Achter de feiten...

Als je in het buitenland woont en daarbij een beetje je best doet om ècht in dat land te wonen, leven en werken (dus niet met 1 been nog in het geboorteland) dan mis je wel eens wat nieuws.
In mijn geval: wat Nederlands nieuws.
Wel had ik vaag eens gehoord over een manifest van mevrouw Vonk, en na wat gegoogle heb ik dat eens snel doorgelezen en weer weg geklikt met het idee: ja precies, zo denk ik er ook over, dit is interessant.
Nu zijn er collega's heel boos op haar, ze zou ons boeren hufters noemen.
Ik ben opgevoed met hoor en wederhoor dus ik vond blijmoedig: laat ik mevrouw Vonk eens mailen en vragen of ik haar nu helemaal verkeerd begrepen heb.
Zo gezegd, zo gedaan.
Nog geen twee dagen later kom ik erachter dat er werkelijk een vergelijk tussen vleeseters en hufters is gemaakt, en dat deze conclusies zelfs ook nog uit een grote duim zijn gezogen! Oeps, liep ik weer eens achter de feiten aan.....
Toch lichtelijk beschaamd dat ik mevrouw Vonk wel op een heel ongelukkig moment heb gemaild, ging ik er vanuit dat zij mijn vragen vast als "inpeperen" had ervaren en dat ik wel kon fluiten naar een reactie van haar.
Wat schetst mijn verbazing: Vanmorgen heb ik een mailtje van haar gekregen dat zij het eens is met de manier waarop wij onze koeien houden en dat wij het heel goed dezelfde opvattingen hebben: Niet te veel, bewust èn verantwoord vlees eten is een luxe die we ons best mogen permiteren.
Dank je wel mevrouw Vonk!
Niet dat ik er veel aan heb; ik woon, leef en werk in Frankrijk en heb dus te maken met de Franse ideeen en opvattingen.
En die zijn soms nogal anders dan die in Nederland...... Zal ik DSK eens een mailtje sturen?

Korte dagen

Het (enige?) voordeel van het korten van de dagen is dat je niet zo verschrikkelijk vroeg op hoeft te staan voor het mooie ochtendlicht.....

En je krijgt er gratis nog wat decoratie bij!

Helaas was ik vandaag toch te laat, maar dat kwam omdat ik eerst kennis wilde maken met onze jongste telg:

(nog een beetje gelig van het vruchtwater en het is duidelijk op welke kant mama heeft gelegen bij de bevalling maar het kleintje had zelfs al gedronken toen wij kwamen dus alles is goed met ze!)

Het belang van goede ruilverkaveling

Nou ja, ik weet niet of het komt door goede ruilverkaveling of door een rijke slimmerik die 200 jaar geleden ervoor heeft gezorgd dat onze boerderij zijn weilanden allemaal aan elkaar heeft. Maar zoals onze buren daar 2 hectares hebben, 3 kilometer verderop weer eens 4 hectares, daar nog wat en daar nog wat, zodat ze wel een tijdje in de auto zitten om hun koeien te controleren, zo hoef ik alleen maar op het fietsje te springen, even naar het dorp en terug te sjezen en ik heb alles gezien. Oké; bijna alles. (Ik hoop dat het op de foto duidelijk is; onze boerderij is roze (zo mannelijk), de weg is blauw en het begin van het dorp geel).

Lekker makkelijk.

Een groot voordeel is ook dat we dus geen veekarretje nodig hebben om de koeien van het ene weiland naar het andere te krijgen. Wij moeten even opletten dat we een tijdstip pakken waarop de Fransoos aan de warme hap zit, we zetten twee hekken open en de koeien lopen wel van het ene weiland naar het andere!

Dit laatste is ook wel een nadeel: de koeien van de buurman zijn gewend om op een veekar te stappen, als een handelaar hier zijn kar klaar heeft om koeien op te laden, dan breken onze dames de tent af: ze durven er niet op!

Maar, alle weilanden rondom de boerderij is toch echt een groot voordeel. Vooral als er een koe over een volledig verzakt hek stapt omdat ze graag even bij wil kletsen met de dames aan de overkant van de weg!

Op het moment dat de buurman belde dat er een koetje van ons op de weg liep, was mevrouw al bijna bij de boerderij. Simpel; ze (her)kent de weg.

Ik geef toe: dit blogstukje had ook de titel 'het belang van een goede afrastering' kunnen hebben..........

Mijn studie-uitje

Gisteren had ik een studie-uitje. Ik wist het zelf niet, wel wist ik dat we naar "Magny-Cours" zouden, maar wat dat inhield?? Voor vertrek zag ik mijn boer druk doen met voorbereidingen zodat er niets mis zou kunnen gaan tijdens onze afwezigheid (extra hekken dicht, waterbakken controleren etc.) en toen ik heel lief vroeg of hij het niet rustiger vond als ik maar thuis bleef, kreeg ik een verontwaardigd: 'Ik weet hoe het daar is, het gaat erom dat jij die beesten ziet, dat je kan zien en leren waar kopers op letten, wat ze willen, hoe jij die kalveren daar ziet ten opzichte van onze hier thuis'

Oeps, oké. Maar wat is dat Magny-Cours dan precies?

'Het is een concours voor kalveren tot 10 maanden en 's middags een echte veiling.' Precies. Goed.

Na een prachtige rit door ons Morvan en een stuk snelweg in een plattere wereld kwamen we aan bij het spektakel. Uiteraard vond ik het eerst alleen maar zielig; die kalveren lopen nog bij hun mama en ze moesten nu een hele dag zonder lekkere melk en lik-over-de-bol. Sommigen vonden het maar niets. Maar ja, ik zag ook wel dat ze oud genoeg waren om een dagje van huis te zijn en ze hadden lekker te eten en te drinken dus mischien deden ze ook wel een beetje aan aanstelleritis.......

Want oké, niets zo fijn als lekker met mama knuffelen, maar de prinsesse-behandeling die ze gisteren kregen, zullen ze ook niet elke dag hebben! Boeren, zelf netjes opgedirkt met witte blouse of shirt, deden niets anders dan hun lieveling borstelen, poetsen, manicuren, van eten en drinken voorzien, billen afvegen, poep snel wegscheppen, alles om hun prins(es)je op zijn/haar mooist te tonen.

Het concours hebben we gemist; toen we aankwamen hingen er overal al bordjes met welke prijs in welke categorie het beestje had gewonnen en stonden een aantal stiertjes versierd met llinten. Maar voor mij kwam nu de eerste test: 'hoe zien ze eruit ten opzichte van onze beesten?' Die vond ik makkelijk: precies gelijk! Ojee, tot ik even beter keek; onze beesten van die afmetingen waren wel 3 tot 6 maanden ouder dan wat ik hier zag! Potverdorie; hier kijk, deze is even oud als Gaston die in maart geboren is, maar ziet er net zo mooi en groot uit als Felix van september! Hoe kan dat nu?

Daar ging mijn opgeheven kin en rechte rug........ voor onze omgeving; de schrale Morvan, hebben wij mooie grote dikke stevige koeien, maar het zijn helaas nog wel sulletjes als je ze vergelijkt met de top van Frankrijk..... Nu weet ik dat als wij onze Gastonnen en Felixen ook elke dag 6 kilo van de duurste krachtvoer zouden geven, dat ze een stuk groter en dikker zouden zijn, maar voordat wij zo'n mooi bordje kunnen winnen, moeten we nog een tijdje langer goed fokken!

Maar ja, voor die dure krachtvoer korrels moet je ook je beesten duur kunnen verkopen (anders is het onbetaalbaar) en dat festijn begon na ons kopje koffie.

En daar heb ik de eerste minuten met open mond gekeken! Gelukkig zat er een oud omaatje naast mij, met wie ik me samen heb kunnen verbazen over de veilingprijzen; voor haar net zo onbegrijpelijk als voor mij...

De boer komt met een hulpje die de staart in de gaten houdt (tsja, ook de mooiste stiertjes willen soms midden in de ring poepen en dat met de eigen staart afvegen. En dat is geen visiteplaatje dus terwijl meneer poept, moet het hulpje de staart omhoog houden, direct de billen afvegen en de haartjes weer wat bijkammen. Ja, ik moest er ook om lachen hoor!) en de veilingmeester verteld eerst iets over het kalf en zijn afkomst. En dan begint het bieden. De boer, stier en hulpje lopen rondjes in de ring terwijl de veilingmeester onverstaanbaar de geboden prijs roept. Gelukkig werd het ook op scherm getoond. Aan elke kant van de ring stonden vrouwen goed op te letten en als iemand zijn hand opstak riepen ze heel hard 'whow!'. Zo wist iedereen dat er geboden was, en ging er weer 200 euro bij de prijs op. Het bieden begint bij een bedrag waar wij bijna 2 stiertjes voor verkopen!

Oké, ik snap ook dat als je een mooie stier hebt, je dus ook mooie nakomelingen hebt die je voor meer geld kan verkopen, dus een bedrag van 3000 euro of meer is verschrikkelijk veel maar ik snap dat je dat uiteindelijk wel weer terug kan verdienen.

En toen kwam Goliath. Goliath had wel al op het concours de eerste prijs gewonnen maar dat dat inhield dat hij net zo duur werd als een nieuwe luxe auto, dat was onwerkelijk........!

Mijn boer kon me vertellen dat zo'n Goliath wel gekocht wordt door bijvoorbeeld 5 boeren samen die dan allemaal sperma-rietjes van de "koning van Magny-Cours" kunnen gebruiken. Dat maakt het iets begrijpelijker, maar voor mij was het een studie-uitje in het kader 'over-the-top'.

Gelukkig reden we op de terugweg weer tussen de bossen en en de kleine weilandjes met koetjes van normale tot schrale afmetingen om bij thuiskomst in gedachte onze Felixen en Gastonnen een knuffel te geven en ze te vertellen dat IK ze heel mooi en lief vind, ook al zullen ze nog geen tien procent opbrengen van wat Goliath heeft opgebracht!

Beroemd

Ik ben beroemd! Een belangrijke hoge functionaris is zwaar onder de indruk van mij!

Nou ja; een belangrijke hoge functionaris is onder de indruk van mijn zelfgemaakte aardbeien-limonadesiroop.....

Oké; Een burgemeester vond mijn zelfgemaakte aardbeiensiroop heel lekker......

Goed, eerlijk; de burgemeester van St Didier vind mijn zelfgemaakte aardbeiensiroop lekker
en ja; St Didier telt 5 huizen......

Maar toch! Wie kan me dat nazeggen?

En diezelfde avond mochten wij de platte kar ophalen bij diezelfde burgemeester (De kar is van de oom van onze stagiair, ja voor mij is alles ook niet altijd even duidelijk hoor)
Dus ik verheugde me er al op; schoon t-shirt aan, zal hij een bestelling plaatsen?

Nee, het enige dat hij plaatste was de platte kar. Aan de kant van de weg zodat we nog niet in de buurt van zijn huis hoefden te komen, laat staan meer indruk op hem maken......

Integreren is zo moeilijk nog niet..... Ik snap er alleen niets van!