rode wumpjes te zoeken.
Het huis van je grootouders herinner ik me ook nog; zo'n grooote witte (?) villa, dat we van de peterselie uit de tuin snoepten en dat je oma de bedden zoog met een kruimelzuiger. Dat laatste betwijfel ik of het waar is, maar om de een of andere reden herinner ik me dat levendig hihi!
Ha ha, dit is nu precies de vraag die elke keer weer door mijn hoofd speelt als er weer eens één van je (erg leuke) stukken verschijnt! Maar ben blij te horen dat het je nog steeds bevalt. Hoe lang van te voren moet overigens een verzoek tot bezoeken ingediend worden, mocht ik eens op doortocht in de buurt zijn? En in hoeveel-voud?
BeantwoordenVerwijderenWie weet: au revoir!