Afgelopen weekend hadden we weer eens een heel gewoon weekend. Dat was wel fijn. 's Zaterdag ochtends fijn gevoerd en de beesten dik stro gegeven zodat ze weer op een schoon bedje kunnen doen waar ze goed in zijn: liggen herkauwen. Daarna bonen geplukt, een beetje Franse les geoefend en gegeten.
Na het eten zouden we ons opmaken om even in het dorp te kijken; er was 4 dagen lang een Cajun festival (een muzieksoort). Maar eerst nog even in de stal kijken.........
Ja hoor! Ik had nog net mijn nette kleren niet aan, anders had ik ze kunnen uittrekken want er stond een koe op kalven en dan kan je niet weg natuurlijk!
Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we weer een mooi stiertje erbij maar de dag is dan wel zo goed als voorbij. Geen festival voor ons dus!
Zondag ochtend vrijwel hetzelfde ritueel als zaterdag ware het niet dat we tijdens het eten zagen dat er mensen op het erf liepen. Mijn lief zou ze wel even vertellen dat ze hier niet goed waren. Na een behorolijke tijd kwam hij terug met het verhaal dat het twee mensen van een bepaald Nederlands tijdschrift waren die een reportage wilden maken over Charolais koeien (eind augustus is hier, in het centrum van de Charolaisstreek het 'Fête des Charolais') en dat ze hem daarvoor ook wilden interviewen.
Of ik dat geloof? Mooi niet! Ik heb me iets te vaak voor de gek laten houden dus deze keer trap ik er echt niet in! Al snap ik nog steeds niet hoe hij de naam van dat tijdschrift heeft kunnen gokken, ik weet namelijk heel erg zeker dat hij nog nooit van dat blad gehoord heeft...........! Ach, ze zouden volgende week langskomen zei hij, ik zie wel of ik weer ergens in ben getrapt of dat het toch een beetje waar is.
's Middags toch wel naar het festival. En voor iedereen die hier al eens geweest is: Je gelooft het niet maar 'ons' dorp kan bruisen! Het was heel gezellig; door de opzwepende muziek stond het halve dorp op de dansvloer, van de dorpsgek tot de burgemeester, iedereen danste!
Zulke verschillende mensen die min of meer hetzelfde doen (en soms echt hetzelfde; gingen ze bij bepaalde nummers ineens in rijen staan en op de maat dezelfde pasjes doen.........): oude dames, moeders met jonge kindjes, een vrouw die we 'de moeder van Barbie' hebben gedoopt, mensen die ritmegevoel hadden, mensen die als een stijve plank rondjes draaiden, een halve punk, een soort gothic, toeristen met hun rugzak angstvallig vastgeklemd...... noem maar op; het danste! Maar het mooiste vond ik wel de man die "Ragin' Cajun" op zijn t-shirt had staan en danste alsof hij op de sportschool aan het sporten was!
Met andere woorden; na een uurtje gezelligheid reden we helemaal blij weer terug naar de boerderij. Toch niet zo'n heel gewoon weekend dus!
(We konden maar een uurtje blijven want toen we wegreden zagen we Rosie onrustig heen en weer lopen: kalfje op komst!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!