naar buiten

Ondanks het vorige berichtje hebben we toch nog een mooie 'indian summer' dus het jonge grut dat laatst geboren is, kan hup naar buiten!

Nou ja, het ging niet echt hup. Ja, ze huppelden wel, maar niet altijd de goede kant op!

De eerste gingen goed: twee mama's met elk een kalfje. De mama's liepen braaf naar het weiland en de kalfjes bleven (met wat hulp van ons) zo dicht bij hun mama dat ze die niet kwijtraakten en fijn mee het weiland in liepen. En terwijl dit clubje begon met gek doen ('Kijk eens mama, hoe hard ik kan rennen', 'Nee kind, even niet. Ben even met mijn neus in het lekkere gras aan het wroeten') gingen wij voor de volgende club: drie mama's met hun kalfje. En alsof ze nog nooit iets anders hadden gedaan: even dralen op de drempel, knipperen met de oogjes: 'wat is de wereld groot en wat een licht' Maar ze waren snel gewend en mee aan het doen met de hardloopwedstrijden.

En toen waren we overmoedig: weer een clubje van 2 moeders, en ach, laten we de koe en het kalfje in het hok ernaast gelijk meedoen.

Maar niets daarvan: Enorme (zo heet het kalf, en enorm is hij!) vond het maar eng en zijn moeder vond het iets te leuk dus die stond al gek te doen in het weiland toen Enorme nog in het hok was! En toe raakte hij in paniek. En een kalfje in paniek gaat alle kanten op behalve de goede.....

Hup, over het drinkbakje het verkeerde hok in, hup door het voerhek heen de voergang op, hup hard op weg naar de achterpoort die open stond. En mijn liefje moest daar natuurlijk hup achteraan!

Terwijl er achter mij een soort rodeo aan de gang was, moest ik twee andere kalfjes die het ook niet zo snapten naar hun moeders leiden. Meet veel geduld en af en toe een duwtje tegen het achterste kwamen ze in het weiland. Net op dat moment kwam er een enorm kalfje aan, lopend op zijn voorpootjes en met zijn bips op de stok die mijn lief horizontaal vasthield! Jammer dat ik geen fototoestel bij me had.....

Maar op deze manier kon Enorme geen kant op, behalve vooruit en dat was nou juist ook de bedoeling: hup het weiland in!

En een paar uur later leek het of er niets gebeurd was: de moeders lagen wat te herkauwen of stonden nog gras te eten, sommige kalfjes waren in diepe slaap verzonken, anderen lagen nieuwsgierig maar nog wel wat angstig dicht bij mama en we hebben zelfs al een 'haag-onderzoeker' in opleiding!