Vandaag was het leven hard voor andere levende wezens dan muizen (misschien ook wel voor de muizen maar dat weet ik niet) Vandaag zijn er 12 beesten opgehaald. Eigenlijk is dat helemaal niet hard, toen mijn lief me vertelde dat hij die beesten had verkocht en voor welke prijs riep ik: 'joepie, gefeliciteerd!' Maar dat was niet de bedoeling. Ik citeer: 'Het is wel een goede prijs maar in principe toch nog te laag. Die beesten zijn per stuk wel 10.000 euro waard.' Ik stond natuurlijk met mijn oren te klapperen; hoezo zoveel? Wat doen we fout dan dat ze niet voor dat bedrag weg zijn? Maar het antwoord maakte het duidelijk: 'We hebben zo'n band met ze; dikke Dario weg die altijd zo tevreden loom en sloom lag te kijken als je strooide....... Druno weg die zich zo kon aanstellen als er een koe tochtig was....... En Duco, weet je nog wel wie Duco is??? (ja dat weet ik nog, die is geboren in het weekend dat we echt "verkering" kregen) En.... snif..... Dauwe ook weg, daar had je toch echt een band mee zo langzamerhand?'Tsja..... iets in mij zei me dat ik een beetje voor de gek werd gehouden. Maar dat iets was een beetje in verwarring geraakt. Misschien. Ik ging ineens anders naar die jongens kijken........ Kijk eens hoe ze eten, kijk eens hoe ze drinken, kijk eens hoe ze liggen.......
Vandaag was dus de "grote dag". Ze hadden niet zo heel veel zin maar wat dat aangaat zijn koeien ook een beetje angsthazen: als ze het niet kennen gaan ze op de rem. Maar uiteindelijk stond iedereen toch snel in de kar. Toen keek ik Dauwe nog even aan en moest stiekem een beetje huilen....... Niet omdat ik weet dat ze geslacht gaan worden, nee, daarover wil ik niet hypocriet of sentimenteel gaan doen. Die jongens hebben een prachtig leven gehad en hun vlees is het beste en lekkerste dat je maar kan verzinnen. Ik moest huilen omdat ik inderdaad een band met ze had!
Voor de gek gehouden en er ook nog eens mee aan de haal gaan! Ik moet nog veel leren.......!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!