Misschien is het leuk om eerst dit hilarische stukje van vriend Jurriaan te lezen.
Gisteren mochten we weer. Maar, de verwachting was dat er deze keer geen koeien zouden kalven, Yann hoefde alleen maar de nieuwe lading aardappels in ontvangst te nemen en dan kon hij naar huis en zouden wij tegen de lunch wel weer hier zijn, en zo kon Jurriaan ook thuis blijven om maison Bellevue verder voor te bereiden op het naderende toeristenseizoen.
Uiteraard kan je op een boerderij van alles plannen, maar de heren en dames Rund doen toch lekker wat ze zelf willen. Dus, nog voordat Yann hier was, was al duidelijk dat ik alleen naar het ziekenhuis zou: Cornette vertoonde duidelijk tekenen van aankomende bevalling.
Nooit had ik kunnen vermoeden dat boer en ik zò'n verschillende dag zouden beleven:
Terwijl ik me een weg probeerde te banen door een regenachtige en opgebroken stadsjungle, leidden de boer en Yann Cornette naar een rustig hok.
Toen ik wanhopig een parkeerplaats zocht, voelde mijn boer wanhopig in de koe naar een teken van leven van het kalf.......
Op het moment dat ik de overvolle wachtkamer betrad, reed de vee-arts hier thuis het erf op.
Gelukkigerwijs werd ik als eerste binnen geroepen. Ongelukkigerwijs moest de vee-arts concluderen dat het kalf in de koe was doodgegaan......
Terwijl ik genoot van de beelden van een komische voorstelling van 'de ene van de olijke', trokken boer en vee-arts de conclusie dat het dode kalf voor de zekerheid getest moest worden op de ziektes Schmallenberg en Blauwtong.
In de tijd dat de verloskundige ruzie maakte met 'de andere van de olijke' (die zich maar slecht liet zien), sneed de vee-arts de kop van het dode kalf want de genoemde ziektes kan je alleen maar aantonen in de hersenen.
Toen ik hongerig en opgelucht mijn terugtocht door de stadsjungle ondernam met een hele stapel echofoto's in de kofferbak, was de sfeer op de boerderij beduidend minder vrolijk en ondernam de vee-arts de terugtocht naar de praktijk met iets heel anders in haar kofferbak.........
Leven en dood, het hoort bij elkaar, maar mag het ook iets minder dicht??
Goedemorgen zeg, wat een verhaal...wat een tragische samenloop van omstandigheden!
BeantwoordenVerwijderenLeven en dood staat wel heel dicht bij elkaar en het laatste is vaak moeilijk te aanvaarden maar ik ben blij te horen dat het wel super gaat met jou olijke tweeling!!! Nu het officieel is ga ik wat posten ;-)
BeantwoordenVerwijderenHeftig verhaal maar wat leuk om te lezen dat je een tweeling verwacht?
BeantwoordenVerwijderenDat had ik eventjes gemist. Dus straks zijn er niet alleen kalfjes op de boerderij ;-) Gefeliciteerd.
Dus het is nu wereldkundig
BeantwoordenVerwijderenMeid wat geweldig een tweeling
Fijn dat die onzekere maanden voorbij zijn
Ik zie het helemaal zitten: mama Maaike
Dat is idd een heel rare dag.... En ook erg jammer dat de boer niet mee kon genieten met de beelden die jij zag.
BeantwoordenVerwijderenMaar zoooo fijn dat het allemaal goed gaat met 'de ene olijke' en 'de andere olijke' :-)
En ook ik zie het helemaal zitten - jij als mama!
Liefs Theda
Schitterend Maaike! Een tweeling! Deze blog wordt steeds maar interessanter en mooier. Dikke proficiat!
BeantwoordenVerwijderenJammer van het kalfje en hopelijk zijn de testen oké. Maar concentreer je nu maar op de heerlijkste periode van je leven.
Kus,
Jennifer
Wat geweldig Maaike. Zwanger van een 2ling :-) Gefeliciteerd.
BeantwoordenVerwijderen