Champ de Combat

Een willekeurig vredig plaatje temidden van al dat gevecht

Onze buurman Pierre had besloten dat hij per 1 januari 2011 met pensioen zou gaan en dat zijn neefje zijn gronden kon overnemen. Het enige hobbeltje was het weiland van 2,5 hectare dat in de volksmond 'Champ de Combat' heet, dat hij van de familie Caillot huurde; de familie Caillot vond het pensioen van Pierre een mooie gelegenheid om al hun gronden bij 1 huurder onder te brengen dus wij werden gevraagd of we, naast de 7 hectare die we al van ze huurden, er nog 2,5 bij wilden.

Prima, dat wilden wij wel, maar niet voor het bedrag dat zij voorstelden. We hebben al een donkerbruin vermoeden dat we meer dan gemiddeld voor de gronden betalen, maar om nu nòg meer te betalen?? Onder lichte dwang van onze kant ('we willen het aimabel houden maar we kunnen ook een taxateur laten komen om àlle gronden te taxeren, u weet wel; òòk de 2 hectare natte rommel waar we niets mee kunnen en toch voor betalen') werd er snel een overeenkomst gesloten (Ik begon te begrijpen waarom het weiland Champ de Combat heet). Het neefje van buurman Pierre schreef nog een brief op poten omdat hij vond dat hij er echt recht op had, maar dat mocht niet baten; wij werden de nieuwe huurders van het weiland.

Wat schetst onze verbazing als we eind mei 2011 een brief van een instantie krijgen dat we 2,5 hectare al weiland hebben opgegeven terwijl dat weiland toch echt door neefje Pierre gebruikt word...... Vervelende trap na van neefje Pierre; na een middagje rondbellen met instanties en het opvragen en doorfaxen van diverse formulieren, is alles weer recht gebreid en hadden wij weer een combat gewonnen!

Eind goed al goed; het weiland doet ook anno 2011 zijn naam eer aan (de naam stamt nog uit een tijd van vòòr 1933 van vanaf dat moment heeft de vader van Pierre het weiland in pacht gehad): maar Champ de Combat "is" van ons!

Eind mei 2012 kregen wij opnieuw een brief dat 2,5 hectare van de door ons gedeclareerde gronden door neefje Pierre in gebruik waren en dat wij er dus geen recht op hadden. Gelukkig wisten wij wat ons te doen stond en binnenshuis het neefje verwensend vanwege de extra tijd die we weer kwijt waren, werd het in een middagje recht getrokken; nu was het maar een klein combatje dat we hebben gewonnen; het weiland was wel voor ons.

Lang mocht de rust niet duren: vorige week kregen wij een brief dat we geen recht hadden op het pachten van Champ de Combat. De reden: wij hadden geen 'autoration d'exploiter' aangevraagd. Een wat? Ja, wij wisten ook niet dat er ergens een controle-instantie bestaat die nagaat of je wel recht hebt op het gebruik van een weiland, ook al heb je er met de eigenaar een contract over, is het door instantie numero 1 èn numero 2 goed gekeurd en krijg je er al 2 jaar premie over......

Wat voor combat zou dit nu weer worden??
Vooral een combat in het volgen van de Franse logica blijkt:
Een autoration d'exploiter dient aangevraagd te worden (en kan dus afgewezen worden!) als je valt onder 1 van onderstaande punten:

1. Als je al boven de pensioengerechtigde leeftijd bent (ja, gepensioneerden moeten achter de geraniums verdwijnen, vind ik ook)
2. Als je hobbyboer bent zonder agrarisch diploma (dan ben je uiteraard niet capabel om ook maar 1 hectare meer te bewerken dan dat je al deed)
3. Als je naast de boerderij nog buitenshuis werkt en je belastbaar inkomen daar meer is dan 3120 keer het minimum uurloon (doordenkertje!)
4. Als je al meer dan 172,5 hectare exploiteert (let vooral op die halve hectare!)
5. Als je zelfstandig boer bent maar ook vennoot bent in andermans boerenbedrijf (dan wordt het te ingewikkeld als je meer hectares wil huren??)
6. De hectares die je extra huurt komen van een bedrijf dat meer dan 57,5 hectare beheerde (dit is ons geval; buurman Pierre had 60 hectare.....)
7. De gronden die je extra huurt liggen op meer dan 10 kilometer van je boerderij (wat nogal eens voor kan komen, want het is niet makkelijk om hier aan grond te komen)

Kortom: wij moeten een formulier van 9 pagina's invullen en opsturen. Als dat formulier net zo logisch is als de regels omtrent het vergroten van je bedrijf, wordt dat nog een zware dobber. Of op zijn goed Frans: een Combat difficile........