ontbijtje

Ileanore heeft gezelschap gekregen: 5 koeien die eigenlijk nu met een klein kalfje van Dagobert hadden moeten lopen (zie 27 november) zijn nu wel drachtig dankzij de KI maar nog lang niet zo ver dat ze moeten bevallen. Dus konden ze wel gezellig naar Ileanore dachten we.

Omdat de dames geen klein kalfje hadden, liepen ze nog gewoon bij hun kalf van vorig jaar. Dat zijn al hele meiden, meer dan oud genoeg om op eigen benen te staan, maar zo af en toe nog een slokje moedermelk vinden ze wel lekker. Maar aangezien de melkproductie van een koe drastisch mindert als ze geen klein kalfje krijgen, was het ook niet meer dan een slokje wat de meiden nog kregen.

Geen probleem dus; hup koeien in de wei!

En het leek ook zonder problemen te zijn gegaan; niets geen geloei of onrust. Meiden samen in een hok, moeders bij Ileanore in het zonnetje, alles zoals we wensten.

Tot ik de volgende ochtend op het stoepje zat om mijn werkschoenen aan te trekken en ik opkeek en een koe voorbij zag lopen! 'Hulp, een koe op de weg!' riep ik meteen. Ik zag mijn liefje even denken: 'dit is een grap..... nee, Maaike maakt nooit zulke grappen en al helemaal niet 's morgens vroeg' Dus vrij snel keek hij om en zag hetzelfde als ik: Sharon die doodgemoedereerd naar de stal liep, alsof ze even naar de bakker was geweest om lekkere broodjes voor het ontbijt te halen.

Maar eigenlijk bracht ze wel echt het ontbijt! Het ontbijt: slokje moedermelk voor haar dochter!

We hebben moeder en dochter maar even voor een uurtje verenigd, snel de afrastering verbeterd en moeder weer terug naar de wei gebracht.

Ook grote dochters blijven soms wel kind van hun moeder!

Het is toch wat

Het is toch wat; zo sta je op de nominatie om naar het slachthuis te gaan, zo sta je drachtig en al als eerste koe van deze boerderij buiten! Maar Ileanore trekt zich nergens wat van aan.

Ik moet zeggen: de eerste koe van deze boerderij want heel voorzichtig zijn er al wat boerburen die ook wat koeien buiten hebben. Geheel tegen hun traditie/bijgeloof in maar onze directe buur houd wel strak vast aan de stelling: voor 1 mei geen koeien buiten. Waarom dat is weet ik niet. Wel weet ik dat het nog tot laat in het voorjaar akelig weer kan zijn. De verhalen van eind april nog heftig winterweer en begin mei nog sneeuw komen elk jaar wel weer eens voorbij. Maar daar lijkt nu niets van uit te komen: het lijkt al een week lang zomer: het is zonnig, warm, droog, met als schril contrast nog geen blaadje aan de bomen!

Maar prachtig weer dus om onze opgedane achterstand weer in te lopen: mijn lief is de afgelopen week vrijwel niet van de trekker af geweest maar nu liggen de weilanden er dan ook keurig, onfrans bij: alle molshopen zijn plat gesleept, het dorre dode gras is zo goed als verdwenen en de percelen hebben een vitamineshotje gekregen in de vorm van een beetje kunstmest. In diezelfde tijd heeft mijn moeder (die hier een aantal dagen was) de aardbeien en de rotonde bevrijd van onkruid, er zijn plantjes en bollen geplant, met andere woorden: alles is klaar voor een verfrissend buitje....... dat maar niet komt!

Het is toch wat; zo heb je het mooiste voorjaar dat je je maar kan wensen, zo zit de boer weer te klagen dat het te droog is.

We zullen zien.

Feestje?

Gisternacht is er hier op het bedrijf goed gefeest en ik heb er niets van gemerkt! Hoe dat kan? Onderstaande "conversatie" hielp mij ten eerste niet ver:

Ik: goedenmorgen liefje, goed geslapen?

Hij: mmmwwgrmblll ik heb het druk gehad vannacht

Ik: (had zelf een gekke droom dus dacht me goed te kunnen inleven) Oja? Hoe dan?

Hij: ik heb 5 kalfjes gevangen, die hadden gefeest.

Ik: jaja, met een lasso? En wat voor feest hadden ze?

Hij: nee, gewoon.........

Ik: wordt maar rustig wakker, dan ga ik koffie zetten

Na het ontbijt loop ik de oude stal in:

Ik: waarom staat die tafel daar?

Hij: dat is nieuw.

Ik: ik vind het niet de meest efficiente plaats

Hij: ja maar soms moet je dingen even anders zetten, dat houd je alert. Er staan meer dingen anders hoor, let maar eens op.

Toen ik korreltjes wilde laden en zag dat de deur naar het jeugdhonk gebarricadeerd was met twee pallets begon het te dagen: Er waren echt kalfjes aan het feestvieren geweest! Na een goede speurtocht kwam ik erachter dat ze zich eerst tegoed hadden gedaan aan de korreltjes en toen op onderzoek uit waren gegaan tot bij de nieuwe stal. Daar durfden ze blijkbaar niet verder waar ik blij om was want 15 meter verderop begon het weiland en alle hekken stonden open (dat hadden we ze uit het dorpscafe kunnen vissen)

Het bleek dat, toen mijn liefje die nacht in de oude stal was om te kijken hoe het met hoogdrachtige Aldora ging, de 5 deugnieten netjes daar etensresten stonden op te peuzelen. Een geluk bij een ongeluk dus!

Later die ochtend kwamen we erachter dat er ook een clubje andere beesten een feest had gehad...... Met veel minder duidelijke resten; geen pootafdrukken, geen vlaaien, geen open deur...... Nee alleen slappe tulpenbladeren met gaten ernaast.........

Ik heb liever kalfjesfeesten!

Pasen

Het is alweer even geleden maar pasen is dit jaar niet onopgemerkt aan ons voorbij gegaan, al lijkt het niet op Pasen zoals ik gewend was.

Alhoewel, gewend is ook een rekbaar begrip want 10 jaar geleden Pasen was alweer heel anders dan 20 jaar geleden Pasen.

Vroeger was het voor mij vooral een 'ontbijtfeest'; lang ontbijten met lekkere matzes, zelfbeschilderde gekookte eitjes, paasstol en de Mattheuspassion. Later, als student en toen ik vaarde, was Pasen meer het feest van 'je-ongans-eten-aan-chocolade-eitjes'

En nu? Nu kan ik me niet echt meer ongans eten, ik moet 's avonds nog in redelijke staat de koeien voeren dus niet half misselijk van te veel gesnoept te hebben! Een paasontbijt wordt ook moeizaam; ik wil wel maar er zijn bijna 200 beesten hier die ook wel willen ontbijten. En dat laten ze weten ook; het zou de Mattheuspassion overstemmen die 198 dieren die loeien, 1 dier dat heel hard miauwt en 1 dier dat geen geluid maakt maar wel heeeel braaf naast zijn bak zit te wachten (zo trouw als een hond)

Dus nee, Pasen zoals ik gewend was lukt hier op de boerderij niet.

Wel hebben we paaseieren verstopt en gevonden!

(Hier kreeg ik nog een verlate 1-april grap te verduren; ik geloofde echt dat die eieren wel tot diep in juni zichtbaar zouden blijven!)