Ik denk dat bij ons het hondje stiekem wel de baas is. Het is niet zo dat hij ons commandeert, maar het is wel zo dat hij bepaald wat de situatie is. Natuurlijk proberen wij hem commando's te leren maar als we dat in het Nederlands proberen kijkt hij ons aan alsof hij wil zeggen 'jongens, ik ben toch een Frans hondje!' En proberen we hem in het Frans te vertellen dat hij moet komen of dat hij moet wachten (en vooral dat hij geen tikkertje moet spelen met de koeien) dan lijkt het of hij de uitvinder is van het gegeven 'oostindisch doof '.
Nee, we hebben het hondje een fijn thuis geboden denken we, maar eigenlijk heeft hij bepaald dat hij wel fijn hier kan wonen en dat hij wel even de stal zal bewaken.
En nu is het helemaal duidelijk: Hondje bepaald wat de situatie is.
Tot voor kort was de situatie: als Maaike het erf afloopt gaan we wandelen. Ook als Maaike eigenlijk naar het dorp loopt.......
Maar daar heb ik wel trucs voor gevonden hoor; of heel stiekempjes weggaan, of via de stal waar dan mijn liefje het hondje moet bezig houden zodat ik ongezien weg kan sluipen.
Maar afgelopen weken zij we veel de weilanden in geweest met de verreiker en de trekker met platte kar erachter om hooibalen van het land te halen. Je raadt het al: de situatie werd: we gaan wandelen!
Tot nu toe gaat dat redelijk goed; hondje rent via de weilanden met ons mee, of anders netjes aan de kant van de weg. En ach, als er een auto aankomt moet toch iedereen stoppen of heel langzaam doorrijden omdat de weg te smal is om elkaar gewoon te passeren. En vaak wordt dan door het hondje bepaald dat als Maaike moet stoppen, de tegemoetkomende auto ook moet stoppen.......
Gelukkig wordt dat door de gehaaste tegenligger toch meestal met een grote grijns beantwoord dus ik denk dat het hondje bepaald dat het wel oke gaat op deze manier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!