Eet stiers end toe kauws

Hoe krijg je 8 stieren en twee koeien op een te kleine transportwagen?
Nou, eh: Niet. Dus.

We hebben het wel geprobeerd. Nou ja; de Roemeense transporteur die slecht Engels sprak en de boer die ook slecht Engels sprak hebben het geprobeerd. Maaike heeft hand- en spannendediensten verleend, gemopperd dat het te lang duurde omdat ze twee huilende jongetjes binnen had, en gejammerd dat de boer nooooit meer zo iets belachelijks moest doen. (dat laatste niet hardop want de boer speelde met zijn leven en moet dan natuurlijk niet afgeleid worden).

De beginsituatie: 1 hok met 5 stieren, 1 hok met 3 stieren en 1 hok met 2 koeien die nog in Nederland geboren zijn, en dus Nederlandse oornummers hebben. En "dus" in Frankrijk niet te verkopen zijn omdat de Franse systemen geen buitenlandse registratie-nummers aan kunnen. De stieren zijn hier niet te verkopen omdat de Fransman zeker weet dat vlees van een Belgisch Witblauwe stier niet te eten is (in tegenstelling natuurlijk tot het stierenvlees van Frans ras).

Na veel ge-emmer is er een veekoopman gevonden die Nederlandse kalfjes naar Italie transporteerd (waarom? Geen flauw idee; de wereld is gewoon een beetje gek) en op de terugweg wel wat beesten mee naar Nederland wilde nemen. Uiteraard zwaar onder de marktprijs want de veekoopman is niet gek; die weet ook dat wij ze hier voor amper de prijs van een overjarige uitgemolken Holstein kwijt kunnen en dus behoorlijk afhankelijk zijn van hem.

Kortom: De beesten gingen gisteren op transport. De Roemeen was vrij duidelijk: de kar had een hek halverwege dus eerst 5 stieren, dan 3 stieren plus de twee koeien. 5 Stieren, dat ging. Gauw het hek sluiten en  de andere stieren plus de koeien erop. Maar wacht eens even; die 2 koeien nemen meer plaats in dan 2 stieren, dat wordt dus proppen! De stieren werden hitsig van de koeien, de koeien werden geirriteerd door de stieren, de stieren wilden de kar wel op maar de koeien niet, alles rende er weer af, redelijk recht op de boer af die tijdelijk geplet werd tussen stier en muur en later tussen koe en hek. De stieren werden nog gekker, zagen de boer ook voor koe aan dus die werd ook besprongen, Maaike was dus al handenwringend aan het bedenken dat ze graag echt nog wat langer met haar boer wilde samenleven en de Roemeen bleef roepen dat eerst de koeien erop moesten, dan zouden de stieren wel volgen (hij is een man en weet dus hoe testosteron werkt).

Volgend plan: de dunste koe nog bij de 5 stieren proppen die al achte het hek stonden te vechten. Het was onderhand al donker en dus "logisch" (?) dat de boer samen met de koe die kar opging, aan de Roemeen vroeg om de deur gesloten te houden (omdat anders al die stieren natuurlijk weer de stal in zouden rennen) en in zijn eentje in het donker die koe bij die stieren joeg. Je begrijpt dat dit het punt was waarop Maaike serieus wist dat ze weduwe ging worden......

Gelukkig heeft mijn boer een reuzesterke beschermengel en stond de koe even later bij de stieren. Maar echt niet dat de andere koe de kar op ging! Dit was het moment waarop de Roemeen toegaf dat hij nog een lege aanhanger had die hij ergens hier in de buurt had geparkeerd. De slimmerik had namelijk geen zin gehad om straks twee karren schoon te maken dus hoopte dat alles wel op 1 kar kon!

Wij weten nu dat dat niet gaat.
En hij weet dat voor de volgende keer hopelijk ook!




NB: niets tegen Roemenen; deze man was in het omgaan met de dieren erg goed, voorzichtig en kundig. Dit in tegenstelling tot veel Franse transporteurs. Hij houd alleen niet zo van veekar poetsen denk ik.

Boeren in de dop

Gisteren hebben de twee mini-boertjes echt helemaal zelfstandig geholpen met het omweiden van de club koeien van het Jacqueline-weiland.
Eigenlijk was dit de club 'de 32 van het hoge van Naudin' maar een week geleden hadden ze zelf bedacht dat ze het daar niet meer zo leuk vonden. Hoe het hek open is gegaan weten we niet maar op een zondagochtend stonden ze met zijn allen op het erf van de buren. Hier op de boerderij werd geen telefoon opgenomen wegens huilende kindjes en lawaaiige strokar-trekker, dus de buuf en haar dochter hebben heel stoer de koeien terug het weiland gejaagd en het hek gesloten. Op miraculeuze wijze ging het hek weer open en is de hele club het Jacqueline-weiland opgelopen. (Pfffff, wat zou er gebeurd zijn als ze in plaats van linksaf, naar rechts waren afgebogen?? Of als wij het hek van Jacqueline niet zo slordig open hadden laten staan??)
Enfin, nu er sneeuw ligt, kan je nergens meer gras vinden dus waarom de koeien ver weg bijvoederen als dat ook dichtbij kan? En dan eerst even de grote stal in met zijn allen om de hoogdrachtigen eruit te vissen.

En dat gaat tegenwoordig anders dan voorheen: de boer zet mbv trekkers alle wegen af die je beleefdheidshalve af kan zetten en de boerin pakt twee kindjes in en tuigt de wandelwagen op. En off we go: ploeter ploeter hobbeldebobbel over het niet-onderhouden weggetje, gelukkig houden de jongens wel van kermis. Op de grote weg even paniek: waar stal ik die kar? De bermen zijn veel te steil! Ach wat, met al die sneeuw kan geen auto hier hard rijden dus de jongens laat ik maar midden op de weg terwijl ik de koeien vertel dat ze niet naar het dorp mogen.

Achter de koeien aan ploegen wij weer terug en als we eindelijk bij de boerderij zijn aangekomen, is de hoogdrachtige al in een hokje gezet en kan de club van nu 31 naar het weiland tegenover het erf. Maar dààr hebben ze geen zin in!! Weer die nare witte troep in terwijl er hier in de stal het kuilgras voor het opvreten ligt? No way!

De kindjes net om het hoekje gezet zodat ik in de stal kon helpen om die onwillige koeien naar buiten te jagen. Het gaat niet snel en ondertussen is het wel tijd voor een flesje melk. De jongens vinden helpen erg leuk, maar hé; etenstijd is etenstijd en DAAR GAAN WIJ NIET MEE SJOEMELEN!! Eensgezind werd er dus tweestemmig gekrijst.

En daar was ik blij mee want hierdoor was het voor de koeien ineens lang zo leuk niet meer in de stal en vlotjes liepen ze het weiland in! Zo heeft ieder lid van het gezin zijn steentje bijgedragen aan deze onderneming.

Wat een goede boertjes in de dop toch?!