Een paar dagen geleden was mijn oudste vriendinnetje jarig. Niet de oudste qua leeftijd, maar de oudste qua leeftijd van vriendschap. Zoalang ik me kan herinneren zijn we vriendinnen. Ze is nog geen 9 maanden ouder dan ik, nu zou ik zeggen dat we even oud zijn maar dat was vroeger niet zo!
Oohh, wat was ik jaloers toen zij de geweldige leeftijd van 5 jaar had bereikt. Dan was je wel echt groot vond ik. Helaas moest ik nog heeeeel lang wachten voordat ik zo groot was. En het jammerlijke: als ik eindelijk 5 was, kon zij al weer uitzien naar haar 6e verjaardag!
Maar ja, naarmate je ouder word, veranderd je idee van wat oud is. Helemaal nadat ik op een schip heb gevaren dat meer dan 100 jaar oud was! En nu, wat is nu 'oud'? Sinterklaas? Vorig weekend bleek in ieder geval dat ik te oud was voor de dichtsbijzijnde discotheek. Wat een herrie, verschrikkelijk! De vrienden van mijn liefje hadden dikke lol, ook al zijn zij stuk voor stuk bijna 10 jaar ouder dan ik. Ben ik misschien te jong voor de disco?
Tussen de bedrijven door heb ik me op de plee gestort; ik was dat gewolkte oudroze behang met bruine lekkagevlekken meer dan zat en trok dat oude behang eraf. Daaronder kwam ik nog ouder behang tegen, heel hip okergeel geverfd! (Met een schattig bloemenrandje van beschilderd stof; weet nog niet of dat oud is of ook al weer hip...) En onder dat okergele behang kwam de oorspronkelijke muur tevoorschijn, net zo hip maar dan lichtgeel!
Wat is oud? Ik weet het niet meer..... Het jongste blijkt het oudste en het oudste het jongste?
Nou ja, ik verheug me al op een plee zonder roze wolkjes, of het nieuwe behang nu oud of nieuw is boeit me niet meer na bovenstaande ontdekkingen!
Ik voel me vereerd; ik ben de inspiratie voor een blog!
BeantwoordenVerwijderenRaar is dat toch he, slechts die 9 maanden? En we vonden het heel wat. Ik kan me nog herinneren dat we al heel 'groot' waren en met de bus naar de stad mochten (met amper een knaak op zak ofzo haha!). Maar het mocht van jouw moeder dan, omdat ik het ook mocht/ er bij was. Tenminste dat gevoel kreeg ik erbij; als Michelle er bij was, nou dan mocht Maaike ook wel ;-)
Over jeugdzonden gesproken:
Ken je het verhaal nog dat wij heel gezellig met vingerverf bezig waren geweest? Ik liep weer naar beneden en verkondige blij aan mijn moeder: "Mam! We hebben je bed geschilderd!"
We hadden alle potjes opengemaakt en het voetenbord én uiteraard onszelf compleet ondergesmeerd hahaha!
Mijn moeder belde de jouwe op met de mededeling: "Laat het bad maar vollopen, ik zet haar nú aan de overkant van de straat..."
Dus hoe je moeder er nou bijkwam om later al dat vertrouwen in mij te stellen...ik weet het niet... ;-)