Bonte avond

Na 2 hele drukke weken met veel bezoek en veel uren op het weiland voor de eerste grasoogst dit jaar, kan ik even achterover leunen en genieten. Genieten van het feit dat we al bijna de helft van het benodigde aantal balen voer voor komende winter hebben, genieten van de gezelligheid van vrienden om je heen, genieten van het (eindelijk!) heerlijke weer, en genieten van de 'bonte avond' van gisteren.

Bij mensen die wat langer blijven logeren maken we altijd de grap dat we wel een bonte laatste avond verwachten, inclusief sketches en gedichten. Het maakt hierbij niet uit of het bezoek al voor genoeg gezelligheid heeft gezorgd in de zin van barbeque, lekker eten en veel hulp op het land, we maken de grap en verwachten niets.

Wel vond ik het gisteravond niet zo gezellig dat het bezoek lange tijd achter de computer zat te smoezen, maar ze waren vast op zoek naar een goede plek om tijdens de terugreis te overnachten. En zeg zelf; zo goed als bij ons vind je niet zo snel ;-)

Maar toen ging het licht uit en werden er stoelen rond de computer geschoven, of we wel even wilden komen kijken en luisteren!


Op de muziek van Rowwen Heze, kregen we een super dia-voorstelling te zien:

(Ik denk dat je de plaatjes wel groter kan krijgen als je erop klikt)

 

Nou, dààr wordt ik wel even stil van........

Onze zorgboerderij

Nee, niet voor hulpbehoevende (in welke vorm dan ook) mensen. Mensen kunnen op een rommelige boerderij makkelijk ongelukken krijgen en veroorzaken. En dat willen we niet. Geen trauma's, geen vervelende verzekeringskwesties, geen dure aanpassen om dit soort ellende te voorkomen....

Nee, wij zijn nog even in de gelukkige omstandigheid dat we elke cent en elke droppel (mentale) energie mogen steken in het drijvend houden van ons paleisje.

Maar liefde en zorg hebben we genoeg te geven! Dus onze gehandicapte haan wordt liefdevol heen en weer gesleept: 's ochtends uit het hok het erf over om onder het afdakje samen met zijn 6 vrouwen het ontbijt te nuttigen, 's middags zijn vrouwen achterna de schaduw in, 's avonds weer naar het diner. En tussendoor lopen we met handjes kippevoer en bakjes water achter hem aan, want héél moeilijk en héél langzaam kan hij wel wat rondstrompelen en een echte haan wil natuurlijk in de buurt van zijn kippen blijven (waarom die rotkippen steeds bij hem weglopen snap ik alleen niet).

En omdat de haan gehandicapt is geworden door ons toedoen (wie 's nachts de deur van het kippenhok openlaat, moet niet verbaast zijn als de vos er eens komt rondneuzen. De haan is dus letterlijk uit de bek van de vos gered) lopen wij braaf met hem rond.

Vandaag is het, na een aantal best aardig mooie dagen, weer eens vervelend koud en nat. Daar waren wij niet op berekend en meneer de haan ook niet: zijn dames waren gevlucht en hij had niet de energie om helemaal achter hen aan te gaan. Dus halverwege de ochtend lag hij nat, koud en uitgeteld halverwege het erf in de regen.
En dat kan niet.

Voor hem een herstelkuurtje naast de verwarming dus!

Steeds meer ontdekken

Als je zoals ik; een burger- en vaarmeisje, vrij plotsklaps verhuist naar een boerderij in midden-Frankrijk, dan heb je wel wat te ontdekken. Dat ontdekken gaat in kleine stapjes, steeds verder van huis.

Eerst de boerderij; is die gevaarlijke stier echt een gevaarlijke stier? Of worden er grapjes gemaakt? Een Charolais-koe is helemaal wit, heeft geen één vlekje. Mooi, dat is handig uit elkaar houden. Oeps, maar er bestaan ook Belgisch Witblauwe koeien die helemaal wit zijn, zonder één vlekje, wat nu?
Wat is goed gras? Wat is slecht gras? Waarom moet ik meer hooi geven dan vers gemaaid gras (oké; dat leer je snel; na een periode van hooi gaan de dames eensgezind aan de dunne op het moment dat je ze vers gemaaid gras geeft)........

Dan de taal: Ooievaar is hier geen vogel maar betekent 'tot ziens!' (Au revoir), als de vee-arts je toeblaft dat hij een sooodooo nodig heeft, dan moet ik dus een emmer met lauw water voor zijn neus zetten. En een stagiair die komt klagen dat ze puu doo heeft?? Heeft de trekker waar ze op zat geen koelwater meer? Is haar eigen waterfles leeg? Nee, ze heeft geen rug meer (pijn van het gehobbel de bobbel)........

En wààr in Frankrijk bevind ik me in hemelsnaam?? Ja, een uur rijden ten westen van Dijon, maar als ik de weerkaartjes zie bij de meteo na het journaal, wijzen de dames echt Dijon niet voor me aan! Maar dit probleem was ook gauw opgelost: In de winter woon ik bij dat groene vlekje dat (afgezien van de grote gebergtes in het zuiden en het westen) de laagste temperatuur van heel Frankrijk heeft. In de zomer woon ik bij dat groene vlekje dat (afgezien van de kuststreken in het noordwesten) de laagste temperatuur van heel Frankrijk heeft..........

En zo ontdek ik steeds meer en maak ik me het leven hier op het Franse platteland steeds meer eigen. Helemaal sinds ik afgelopen november mijn rijbewijs heb gehaald natuurlijk! Ik ben nog wel steeds blij dat ik èn duidelijk blond ben, èn die grote rode A op de achterruit heb, èn dat we, ondanks onze Franse nummerplaat, nog steeds de NL sticker op de bumper hebben. Als ik dus rustig met 70 kilometer per uur door het prachtige landschap tuf, heb ik drie redenen waarom iedereen me links en rechts met meer dan 100 kilometer per uur mag inhalen zonder dat ik me opgelaten voel.

Vandaag heb ik weer wat ontdekt: van dat groene vlekje op de weerkaart (ook wel 'Morvan' geheten) wonen wij op het allerkoudste plekje: waar bij ons op de boerderij de tulpen nog vrolijk bloeien, begint vanaf ons dorp de kleurenpracht: seringen, brem, allerlei kruipplanten in de mooiste kleuren,....... Terug op de boerderij snel ik naar de broertjes en zusjes en ja hoor; ze hebben al knopjes, dus over 2 weken zullen ze bij ons ook gaan bloeien!

Naast de boodschapjes bij de dichtstbijzijnde trekker werkplaats (op 40 minuten rijden) moest ik ook wat bij de supermarkt halen. Bij gebrek aan terassen in ons dorp, en dus bij gebrek aan "kijk-mij-eens-al-een-beetje-een-buikje-hebben" flaneer mogelijkheid, flaneer ik trots met mijn buikje door de supermarkt. Om er na 5 minuten achter te komen dat ik, van alle vrouwen die er waren, verreweg de dunste buik heb........ (terwijl er geen één andere zwanger te bekennen was)

Ik heb nog veel te leren over de Morvan en haar bewoners!

Leuke lijken in de kast

Eerder schreef ik al dat we hier op de boerderij af en toe vervelend verrast waren door diverse lijken in de kast. Binnenshuis bleef dat vooral bij de suggestie van isolatie (dubbele beglazing) maar de eerste winter was al duidelijk dat de wind overal nog genoeg ruimte had om ervoor te zorgen dat het binnen, ondanks fanatiek kachelstoken, niet warmer kon worden dan 16 graden.

Maar wat ik heb begrepen: In Frankrijk hoef je, bij verkoop van huis en haard, niet alles te vertellen. Liegen mag natuurlijk niet! Maar als je een stal verkoopt en erbij verteld dat je ook wel 200 koeien binnen hebt gehad, lieg je niet: In de stal passen, ondanks dat er inderdaad 200 eetplekken zijn, zo'n 115 beesten omdat de stal niet diep genoeg is. In de garage, de schuren, de oude varkensstal, de oude paardenstal en het werkatelier passen tezamen echt wel 85 beesten. Oké, voor 1 jaar en daarna nooit meer. Maar dat vertel je gewoon niet. (Als je de vee-arts er naar vraagt, grijpt hij met zijn handen in het haar: het scheen vreselijk te zijn geweest).

Diezelfde stal waar 115 beesten in passen moet natuurlijk af en toe uitgemest worden. Kijk, hier staat mijn trekker met voorlader.
Als zelfstandige, hardwerkende en op bepaalde wijze intelligente Hollandse boer tel je 1 en 1 snel bij elkaar op:  Hier een trekker en daar een stal die af en toe uitgemest moet worden.....: Ach, dat zal 1x per maand met die trekker gebeuren.

De verkoper heeft niet gelogen: af en toe uitmesten kan ook heel best elke 2 weken betekenen. En als je met een boer uit de buurt afspreekt dat hij weilanden mag gebruiken en in ruil daarvoor met zijn dikke nieuwe trekker de stal uitmest, wil dat niet zeggen dat de trekker die je hebt laten zien géén voorlader heeft! (Dat je er werkelijk geen stal mee kan uitmesten vertel je niet)

En zo vlogen de lijken ons om de oren; rotte daklatten die met touwtjes aan elkaar waren gebonden, dus bij de eerst storm vlogen de dakpannen je om de oren, weilanden waar soms wel een nieuwe afrastering was, terwijl de oude langzaam wegkwijnde en dus levensgevaarlijk bleek voor de uiers van de koeien, graslanden die in het voorjaar best groen zijn maar die al 30 jaar geen (kunst)mest hebben gezien, en dus na 1x maaien weigeren verder te groeien......

Kortom: De op bepaalde wijze intelligente Hollandse boer heeft ietsjepietsje te veel vertrouwen gehad in de verkoper en de immigratie-begeleider.........

Maar....... Soms vinden we ook leuke lijken in de kast! Vorige maand heel letterlijk zelfs. Of nou ja, de man die we vonden is allang vergaan, en zijn grafsteen vinden we misschien wel op een begraafplaats, zijn afbeelding daarentegen vonden we in een afgsloten, verborgen muurkast:


 Naast een krant uit 1929 en een noodmunt uit 1924, vonden we een stukje glas met wat vlekken. Nadat we dit stuk glas onder de scanner hadden gelegd en het fotoprogrammaatje om 'negatief' hadden gevraagd, kwam er zomaar een man tevoorschijn!

Sinds gisteren zijn we ook blij met een ander lijk. Of..... heel veel lijken: De vorige eigenaar heeft in 1992 kleine baaltjes hooi gemaakt maar vond dat blijkbaar toch te veel moeite; na 1 winter is hij over gestapt op een ander systeem en heeft, heel lui, de rest van de baaltjes boven in de schuur laten liggen.

Wij hebben op dit moment een voederprobleempje: door de droogte van vorig jaar hebben we nu geen enkele baal voer meer; de koeien eten stro, gemengd met aardappels en draf.

En........ 20 jaar oude baaltjes hooi!!!