Ileanore heeft gezelschap gekregen: 5 koeien die eigenlijk nu met een klein kalfje van Dagobert hadden moeten lopen (zie 27 november) zijn nu wel drachtig dankzij de KI maar nog lang niet zo ver dat ze moeten bevallen. Dus konden ze wel gezellig naar Ileanore dachten we.
Omdat de dames geen klein kalfje hadden, liepen ze nog gewoon bij hun kalf van vorig jaar. Dat zijn al hele meiden, meer dan oud genoeg om op eigen benen te staan, maar zo af en toe nog een slokje moedermelk vinden ze wel lekker. Maar aangezien de melkproductie van een koe drastisch mindert als ze geen klein kalfje krijgen, was het ook niet meer dan een slokje wat de meiden nog kregen.
Geen probleem dus; hup koeien in de wei!
En het leek ook zonder problemen te zijn gegaan; niets geen geloei of onrust. Meiden samen in een hok, moeders bij Ileanore in het zonnetje, alles zoals we wensten.
Tot ik de volgende ochtend op het stoepje zat om mijn werkschoenen aan te trekken en ik opkeek en een koe voorbij zag lopen! 'Hulp, een koe op de weg!' riep ik meteen. Ik zag mijn liefje even denken: 'dit is een grap..... nee, Maaike maakt nooit zulke grappen en al helemaal niet 's morgens vroeg' Dus vrij snel keek hij om en zag hetzelfde als ik: Sharon die doodgemoedereerd naar de stal liep, alsof ze even naar de bakker was geweest om lekkere broodjes voor het ontbijt te halen.
Maar eigenlijk bracht ze wel echt het ontbijt! Het ontbijt: slokje moedermelk voor haar dochter!
We hebben moeder en dochter maar even voor een uurtje verenigd, snel de afrastering verbeterd en moeder weer terug naar de wei gebracht.
Ook grote dochters blijven soms wel kind van hun moeder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!