Egels

En doordat mijn hoofd omliep van alle nieuwigheden was ik vergeten over de egels te vertellen! Want het schijnt dat als wij druk in de stal zijn, er hier een egel het erf oversteekt! 's Ochtends tijdens het koeien voeren van links naar rechts en 's avonds tijdens het koeien voeren weer terug. Ik weet dit omdat we afgelopen week twee vriendinnen van mij op bezoek hadden die heel fijn met van alles hebben geholpen en hun vakantiegevoel kregen tijdens het koffie drinken als wij in de stal waren. Zij konden de gang van de egel dus goed zien!

Dat vond ik wel even jammer hoor; ben ik leuk met de koeien bezig, mis ik leuke andere beesten! Maar gelukkig is het leed verzacht: het nieuwe kalfje dat geboren is, is door de vriendinnen "Egel" gedoopt; zo geniet ik toch ook fijn van egeltjes en geniet ik elke dag nog weer een beetje na van het gezellige bezoek!

Dieren in en om het de boerderij

Zo werkend op een boerderij kom ik erachter dat ik het toch wel heel leuk vind om zoveel dieren om me heen te hebben. Niet alleen de koeien, katten en het hondje maar ook de wat minder tamme. Elke ochtend is het weer leuk spannend om te kijken of de hop met zijn hanekam weer op het hekje achter het huis zit en gisteren had ik wat puttertjes onder het keukenraam, zo leuk! Ook heb ik goed de buizerds kunnen bekijken; die slimme rakkers weten natuurlijk dat als het gras gemaaid is, ze hun prooi veel makkelijker kunnen zien. Toen ik de afgelopen week dus op de trekker zat te schudden en te maaien vlogen ze zo dicht langs dat ik het zelfs een beetje eng vond!

Ook de kikkers, krekels en zwaluwen zijn actief; het is een lawaai van jewelste hier; niets 'rustig' achteraf wonen! Maar Maaike moet ook nog veel leren over al het gespuis rond het huis. Een paar dagen geleden liep ik de stal in en ik dacht: 'He, de krekels zijn wel heel actief, ze zitten zelfs in de stal'. Nu moet je niet lachen kleine Romee, jij zou die fout nooit maken jij weet meer van dieren dan ik dus jij zou gelijk weten: 'dat zijn jonge vogeltjes'!

Inderdaad, ik kon me wel voor mijn kop slaan toen ik 5 snaveltjes boven het randje van het nest uit zag komen. Wat leuk, jonge zwaluwtjes, ik heb er direct een foto van gemaakt (toen was er helaas maar 1 snaveltje te zien.....)

En nu dacht ik en denken jullie misschien ook: ze leert toch wel snel bij. Maar nee hoor........... Nadat ik mijn lief verteld had van de vergissing ging hij eens kijken en wat denk je: niets jonge zwaluwtjes; we hebben een nestje jonge zwarte roodstaartjes (op z'n limburgs heten ze wel zwaluwen; muurzwaluwen)

Mijn hoofd loopt soms om van alle nieuwigheden.........!

Computer

Na een dikke week problemen met de computer kan ik eindelijk weer eens een stukje schrijven!

Meimaand grasmaaimaand?

Een van de eerste gezegdes die ik hier op de boerderij heb geleerd is: 'Als de boer niet klaagt, is hij dood.' Nu is het wel zo dat het beeld van de eeuwig klagende boer hier ook wat leeft, al is het met een grote knipoog. Inderdaad wordt er met enig zelfspot geklaagd over het weer, over de verkoopprijzen, over veehandelaren, over Fransozen waar je mee te werken hebt, over de toestand in het dorp (net zo makkelijk als over de toestand in de wereld), noem maar op.

Maar als de boer echt reden heeft tot klagen is het enige dat hij zegt: 'wat een prul' en wordt het strijdplan in werking gezet en uitgevoerd. Wat is er gebeurd?

Afgelopen week was het eindelijk mooi weer om het gras te maaien (eerder was het of te droog waardoor het gras niet groeide of te nat waardoor je niet met trekkers het weiland in kon). Er is dus vol enthousiasme gemaaid. Met behulp van twee heel lieve vriendinnen is al dat gras geschud en een dag later geharkt waardoor mijn lief er met de pers/wikkelmachine langs kon om het gras fijn in mooie balen te wikkelen. Dit alles voor de winter, de koeien kunnen op deze manier in de winter ook nog goed geconserveerd gras eten, dat lusten ze graag.
Maar...... het gras lag mooi in brede banen geharkt te wachten op de pers........ die niet kwam! Nou ja, hij kwam wel maar hij deed het niet! Wat een prul! De volgende dag was het hemelvaart dus geen monteur te bereiken en die avond begon het onbedaarlijk te regenen.
En ik heb me toen afgevraagd of mijn lief dood was, gezien het gezegde. Het belangrijkste moment daar; persen om voer voor de winter te hebben en alles lag nat te regenen op het weiland! Ik kreeg er zelf tranen van in mijn ogen. Maar geen klaagzucht gehoord. Er werd wel vol spanning op meteofrance gekeken voor de weerberichten maar veel meer dan 'dat is wel heel jammer' werd er niet over gezegd.

Gelukkig was het de dagen erna mooi weer, het gras is nog weer lekker omgeschud om te drogen, de monteur is een halve dag bezig geweest en weer een dag later lag al het gras ingepakt op de weilanden, klaar voor de winter. Op naar de volgende mooie dagen!

Maar heel langzaamaan begin ik wat te begrijpen van die eeuwig klagende veeboer (ook al is het met een knipoog) : Het belangrijkste dat ze hebben is hun vee. Ze leven voor en door hun koeien. Ze doen (bijna) alles voor ze, het grootste deel van het leven van de boer staat in het teken van het welzijn van zijn koeien. Het tweede gezegde wat ik hier heb geleerd is dan ook: 'als jij goed bent voor je vee, is het vee goed voor jou.' En inderdaad, als je zo denkt en leeft wil je alleen maar het beste voor je koeien. Dus het beste weer, de beste verkoopprijzen, de beste veehandelaar, de beste Fransozen om mee te werken en ach, daarbij ook graag nog eens goede toestanden in het dorp en in de wereld, niet direct voor de koeien maar je weet het maar nooit!

Het leven is heel hard.....

Vandaag was het leven hard voor andere levende wezens dan muizen (misschien ook wel voor de muizen maar dat weet ik niet) Vandaag zijn er 12 beesten opgehaald. Eigenlijk is dat helemaal niet hard, toen mijn lief me vertelde dat hij die beesten had verkocht en voor welke prijs riep ik: 'joepie, gefeliciteerd!' Maar dat was niet de bedoeling. Ik citeer: 'Het is wel een goede prijs maar in principe toch nog te laag. Die beesten zijn per stuk wel 10.000 euro waard.' Ik stond natuurlijk met mijn oren te klapperen; hoezo zoveel? Wat doen we fout dan dat ze niet voor dat bedrag weg zijn? Maar het antwoord maakte het duidelijk: 'We hebben zo'n band met ze; dikke Dario weg die altijd zo tevreden loom en sloom lag te kijken als je strooide....... Druno weg die zich zo kon aanstellen als er een koe tochtig was....... En Duco, weet je nog wel wie Duco is??? (ja dat weet ik nog, die is geboren in het weekend dat we echt "verkering" kregen) En.... snif..... Dauwe ook weg, daar had je toch echt een band mee zo langzamerhand?'


Tsja..... iets in mij zei me dat ik een beetje voor de gek werd gehouden. Maar dat iets was een beetje in verwarring geraakt. Misschien. Ik ging ineens anders naar die jongens kijken........ Kijk eens hoe ze eten, kijk eens hoe ze drinken, kijk eens hoe ze liggen.......

Vandaag was dus de "grote dag". Ze hadden niet zo heel veel zin maar wat dat aangaat zijn koeien ook een beetje angsthazen: als ze het niet kennen gaan ze op de rem. Maar uiteindelijk stond iedereen toch snel in de kar. Toen keek ik Dauwe nog even aan en moest stiekem een beetje huilen....... Niet omdat ik weet dat ze geslacht gaan worden, nee, daarover wil ik niet hypocriet of sentimenteel gaan doen. Die jongens hebben een prachtig leven gehad en hun vlees is het beste en lekkerste dat je maar kan verzinnen. Ik moest huilen omdat ik inderdaad een band met ze had!

Voor de gek gehouden en er ook nog eens mee aan de haal gaan! Ik moet nog veel leren.......!

Het leven is hard.....

---------- Pas op; niet voor tere zieltjes! ------------

Stel je eens voor; je bent een muis. Een eerlijke, hardwerkende muis. Je gaat elke dag naar je werk en woont gelukkig samen met je vrouw en twee kinderen. Vorig jaar ben je met het hele gezin verhuisd, je had een mooi nieuw hol gemaakt in een grote berg takjes, takken, zand en braamstengels.
Op een dag kom je thuis. Nou ja, wat er nog van over is in de smeulende as, en vind je je oudste zoontje totaal ontredderd aan. Stel je dan eens voor dat hij je het volgende vertelt: 'Mama was aan het strijken en klein broertje sliep toen er twee reuzenmonsters aankwamen. Die monsters staken de berg in brand. Mama wilde gaan kijken wat er aan de hand was en een van die monsters zwaaide met een stok en riep: niet terug in je hol! Toen mama inderdaad niet terugkwam wilde ik buiten hulp gaan halen maar weer kwam het monster met de stok. Ik ben snel op zoek gegaan naar mama en net toen ik haar zag kwam er een weilandteiger die haar opat! En klein broertje is in zijn slaap omgekomen.......'

Wat een verschrikkelijk naar idee........

En stel je nu het volgende eens voor: je bent een boer. Een eerlijke hardwerkende boer. Je woont gelukkig samen met je liefje die een half jaar geleden hierheen is verhuist. Op een mooie avond denk je: 'ik zal die stapel oud snoeiafval die hier al jaren ligt eens in de brand steken, dat zal mijn liefje mooi vinden.' Zo gedacht, zo gedaan. Inderdaad het was een mooi vuurtje. Totdat je ziet dat er een hoop zand in die stapel lag. Die moest maar even wat weg gehaald worden, dan zou het vuur nog mooier worden. Wat schetst je verbazing als je een muisje uit dat zand ziet kruipen?! Boerin in opleiding springt op en probeert met een takje de muis te beletten de brandende stapel in te lopen. Gelukkig rent het muisje weg. Dan komt er nog een muisje die ook behoed wordt voor de gewisse verbrandingsdood. Op het moment dat je weer romantisch van het vuur kan gaan genieten, blij dat je twee muisjes hebt gered, komt de altijd trouwe Mieneke en die doet wat ze volgens haar instinct hoort te doen en vreet een van de muisjes op.........

Het leven is hard........

Kleine kalfjes die groot worden

Kleine kalfjes worden groot....... Dat wist ik al want dat had ik in mijn armen gevoeld: wat kunnen die jongens veel melk drinken! Maar op een gegeven moment komt de tijd dat kalfjes geen melk meer hoeven te drinken; dat ze groot genoeg zijn voor water, hooi, aardappeltjes en ander lekkers. Kalfjes die gewoon bij hun moeder drinken hebben geluk; zij kunnen blijven drinken totdat de komst van een broertje of zusje wel erg dicht bij is.

Kalfjes die poedermelk drinken hebben wat dat aangaat pech; zij moeten eerder van de melk af, al was het maar om te voorkomen dat ik mijn armen overbelast! Maar zielig is het wel: ze vinden de melk zoooo lekker! Stiekem noemen we het al een verslaving en moeten de jongens nu dus afkicken. Afgelopen week was het de beurt van Eduard en Eekhoorn. Arme jongens; van 2 keer per dag 4 liter naar 1 keer 3 liter....... En elke keer als ik voorbij liep, keken ze me hoopvol aan....... ik kreeg er bijna buikpijn van. Maar gelukkig hadden we het weekend familie op bezoek met twee nichtjes die met veel geduld en dierenliefde de grote aardappels in kleine stukjes sneden voor de jongens in het afkickprogramma. Dat heeft het leed voor ze erg verzacht.


Zo erg zelfs dat ze me nu steeds hoopvol aankijken of ze niet nog wat meer aardappelstukjes mogen!

Lenteleed

Het is ook steeds wat met koeien..... Ben ik er net aan gewend om goed naar natte neuzen, snottebellen, luizen en verminderde eetlust te kijken (typische winterkwaaltjes), moet ik op de plas van de koeien gaan letten! Waarom? Er zijn al teken actief en we hebben een paar koeien met piroplasmose, zeg maar de koeienvariant van de ziekte van Lyme.

Gisteren liep ik langs de nieuwe stal. Die koeien zijn meestal buiten maar soms even binnen om wat extra eten te krijgen, het gras groeit nog steeds niet hard. Ik liep langs en Monique ging er eens even goed voor staan om........ bruin te plassen!! Da's niet goed. Na eens goed op de andere koeien gelet te hebben zagen we in de loop van de dag nog twee met dezelfde verschijnselen. Gelukkig is het snel te genezen met 1 spuitje van iets maar je moet er wel op tijd bij zijn!

Vandaar dat we tegenwoordig 'plasje kijken'. En dat is niet het meest schone gezicht..... Vooral niet omdat de koeiedarmen nog niet gewend zijn aan fris, sappig, jong, vers gras. Ze poepen dus ook nog eens dun en groen (helemaal niet erg hoor; de darmen moeten even wennen en dan is alles weer oke; schrik dus ook niet als je tijdens een fietstocht een koe met groene strepen ziet!). Dus als je me zoekt loop ik tussen de koeien te hopen dat er een gaat plassen!

Nou ja, ondanks het feit dat de koeien last hebben van teken en andere lentekwaaltjes ben ik toch blij; ze zijn lekker buiten, genieten van het zonnetje en dat is toch het belangrijkste!