De nieuwe stal

De afgelopen twee weken hadden we weer een stagiair in huis. Dat kwam mooi uit want de nieuwe stal moest nu eindelijk een afkomen, dus wat extra handen konden we goed gebruiken!
Vandaag is ze weer vertrokken en wat er gebeurd is? De nieuwe stal is in ieder geval nog niet af!

Het meisje heeft wel veel meegemaakt in ieder geval: In haar eerste week was het duidelijk geworden dat wij als twee universitair geschoolden 1 ding over het hoofd hadden gezien: de praktijk......... Voor de stal hadden we de maten gemeten voor de prefab muurtjes, we hebben zelfs pythagoras en de cosinuregel gebruikt om de optimale lengte te bepalen maar bedenken dat ze in de fabriek foutjes kunnen maken en dat als een muurtje 1 centimeter te lang is niet meer past, nee dat hadden we voor het gemak over het hoofd gezien. Met andere woorden: de eerste week heeft ze kunnen toekijken hoe mijn lief met hamer en beitel zijn frustraties kon botvieren op die muurtjes (ook 3 mm. te lang paste namelijk niet....)

Maar goed: daarna zouden we alleen nog maar de grond hoeven egaliseren voor het storten van het beton. Mijn lief en de stagiair al aan het werk, Maaike zou na wat huishoudelijk gebeuren helpen. Nog even bij die koe met de dikke uier kijken; oh help! Die werd blauw!
Einde van een middag stal want de vee-arts was wel een tijdje bezig met bekijken en medicatie voorschrijven en toedienen.

De volgende dag nieuwe poging. Zelfde idee, maar ik ging toch nog maar eerst even bij die drachtige koe kijken: oh help! Ze was al bezig met bevallen!
Einde van een middag stal want het was een koe voor een keizersnede dus dat duurde wel even.

Weer een dag later: ik hoef niet meer te typen; hetzelfde verhaal. En de laatste dag van de stagiair werd zowaar een treurige: de koe met de blauwe uier had een dood kalfje............

Dus de stand van zaken tot nu toe: een stal die niet gebruiksklaar is, een hoop emoties en drukte verder, weer een leeg huis (en dus maar 4 handen) en we gaan met goede moed verder!

Wordt vervolgd.......

naar buiten

Ondanks het vorige berichtje hebben we toch nog een mooie 'indian summer' dus het jonge grut dat laatst geboren is, kan hup naar buiten!

Nou ja, het ging niet echt hup. Ja, ze huppelden wel, maar niet altijd de goede kant op!

De eerste gingen goed: twee mama's met elk een kalfje. De mama's liepen braaf naar het weiland en de kalfjes bleven (met wat hulp van ons) zo dicht bij hun mama dat ze die niet kwijtraakten en fijn mee het weiland in liepen. En terwijl dit clubje begon met gek doen ('Kijk eens mama, hoe hard ik kan rennen', 'Nee kind, even niet. Ben even met mijn neus in het lekkere gras aan het wroeten') gingen wij voor de volgende club: drie mama's met hun kalfje. En alsof ze nog nooit iets anders hadden gedaan: even dralen op de drempel, knipperen met de oogjes: 'wat is de wereld groot en wat een licht' Maar ze waren snel gewend en mee aan het doen met de hardloopwedstrijden.

En toen waren we overmoedig: weer een clubje van 2 moeders, en ach, laten we de koe en het kalfje in het hok ernaast gelijk meedoen.

Maar niets daarvan: Enorme (zo heet het kalf, en enorm is hij!) vond het maar eng en zijn moeder vond het iets te leuk dus die stond al gek te doen in het weiland toen Enorme nog in het hok was! En toe raakte hij in paniek. En een kalfje in paniek gaat alle kanten op behalve de goede.....

Hup, over het drinkbakje het verkeerde hok in, hup door het voerhek heen de voergang op, hup hard op weg naar de achterpoort die open stond. En mijn liefje moest daar natuurlijk hup achteraan!

Terwijl er achter mij een soort rodeo aan de gang was, moest ik twee andere kalfjes die het ook niet zo snapten naar hun moeders leiden. Meet veel geduld en af en toe een duwtje tegen het achterste kwamen ze in het weiland. Net op dat moment kwam er een enorm kalfje aan, lopend op zijn voorpootjes en met zijn bips op de stok die mijn lief horizontaal vasthield! Jammer dat ik geen fototoestel bij me had.....

Maar op deze manier kon Enorme geen kant op, behalve vooruit en dat was nou juist ook de bedoeling: hup het weiland in!

En een paar uur later leek het of er niets gebeurd was: de moeders lagen wat te herkauwen of stonden nog gras te eten, sommige kalfjes waren in diepe slaap verzonken, anderen lagen nieuwsgierig maar nog wel wat angstig dicht bij mama en we hebben zelfs al een 'haag-onderzoeker' in opleiding!