Duurzaam verdrietig

Gisteravond heb ik weer heerlijk "boer zoekt vrouw" gekeken; Lekker vanuit de luie stoel commentaar leveren (Wat een rotzooitje bij boer Gijs, maar aan de andere kant: hij heeft wel hart voor zijn vak en dieren. Pfoe hee 100 koeien bij boer Richard; het is echt een manager hè. Die Annemarie, zoekt ze wel een partner? Etcetera; zoals iedereen waarschijnlijk doet bij het kijken naar BZV) En daarna stiekem gluren op het forum wat anderen voor commentaar hebben.

Maar gisteren begon ik toch wel duurzaam verdrietig te worden; er doet een boer mee die zich niet aan de regeltjes heeft gehouden; hij heeft met een dame afgesproken vòòr de logeerpartij op de boerderij. En dat vind ik dan jammer. Ik snap wel dat je in die paar dagen logeren met camera's om je heen misschien geen goed beeld van iemand kan krijgen, maar zo zijn de afgesproken regels bij het programma, als je het daar niet mee eens bent moet je ook niet mee doen is mijn opinie.

Waar je ook bent; er zijn regeltjes om het letterlijke en figuurlijke verkeer te regelen. Als je het er niet mee eens bent, kan je protesteren, staken, petities tekenen, maar je kan niet besluiten dat je je gewoon niet houd aan regeltjes die voor iedereen gelden (het zou wat zijn zeg: ik ben het er niet mee eens dat we rechts voorrang geven, ik doe er niet meer aan mee!)

Zo zijn boeren ook gebonden aan heel veel regeltjes. Veel regeltjes zijn helemaal niet leuk, maar ja als je er even goed over nadenkt zijn de meeste helaas wèl nodig......... Vooral als het gaat over duurzaam produceren en milieubehoud zijn de regeltjes niet leuk, omdat die vaak erg veel geld kosten die de boer niet kan verhalen op de kopers.

Toen ik gisteren op het forum van boer zoekt vrouw dwaalde, kwam ik ook een item tegen over diervriendelijkheid. En toen werd ik pas echt duurzaam verdrietig. Wat een stellingen werden er het www opgegooid; de ene was nog minder waar dan de andere. Er is duidelijk een kloof tussen consument en boer (qua kennis), tussen consument en consument (qua wat de mond belijdt en wat de portemonee doet) en tussen boer en boer (qua vraag: waar willen wij als boer heen)

Gelukkig zijn er genoeg mensen die dan furieus reageren, dus dat hoef ik niet te doen; er werd uitgelegd dat de iglo-hokjes bij boer Richard niet voor mestkalveren zijn maar dat het voor de gezondheid van een jong kalf beter is om de eerste dagen niet te veel in contact met andere dieren te komen vanwege de weerstand die nog opgebouwd moet worden, en omdat de boer op deze manier goed in de gaten kan houden of elk kalf wel goed drinkt. Later komen ze met vriendjes bij elkaar in een hok.

Ook werd er uitgelegd dat de bok van boer Frank nou eenmaal het rustigst bleef liggen als hij op zijn rug lag en dat dat een apparaatje daarvoor een betere oplossing was dan dat boer Frank het beest zelf op de grond moest gaan duwen (zowel beter voor de bok als voor de rug van Frank)

Maar toch, ondanks dat het een discussie was waar voor- en tegenstanders naar elkaar luisterden en niet begonnen te schelden, bleef ik duurzaam verderietig. Waarom?

Omdat het duidelijk werd dat 1 vraag niet beantwoord kon worden:
Als boeren zoveel van hun beesten houden en zo weinig verdienen dat ze wel meer richting schaalvergroting en industriematig moeten gaan; waarom maken ze dan geen vuist tegen de kopers van hun product?

Ik zou het zò graag willen: een vuist maken tegen de handelaren. Maar ik zie ook wel dat de handelaren in de tang zitten bij de slachterijen en grote vleesclubs. En ik zie ook dat als de supermarkten geen eisen stellen over duurzaamheid geproduceerd vlees (/melk/groente) richting de grote clubs, er weinig gebeurd.

En waarom zouden supermarkten geen eisen stellen over de waar die in hun schappen ligt? Omdat de consument er niet naar vraagt.........

En ik weet wel dat 1 consument weinig uit kan halen, net zoals 1 boer weinig kan doen, en daardoor ben ik duurzaam verdrietig.

Het modewoord is uitgehold, we willen wel duurzaam maar kunnen het niet realiseren. Althans, niet zoals we zouden willen. Wij boeren niet en jij als individuele consument ook niet.

Ik zou wel graag een regeltje willen invoeren waar iedereen zich aan moet houden: als de consument nou eens duurzaam koopt, dan moet de boer in ruil daarvoor ook echt en eerlijk duurzaam produceren. Het zou dan toch niet meer nodig zijn om op de cent te beknibbelen waardoor we de kans lopen op dioxineschandalen, waardoor we de financiele ruimte hebben om de Universiteit van Wageningen te laten onderzoeken wat nou de beste oplossing is voor dier, mens en milieu, waardoor we de ruimte hebben om land braak te laten ligen voor weidevogels en andere dieren?

Maar ja, ik vrees dat dit duurzaam dromen blijft..........