Ons dorp in de zomer

Als je in de zomer in of rond ons dorp rijdt, dan valt het direct op: elke derde auto heeft een Nederlandse nummerplaat! In de Atac (de supermarkt) is de voertaal Nederlands, behalve met het personeel want dat spreekt -uiteraard- alleen maar Frans. En aangezien veel Nederlandse toeristen gèèn Frans spreken, moeten ze zich daar zelf redden.

Stel je de volgende zin voor, uitgesproken met een zwaar Amsterdams accent: 'Tsjee, ik doch dat het hier een kààsjland wasj, nou geen kaasj te sjien hoor' En dat voor het gekoelde zuivelvak waar 30 soorten brie, camembert, munster, blauwe en rode kaas liggen....... Dan sta ik toch even in twijfel hoor; zal ik zeggen dat ze precies aan de overkant van de groente afdeling moeten zijn, om zich daar aansluiten aan de rij voor de charcuterie, en dat ze dan vanzelf geholpen worden door een alleraardigst meisje bij hun keuze tussen meer dan 100 verschillende kaasjes?

Dan is het wel heel erg duidelijk dat ik ook Nederlandse ben hè?!

Maar ach; dat is het sowieso wel. Met mijn blonde kop steek ik zeker 20 centimeter boven mijn dorpsgenoten uit en mijn kleding verraadt het ook: het zit makkelijk. Oké, omdat ik graag bij het dorp wil horen en niet bij de toeristen, loop ik ook netjes met vlekken op mijn shirt maar om me qua kleding echt aan te passen........? Nee, daar heb ik niet zoveel zin in. Dan zou ik misschien met mijn mestlaarzen naar de markt moeten, of met verschrikkelijk oncharmante shirts en rokken, het liefst een beetje ordi en glitterig........

Nee, ik vrees dat het in de winter wel duidelijk is dat ik hier woon, maar dat ik in de zomer gewoon voor toerist wordt aangezien!

En misschien moet ik dat maar helemaal niet erg vinden want dankzij die toeristen is het in de zomer in de Morvan verschrikkelijk leuk en gezellig met elke week meerdere rommelmarkten, allerlei exposities en festivals en natuurlijk de zaterdagmarkt die in de winter bestaat uit een groentekraam en een wijndrinkhoek, maar die in de zomer toch heel wat meer kraampjes en muziek trekt!

En ìk verheug me al op de festijnen in augustus waar geen toerist weet van heeft, dan loop ik als inwonend toerist rond op de agrarische feesten, fijn tussen mijn oncharmante maar oh zo lieve morvangenoten, even weer wij onder elkaar!

Als de boer niet klaagt.....

Als de boer niet klaagt is hij ziek. Mijn boer is zo fris als een hoentje, met andere woorden: hij klaagt......... Niet dat ik me er erg aan stoor hoor, ik ken ken het spreekwoord èn het vooroordeel dus ik hoor het aan en meestal geef ik hem groot gelijk:

Afgelopen maanden was het te droog, de graanboeren hadden magere oogsten en weigerden stro te verkopen waardoor de prijs omhoog schoot en door deze combinatie moesten veel collega's koeien verkopen (om voer voor hun overige koeien te kunnen betalen) waardoor de opbrengstprijs omlaag kelderde.

Alle reden om te klagen lijkt me zo.

Nu hebben we al weer meer dan twee weken regen, onze strojongen Benoit heeft voldoende stro voor ons weten te ritselen, weliswaar 30% duurder dan vorig jaar, maar altijd nog goedkoper dan elders in Frankrijk en Europa en de prijs voor koeien stijgt weer.

Het lijkt alsof mijn boer nu dus geen reden heeft om te klagen, maar jawel hoor:

- Het is te koud; de weilanden zijn wel weer groen maar het gras groeit niet hard zodat we nog steeds niet weten of we straks voor de winter wel genoeg voer hebben.

- we hebben heel veel stro en dat moet onderdak dus dat betekent voor de boer dàgen achtereen strobalen stapelen met de verrijker dus in een ongemakkelijke houding geconcentreerd werken.

- Benoit heeft een uitgebrande stro-persmachine gehad en heeft "dus" de prijs wel iets verhoogt

- Het is vakantie, met andere woorden: Frankrijk is dicht, dus alsnog geen koehandel.

- Maaike kan geen kachel stoken

Al met al toch weer genoeg redenen om te klagen, niet?

Nationale feestdag

Vandaag was het 14 juillet, een nationale Franse feestdag. In de kleinere kernen (lees: ons dorp) wordt het traditionele vuurwerk altijd de 13e gehouden, zodat de dorpsbewoners op de 14e van echt groot vuurwerk elders kunnen genieten en de mensen die niet naar een grote stad willen of kunnen gaan, hier toch hun portie vermaak hebben gehad.

Maar de 14e heeft iedereen vrij, dat is dan wel weer overal gelijk!

Met deze feestdag in het achterhoofd hadden zowel mijn lief als ik een feestelijk dagprogramma bedacht. Het mijne bestond uit: spiegel en douche ophangen. Het programma van mijn lief bestond uit: hagen snoeien. Gelukkig hebben we beide programma's kunnen afwerken.

Hondje heeft zijn feestelijk dagprogramma ook afgewerkt, namelijk: luid blaffend achter oude sporen aanrennen. En dat was tegelijkertijd voor mij het feestelijk vermaak op de momenten dat ik even moest wachten tot er weer een dikke tak omgezaagd was:
Door al het gewerk, werden sommige dieren onrustig dus her en der zak ik een muis of een haas wegschieten. Hondje had, als echte jaaghond, niets in de gaten tot het moment dat muis/haas al lang en breed twee weilanden verderop was. Op dat moment rook hondje hun oude spoor waardoor hij luidblaffend rondjes begon te rennen en willekeurig een kant op stoof, achter zijn "vangst" aan.

Kortom: zowel wij als hondje als het kleine wild hier, hebben een feestelijke dag gehad! (de bomen en struiken helaas wat minder... Maar het dorp heeft zijn nieuwe roddel wel weer gekregen: 'heb je al gehoord dat die Hollandse boer ein-de-lijk die haag daar heeft bijgesnoeid?')

Een genie beheerst de chaos

En u denkt nu allen dat de vakantie is begonnen daar bij Maaike op de ferme? In het kader: de koeien staan buiten dus daar hoef je niet veel mee, het gras groeit toch niet dus maaien zal ook niet hoeven, en de eerste geboortes zullen pas in september weer zijn.

Nou, (nog) niks geen vakantie! Hard werken moeten we nog!
Vorige week kalfjes wegen, en met heel veel kalfjes in dezelfde leeftijd, zijn er ook heel veel die gewogen moeten worden! Maar afgezien van goed voorbereiden (een genie beheerst de chaos); bijna alles naar binnen, kalfjes tijdelijk van hun mama scheiden, een slim systeem bedenken hoe we het wegen gaan doen zodat de kalfjes van club A niet gemengd worden met die van club B of C, zorgen dat de gewogen kalfjes ook niet de wijde wereld intrekken of over drinkbakken naar de stieren springen, is het een dag hard werken maar daarna waren we dan ook klaar.

Gisteren hebben we koeien laten scannen op drachtigheid, om daarna groepen te kunnen scheiden en herverdelen zodat de drachtige koeien naar verder weg gelegen weilanden kunnen, en de niet-drachtigen fijn om het huis blijven om, wanner de tijd daar is, geinsemineerd te worden of een romance met de stier te laten beleven.

En dat vergde een ander soort voorbereiding om de chaos te beheersen: welk kalf hoort bij welke koe, welke koe is wanneer geinsemineerd en welke koe is al eens "officieel" drachtig gescand? Voor mij dus werk om uit de chaos lijsten te creeeren waar ik gauw de benodigde informatie uit kon halen en bij kon schrijven wat de drachtcontroleur opmerkte.
Daarna dus het grote 'hergroeperingsfestijn' waar ik met verhit hoofd mijn lijsten na-ploos en mijn lief probeerde de goede koeien en kalveren tezamen naar buiten te jagen. (Uiteraard onder luid boe-geroep, wat de chaos in mijn hoofd alleen maar vergrootte)
Pfoe, na een paar uren topsport bij 30 graden hitte, leek het erop dat we geslaagd waren; die groep daar, die groep daar, en in de stal was de rust wedergekeerd.

Vannacht echter, werd ik uit mijn slaap gehouden door regelmatig geloei. Natuurlijk werd ik wat zenuwachtig: heb ik toch fouten gemaakt?? Maar nee, zo stelde ik mezelf gerust: ik hoorde maar 1 koe loeien, dus die zou wel tochtig zijn (ja ja, ik ben bijna een echte boerin!)
Achteraf gezien logisch dat ik maar 1 koe hoorde: de andere koe was toch in een ver-weg-weiland? Die heeft niet mij wakker gehouden maar de buren!
En ja hoor: vanmorgen liep er een kalf op de weg.......

Maar wacht eens! Dat was het kalf van (volgens mijn systeem) Annissa en die zou toch gewoon bij mama in het ver-weg-weiland horen te zijn?? En waarom loeide Chou-chou dan zo??
Bleek dat ik geen fouten had gemaakt maar dat wij als genieen de chaos van de winter niet helemaal beheerst hadden en de kalveren verkeerde nummers in gedaan!

Dus na een dag sporten gisteren, konden we deze ochtend ook weer sporten want tsja; het kalf van Annissa zouden we nooit zomaar in het weiland krijgen, dus moesten Chou-chou en kalf maar mee voor de gezelligheid en als die dan toch gingen, moest koetje D'amour (ja echt, zo heet ze!) met kalf ook maar mee, want elke koe minder in de stal te eten scheelt weer geld. Chou-chou wilde wel, D'amour wilde niet, in de chaos (die we heus wel beheersten) brak Annissa bijna door de afrastering om naar haar kalf te gaan, waardoor we alles maar weer in de stal lieten betijen. Koffie drinken, uithuilen en opnieuw beginnen!