Geduld wordt beloond! Nou ja, vaak. Maar in dit geval wel.
Wat is het geval? Dauwe was bang voor het voer hek. We wisten maar niet waarom maar eten deed hij daar niet. Na lang piekeren zijn we er trouwens achter gekomen; hij heeft het nooit geleerd! In de oude stal waren de voerhekken zo wisselend afgesteld dat slimme domme Dauwe altijd wel een plekje vond waar hij niet in de knoop kwam met die schuine bewegende stang.
Maar hoe kregen we Dauwe van zijn angst af? Elke keer een emmer met lekkers in het hok zetten was niet voldoende; hij moest toch ook genoeg hooi krijgen, en sowieso; toen de stiertjes vastgezet moesten worden om gevaccineerd te worden kregen we Dauwe natuurlijk niet vast. De vee-arts heeft aardig door het hok moeten huppelen om Dauwe zijn prikje te geven!
Nu hadden we het volgende plan opgevat: ik ging elke avond en ochtend met een emmer lekkers voor het voerhek staan. Eerst heel dichtbij, zodat Dauwe van binnen het hek met zijn lange tong bij de korreltjes kon, en langzaam aan steeds wat verder weg totdat hij zijn kop helemaal door het hek had en dan snel met een touwtje het hek dichttrekken.
Makkelijker gezegd dan gedaan! Slimme domme Dauwe vertikte het om met zijn hoorns voorbij het hek te komen. En die ene keer dat het wel lukte, wist hij zich los te worstelen. Vergeten het hek aan te passen aan zijn smalle koppie.........!
Maar we gaven de moed niet op en na een aantal dagen is het gelukt! Dauwe vond er in het begin natuurlijk niets aan maar na een paar minuten stond hij heerlijk te smikkelen. De keer erna ging hij nog niet uit zichzelf eten, de truc met de emmer moest nog wel gebruikt worden maar dat geeft niet; Dauwe heeft zichzelf overwonnen!
Ben benieuwd wanneer hij het ook zonder emmer kan, ik zal het spelletje missen........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!