Meimaand grasmaaimaand?

Een van de eerste gezegdes die ik hier op de boerderij heb geleerd is: 'Als de boer niet klaagt, is hij dood.' Nu is het wel zo dat het beeld van de eeuwig klagende boer hier ook wat leeft, al is het met een grote knipoog. Inderdaad wordt er met enig zelfspot geklaagd over het weer, over de verkoopprijzen, over veehandelaren, over Fransozen waar je mee te werken hebt, over de toestand in het dorp (net zo makkelijk als over de toestand in de wereld), noem maar op.

Maar als de boer echt reden heeft tot klagen is het enige dat hij zegt: 'wat een prul' en wordt het strijdplan in werking gezet en uitgevoerd. Wat is er gebeurd?

Afgelopen week was het eindelijk mooi weer om het gras te maaien (eerder was het of te droog waardoor het gras niet groeide of te nat waardoor je niet met trekkers het weiland in kon). Er is dus vol enthousiasme gemaaid. Met behulp van twee heel lieve vriendinnen is al dat gras geschud en een dag later geharkt waardoor mijn lief er met de pers/wikkelmachine langs kon om het gras fijn in mooie balen te wikkelen. Dit alles voor de winter, de koeien kunnen op deze manier in de winter ook nog goed geconserveerd gras eten, dat lusten ze graag.
Maar...... het gras lag mooi in brede banen geharkt te wachten op de pers........ die niet kwam! Nou ja, hij kwam wel maar hij deed het niet! Wat een prul! De volgende dag was het hemelvaart dus geen monteur te bereiken en die avond begon het onbedaarlijk te regenen.
En ik heb me toen afgevraagd of mijn lief dood was, gezien het gezegde. Het belangrijkste moment daar; persen om voer voor de winter te hebben en alles lag nat te regenen op het weiland! Ik kreeg er zelf tranen van in mijn ogen. Maar geen klaagzucht gehoord. Er werd wel vol spanning op meteofrance gekeken voor de weerberichten maar veel meer dan 'dat is wel heel jammer' werd er niet over gezegd.

Gelukkig was het de dagen erna mooi weer, het gras is nog weer lekker omgeschud om te drogen, de monteur is een halve dag bezig geweest en weer een dag later lag al het gras ingepakt op de weilanden, klaar voor de winter. Op naar de volgende mooie dagen!

Maar heel langzaamaan begin ik wat te begrijpen van die eeuwig klagende veeboer (ook al is het met een knipoog) : Het belangrijkste dat ze hebben is hun vee. Ze leven voor en door hun koeien. Ze doen (bijna) alles voor ze, het grootste deel van het leven van de boer staat in het teken van het welzijn van zijn koeien. Het tweede gezegde wat ik hier heb geleerd is dan ook: 'als jij goed bent voor je vee, is het vee goed voor jou.' En inderdaad, als je zo denkt en leeft wil je alleen maar het beste voor je koeien. Dus het beste weer, de beste verkoopprijzen, de beste veehandelaar, de beste Fransozen om mee te werken en ach, daarbij ook graag nog eens goede toestanden in het dorp en in de wereld, niet direct voor de koeien maar je weet het maar nooit!